Ik ben nu een stuk bewuster met Fiore en Dais bezig, probeer echt in het moment te leven en niet bezig te zijn met de boodschappen die ik nog moet doen, of de was die nog gestreken moet worden. Want ineens weet je dat de droom waarin je leeft, zomaar ineens voorbij kan zijn.
Ondanks dat ik probeer te genieten van Dais en Fi, vind ik het ook moeilijk om daar te zijn, terwijl Ti er niet meer is. En iedere dag dat kleine afscheid als ik weer naar huis ga, is verschrikkelijk. Ik durf niet goed te gaan, want wie weet wat de dag van morgen brengt.. Ze krijgen een extra aai, snoepje, nog een knuffel. Oké, nu ga ik... nee, nog één aai, ik ga... nog even kijken.. Pffff... Ik hoop dat dat snel over is
