Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola



Snackie schreef:Ik heb 21 sept.dit jaar mijn maatje weg moeten brengen.
IK huil niet meer hardop elke dag,maar vanbinnen schreeuwt het vreselijk!
en op t moment dat ik een dipje heb,dan heb ik niet veel nodig om te janken..
hoe ik er mee om ga?ik heb het weggestoken door mijn tijd in andere paarden te steken,misschien stom,maar ik wil niet verdrietig zijn,omdat ik weet dat het beter is.
maar ookal weet je dat het beter is, doet het nog vreselijk veel zeer om je beste vriend te verliezen
verdrietig om bij het overlijden van je schoonmoeder te zijn.Sterkte voor jou maar ook voor je man.
Ze maakt dat je het druk hebt
en minder tijd om aan bijv. Ot te denken.. En dat scheelt wel wat denk ik