Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-03-09 11:32

Geplaatst: 23-03-09 11:32

Vergeten, nooit!

We gaan binnenkort ook op vakantie. 11 uur vliegen, naar mijn broer en gezin. Zie er vreselijk tegenop, wil gewoon niet weg bij Tom en Vince. Het idee dat ik er niet meteen kan zijn als er iets is.
Dat is inderdaad weer het vertrouwen opbouwen.

**Geplaatst**: 23-03-09 16:51

Geplaatst: 23-03-09 16:51

diddlmouses schreef:
Vergeten doe ik hem uiteraard nooit, maar hij voelt helaas toch echt wel weg...

Syts voelde heel ver weg voor mij, totdat Wis kwam... Maar alleen als ik bij Wis ben is Syts dichtbij... Ik mest regelmatig de box van paard uit wat nu in Syts zijn stal staat... Ik ben dan constant met Syts bezig, word er heel onrustig van...
Als ik dingen in Wis herken is Syts dichtbij...

Maar zodra ik in de auto stap en naar huis rij, is Syts heel ver weg... En dat doet me heel veel pijn!

Ik heb het hele ongeluk nooit gezien, maar heb ervan gedroomd en die beelden in mijn droom zijn zo echt en vreselijk... Dan zie ik hem alleen maar zo...
Ik zie Syts zoals hij was als ik op stal ben, op een strobaal zit ofzo...

Het blijft gewoon klote...

**Geplaatst**: 24-03-09 13:23

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 24-03-09 13:23

Vergeten, zeker nooit!
Dag in dag uit denk ik nog aan mijn mooie merrie, en ik word
natuurlijk ook dagelijks aan haar herinnerd door haar zoon die
ontzettend veel op zijn moeder lijkt.

**Geplaatst**: 24-03-09 13:24

Geplaatst: 24-03-09 13:24

diddlmouses schreef:
Vergeten doe ik hem uiteraard nooit, maar hij voelt helaas toch echt wel weg...

hier sluit ik me bij aan

**Geplaatst**: 24-03-09 20:21

Geplaatst: 24-03-09 20:21

ik heb mijn paardje vorige week verloren.ik zal het nooit kunnen accepteren dat hij er niet meer is.ik wil dit ook niet.of wil ik dit niet omdat het nog te vroeg is?
xx

**Geplaatst**: 24-03-09 20:25

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 24-03-09 20:25

Grit, al ben je boodschappen doen, als er wat gebeurt kun je altijd te laat zijn..

Have fun op vakantie, en zet je zinnen opzij.
Als je er van te voren vanuit gaat dat er wat gebeurd...

Afin, er gebeurt gewoon niets

**Geplaatst**: 24-03-09 20:28

Geplaatst: 24-03-09 20:28

coxietje schreef:
ik heb mijn paardje vorige week verloren.ik zal het nooit kunnen accepteren dat hij er niet meer is.ik wil dit ook niet.of wil ik dit niet omdat het nog te vroeg is?
xx

Dat heeft echt tijd nodig... zoiets verwerk je niet in een week, ook niet in een paar weken.
Mijn merrie is nu bijna 1 jaar geleden overleden en nog vind ik het erg moeilijk en heb ik taaie momenten.
Op den duur gaan de scherpe randjes er wel vanaf, maar het heeft tijd nodig en geef het die ook.
Sterkte :(:)

**Geplaatst**: 04-04-09 23:46

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 04-04-09 23:46

Wat is het de afgelopen tijd maar rustig hier..
Vond het wel fijn om de ervaringen van anderen
te lezen en hier mijn eigen ervaringen te delen..

Shiva is nu al bijna 5 maanden weg..
5 maanden! ongelofelijk, bijna een half jaar..
Het is nog steeds niet makkelijk, sommige dagen alleen moelijker.

@coxietje; je zult het misschien nooit helemaal accepteren, maar naar verloop van tijd ga je van binnen echt beseffen dat ze er niet meer is. Ik wil het zelf ook nog niet beseffen, ik weet het wel maar toch.. Soms als ik langs haar wei kom dan heb ik nog steeds het gevoel dat ik haar zo zou kunnen zien staan. Het heeft heel erg veel tijd nodig...

**Geplaatst**: 05-04-09 00:22

Geplaatst: 05-04-09 00:22

Snackie schreef:
Grit, al ben je boodschappen doen, als er wat gebeurt kun je altijd te laat zijn..

Have fun op vakantie, en zet je zinnen opzij.
Als je er van te voren vanuit gaat dat er wat gebeurd...

Afin, er gebeurt gewoon niets

Helemaal waar en ik geef mezelf ook een schop onder mijn kont.
Het is ook raar dat je er bijna vanuit gaat dat hij ziek wordt en vast ook niet beter kan worden.
Soms ben ik al "trots" op hem als hij na een flinke buitenrit de volgende dag nog steeds vrolijk in de wei staat. Slaat nergens op. Maar dit is niet dagelijks hoor, ik kan gelukkig ook onbezorgd van hem genieten.

Bert is nu bijna 10 maanden geleden overleden. Ik mis hem nog steeds en ik denk nog veel aan hem, maar die echte pijn van het verdriet is een heel stuk minder. Ik heb het vooral nog bij bepaalde liedjes dat de tranen in mijn ogen staan. En soms zoek ik gewoon even een Bert-moment op, even het fotoboek erbij. En gelukkig blijven mijn stalgenoten ook over hem praten, hij wordt door niemand die hem gekend heeft vergeten.

Shivatjuh; dat heb ik ook heel erg lang gehad, dat gevoel dat hij zo weer in de wei kon staan.

**Geplaatst**: 05-04-09 00:39

Geplaatst: 05-04-09 00:39

Ja de ene dag kun je er heel goed tegen en de andere dag valt het weer vies tegen..

Er waren nog zoveel dingen die ik haar had willen zeggen, en die
ik met haar zou willen doen aangezien we op het punt stonden
haar te kopen ondanks haar ''ziekte''
Het punt wat mij nog het meeste bezig houd is dat ik geen afscheid
heb kunnen nemen..
Daarom duurt mijn verwerken denk ik nog veel langer..

**Geplaatst**: 05-04-09 09:31

Geplaatst: 05-04-09 09:31

@ Shivatje, denk idd dat het scheelt met verwerken als je afscheid kunt nemen. ik heb ook geen afscheid van Otje kunnen nemen..
Ik zit momenteel weer in een verschrikkelijke dip, vd week weer ff alles bijelkaar gejankt en geschreeuwd, het is zoooo oneerlijk

mn schoonouders hebben nu een huis met stallen en een bak en daar is mn shet vorige week heen verhuisd, weg vd stal waar ie samen met Ot stond..

**Geplaatst**: 05-04-09 09:39

Geplaatst: 05-04-09 09:39

Ik heb ook afscheid kunnen nemen, een hele lange zware maand. Is ook niet makklijk gweest. maar ik ben wel blij dat ik dat afscheid heb kunnen nemen.

Ik ben gister op strandrit geweest..
En het paardje waar ik op reed. Ik ben dr echt verliefd op geworden....En nu mag ik dr niet kopen van Dik.
Ik moet maandag bellen wat een evt prijs voor dr zou zijn, want het is een manegepaard.
Maar ik heb een klik met dit dier :+:

**Geplaatst**: 05-04-09 09:51

Geplaatst: 05-04-09 09:51

Wat leuk Snackie, de klik is toch het belangrijkste. Ik hoor graag hoe het verder gaat!!

Lijkt me inderdaad heel erg om geen afscheid te kunnen nemen.
Bij mij was het het andere uiterste, een te lang afscheid. Als ik denk aan zijn vijf ziekteweken komen die wanhoop gevoelens weer omhoog, wordt er misselijk van. Dat geslinger tussen hoop en toch weer het ergste, niet weten wat de goede keuzes voor hem zijn, Bert zo te zien staan. En de laatste week stond hij in Utrecht in de quarantaine stal en heb ik hem amper kunnen zien. Van 4 keer per dag naar hem toe, hem verzorgen, ineens naar alles uit handen geven. Die week was eigenlijk al het afscheid.

**Geplaatst**: 05-04-09 10:04

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 05-04-09 10:04

Dat is nog erger eigenlijk... :(:)

**Geplaatst**: 05-04-09 10:23

Geplaatst: 05-04-09 10:23

Ik ben gisteren naar de Fjordenpaarden hengsten keuring geweest, doe ik elk jaar, heb zo ook de vader van Dakota uitgekozen.
Manus was er ook, Vinga dr vader pfff heb het er dan wel moeilijk mee want hij heeft exact het zelfde hoofd en uitstraling als Vinga

Gelukkig gaat het wel weer wat beter, alleen zit nu de laatste dagen wel meer in een dip, de paarden zijn van de week weer de wei op gegaan, en dan realiseer ik me weer dat Vinga vorig jaar maar zo kort van de wei heeft kunnen genieten....
Dakota en ik zijn echt een team geworden nu, en dat doet me echt heel goed!

**Geplaatst**: 05-04-09 10:30

Geplaatst: 05-04-09 10:30

@ Snackie, wat leuk dat je een paard hebt gevonden waar je ineens zo'n klik mee hebt! ben benieuwd hoe het afloopt!

@ dreeke, wat fijn dat het zo goed gaat met jou en dakota.

@ Grit, dat is ook moeilijk idd....

**Geplaatst**: 05-04-09 10:54

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 05-04-09 10:54

Ikzelf ook DM.

Dreeke, dikke knuf voor jou...

**Geplaatst**: 05-04-09 12:01

Geplaatst: 05-04-09 12:01

Hoi allemaal
Ik kom ook maar weer eens kletsen. Over 2 dagen is het 4 maanden geleden dat ostar is gestorven. Met vlagen heb ik het er heel moeilijk mee, vooral als ik over zijn dood moet praten. Liever praat ik uren lang over alle herinneringen. Gelukkig word ook os niet vergeten door de mensen in mijn omgeving.

Ik ben weer begonnen met ielke (mijn exfries) te rijden, en van de nieuwe eigenaar mag ik hem weer als eigen beschouwen. Maar ik kan hem gewoon niet meer toelaten in mijn hart ondanks dat het een schat van een dier is en ik hem toch ook al ken van veulen af aan. maar hopelijk verandert dit nog.

Ook loopt mijn shet sinds kort voor de kar, dit vind hij erg leuk en ondanks dat hij 14 jaar nooit wat heeft hoeven doen, pakt hij het super op. Zo zie je maar dat hij altijd goed heeft opgelet als ik met ostar aan het rijden was, want voorwaart, halt, en sturen zaten er meteen al op.

**Geplaatst**: 05-04-09 13:17

Geplaatst: 05-04-09 13:17

Czarina; dat is ook herkenbaar. Het is gemakkelijker om over de herinneringen te praten, dan hoe hij gestorven is.

En ook het toelaten in je hart. Ik vond Vince meteen al leuk, maar dat is anders. Ik merk dat ik me in de loop der tijd steeds meer aan hem ga hechten en dit kan dan ook eng zijn. Maar hij zit al diep bij mij en ik wil hem echt nog heel lang bij me hebben.

En leuk dat je ook lekker met je shetje bezig bent.

Dreeke; fijn te horen het zo goed gaat met jou en Dakota!!
En kan me voorstellen dat het wel moeilijk is om Vinga's vader te zien.

Vind het ook wel lekker om weer even hier te kletsen.

**Geplaatst**: 05-04-09 21:50

Geplaatst: 05-04-09 21:50

Grit het is fijn om een goede klik met een ander paard te hebben.
Ik merk nu wel dat ik liever met mijn shet bezig ben, mede ook doordat ik aan hem merk dat hij ostar ook nog steeds mist.
Tussen ielke (fries) en ostar is altijd strijd geweest omdat ze beiden snel jaloers waren.

Vrijdag is een hoefsmid geweest bij de paarden, die man was helemaal trots dat hij een paard met straalkanker had behandeld wat "genezen" is en daar had hij ook een berg foto's van, dus die wou hij graag laten zien. Maar gelukkig bedacht hij op tijd dat ostar aan straalkanker is overleden en ik de gehele behandelingen en het verdriet van heel dichtbij heb meegemaakt, en ik er waarschijnlijk niet op zat te wachten.. maar toch had ik het er erg moeilijk mee, vooral ook omdat hij zo enthousiast was..

**Geplaatst**: 05-04-09 21:54

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 05-04-09 21:54

Het is alweer 6 jaar terug dat Jimmy is ingeslapen, mis haar nog steeds! Ik verspreek me ook nog steeds....zeg gerust dat we Jimmy..eh...Baska uit het land moeten halen....

**Geplaatst**: 05-04-09 21:57

Geplaatst: 05-04-09 21:57

Zo dames meld me ook maar weer eens even

.

Ben blij om te lezen dat het met de meeste de betere kant uitgaat en dat de scherpste kantjes eraf zijn.
Zelf denk ik op het moment heel erg weinig aan dwertje,maar soms komt ze in mijn herinnering weer boven.Merk wel dat ik gewoon over haar kan praten zonder die pijn te voelen.Missen doe ik haar nog steeds maar dat zal niet zo gemakkelijk over gaan.
Ben op het moment zelf heel veel aan het worstelen met mijn eigen gevoelens maar dat komt wel weer goed.
Ik blijf wel bij lezen en soms meld ik me dus maar weer eens even.
Dreeke en snackie fijn dat het jullie ook zo goed gaat.
DM:snap dat je moeilijke momenten hebt en vooral als je schoonouders nu een huis met stallen hebben.
Dikke knuf voor je en voor alle anderen natuurlijk.

**Geplaatst**: 05-04-09 22:15

Geplaatst: 05-04-09 22:15

Czarina; heb even in je profiel gespiekt. Wat een schattige foto van Ostar en je shet in hun stallen. Dat koppie over de verlaagde onderdeur.
Jij hebt ook veel zorgen gehad met Ostar. Wat moet dat frustrerend zijn geweest dat je niet onder controle te krijgen was.

Dwertje; jij hebt ook wel met heel veel verdriet te maken :(:)

, sterkte!

**Geplaatst**: 05-04-09 22:22

Geplaatst: 05-04-09 22:22

Grit:ja heb iets teveel voor mijn kiezen gehad maar mijn leven is weer op de rails aan het komen.
Ik ga het wel redden met mijn kinderen,ben sterk en zie alles weer positief in.
Zo weet ik 200 procent zeker dat uik de juiste keus heb gemaakt met dwertje.Door een aantal gebeurtenissen in mijn leven ben ik daar wel zeker van.
Natuurlijk heb ik ravanelli nog en die had ik al toen ik dwertje ook had dus onze band was al sterk.Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als ik geen ander paard had gehad,misschien dat ik dan ook niet zomaar openstond voor een ander paard.
Ben wel blij met mijn schimmeltje maar dwertje was op haar manier ook uniek,al was het maar vanwege haar kleur

.

**Geplaatst**: 05-04-09 22:29

Geplaatst: 05-04-09 22:29

dwertje schreef:
maar mijn leven is weer op de rails aan het komen. Ik ga het wel redden met mijn kinderen,ben sterk en zie alles weer positief in.

doorzetter! Ik vind het echt knap van je!