Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-01-09 16:24

Geplaatst: 13-01-09 16:24

Bij ons vergaten ze mijn meisje te halen. Ze heeft 4 dagen gelegen. Ook gassen idd, buikzwelling; echter vroor het hard en dat was een schrale troost. Voor de zwakke magen hier: Onze herder was zeer gefocust op het kadaver (voor mij was het Muts inmiddels al bijna niet meer, alsof ze uitgetreden was gedurende die dagen) en begon er aan te knabbelen.

Honden weghouden is echt erg prettig als je het overleden dier nog enorm respecteert! :(:)

**Geplaatst**: 13-01-09 17:32

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 13-01-09 17:32

Boevie, dat is echt triest. Maak je zo'n keuze en dan is het niet meer mogelijk wat ontzettend klungelig van de lingehoeve zeg :(:)

sterkte.

**Geplaatst**: 13-01-09 17:44

Geplaatst: 13-01-09 17:44

detour schreef:
Wat is Ceesje trouwens een gewéldig leuk dier, Ceesje!
Heb even gekeken naar je linkje. Ze doet me qua koppie- recht en zacht- aan onze eigen Ap denken.

Ik hoop dat je van haar heel lang mag genieten.

Ja dit is Ceesje , en ik ben blij met haar , dat ik haar als veulen tegen het lijf gelopen ben , zij was toen 8 maanden.In april wordt zij 5 en we gaan zachtjes aan de eerste wedstrijd voorbereiden.
Verder geniet ik met de dag , want ze zijn sterk die paarden , maar als het verkeerd gaat , ben je ze ook zo kwijt......

**Geplaatst**: 13-01-09 17:47

Geplaatst: 13-01-09 17:47

Dat zijn idd rake woorden, Ceesje; paarden zijn enorm kwetsbaar. Onze Arab staat bij een boer. Tot mijn ontstelling lag er een nét geboren kalf buiten te rillen, mams koe wilde niet overeind. Ik gaf ze in die koude en nattigheid geen cent. Maar mám, wát zijn die koeien taai! 8-)

Ze waren vlug hersteld. :(:)

Ja, het hoofd van jouw Arabier komt écht pats boem bij me binnen, Wat een fantástich warme,ingetogen uitstraling!

( En vind ze ook het mooiste met zo'n recht hoofd, de Arabjes

)..

Het gaat vandaag goed trouwens, weer iets minder snijdend qua pijn dan vorig jaar. Muts heeft het goed. :(:)

Laatst bijgewerkt door detour op 13-01-09 17:57, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-01-09 17:56

Geplaatst: 13-01-09 17:56

@ Detour, nog heel veel sterkte gewenst voor vandaag! :(:)

bernadette25 schreef:
vergeten doe je nooit

en toch blijft dat een grote angst van mij!

boevie schreef:
@ detour en dreeke wat een moeilijke dag zo, als je ziet hoe moeilijk we het er allemaal mee hebben, weet dan dat je niet alleen staat en dat veel mensen hier jullie verdriet absoluut begrjipen.

@ czarina het is ook nog zo vers voor je. Ik heb het weken niet kunnen geloven dat Speedy er niet meer was en nu dringt het zelfs ook nog lang niet altijd door.

@karin deB en ceesje. Ik ben het eens met Karin deB je snapt het wel maar op dat moment mag er wel iets meer respect zijn voor de band die mens en dier hebben met elkaar. Bij ons was het zo dat de Rendac geen toestemming heeft gehad om Speedy mee te nemen en was hij dus ook niet aangemeld bij de Rendac om mee te nemen. Het lijkt me een kleine moeite om daar goede afspraken over te maken en in ieder geval even te vragen welke paarden er mee genomen moeten worden zodat de Lingehoeve dan nog de gelegenheid had gehad om me even te bellen. Ja ik weet het, dat is misschien iets meer moeite maar in mijn werk doen we moeite voor dingen die veel minder ingrijpend en belangrijk zijn. Verstand en gevoel zijn 2 verschillende dingen en ik denk dat dat voor deze bedrijven wel iets is waar ze enigszins rekening mee kunnen houden. Ik begrijp wat je wil zeggen hoor ceesje en ik snap het ook, alleen vind ik het niet juist dat iemand anders voor jou de beslissing neemt over zoiets belangrijks terwijl dat met kleine afspraken en wat meer moeite te voorkomen is.

Jouw paard heette ook Speedy lees ik net! De mijne ook.
Toch elke keer weer een gevoel van binnen als ik die naam lees! Moeilijk te omschrijven.

**Geplaatst**: 13-01-09 17:56

Geplaatst: 13-01-09 17:56

Inderdaad als het fout gaat, dan is het vaak ook echt mis.
Ceesje, wat een prachtig paard!

**Geplaatst**: 13-01-09 22:44

Geplaatst: 13-01-09 22:44

Vandaag 2 maanden geleden...
Dat mijn lieve Shivatje uit mijn leven werd weggenomen.

Iedere dag weer een dag dat ik haar missen moet..
Ik kan het nog altijd niet helemaal beseffen..
Shiva ik mis je meisje, je was mijn steun en toeverlaat!

Vandaag heb ik haar staartje gewassen..
2 maanden lang heeft hij op de tafel in mn kamer gelegen..
Ik kon m niet verplaatsen, tot vandaag.. Ik bedacht me dat hij
toch echt wel eens gewassen moest. Ik ben de shampoo gaan zoeken. Haar oude shampoo, en het rook zo bekend, zo vertrouwd.. Ik heb dr hele staartje met heel veel zorgvuldigheid gewassen, er zeker meer dan 2 uur over gedaan om alle rommel eruit te krijgen, grasjes takjes en nog meer rommel. Nu is hij weer zoals hij moet zijn, schoon en hij ruikt zo naar vroeger.. Naar vertrouwde tijden, leuke en mooie tijden.. De tijden dat Shiva nog pronkte met haar mooie staartje en haar pas gewassen haren. Als ze klaar was en droog was geworden onder het solarium kon ze pronken alsof ze de mooiste ter wereld was

Ik mis zulke dingetjes het meest, de typische Shiva trekjes.. Ze was echt een trutje.. Nooit zal ik die momenten ook maar een seconde vergeten..!

**Geplaatst**: 13-01-09 22:47

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 13-01-09 22:47

morgen is het alweer 3 maanden geleden dat Lammie is overleden...

wat jij zegt over de staart had ik precies zo toen ik lammies staart waste ik stond er dan ook bij te janken toen ik hem waste...

**Geplaatst**: 13-01-09 23:27

Geplaatst: 13-01-09 23:27

Os zijn staart heb ik meteen donderdag gewassen. Wat rook die heerlijk naar paard. Heel het huis stonk naar osje

Mijn vriend was naar stal gegaan met de hond om voor de kleine pjot te zorgen.
Zo kon ik op mijn gemak os zijn halster en staart wassen.
Toen mijn vriend terug kwam met de hond, lag os zijn staart te drogen op het aanrecht.
Op de een of andere manier kreeg mijn hond de staart te pakken en had hem mee naar zijn mand genomen.
OH toen ik dat zag......... Ik was echt in alle staten. Hoe durfde ze zelfs maar naar os zijn staart te kijken -:(-

Gelukkig was mijn vriend er en die heeft os zijn staart meteen afpakte.. (ik was daar iets te geemotioneerd voor

)
Mijn arme hondje kon er ook niks aan doen, en kwam heel schuldig naast me zitten en begon m'n gezicht te likken.
Toen heb ik haar maar even heel stevig geknuffeld.

Zulke kleine dingetjes. Vroeger deed al dat haar me niks,tuurlijk ik verzorgde zijn staart goed, net als heel ostar.
Maar nu is zijn staart me opeens heilig geworden.

**Geplaatst**: 14-01-09 08:24

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-01-09 08:24

Ik wil Speedy zijn staart ook graag wassen maar vind het wel eng ben bang dat ik dan veel haren ga verliezen enzo en weet niet zo goed hoe ik dat aan moet pakken. Hebben jullie goede tips?

@Karin ik zag het dat jouw paardje ook Speedy heette en inderdaad dat geeft toch een bepaald gevoel. Wel mooi dat jij ook zo´n super Speedy hebt gehad!

**Geplaatst**: 14-01-09 09:53

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-01-09 09:53

Ik heb Vinga dr staart niet gewassen, had ik wel een paar dagen voor haar overlijden al gedaan (toeval, niet wetende dat het haar laatste dagen waren), hij ruikt nog zo lekker naar Ving, zo vertrouwd.

**Geplaatst**: 14-01-09 10:08

Geplaatst: 14-01-09 10:08

ceesje schreef:
Verder geniet ik met de dag , want ze zijn sterk die paarden , maar als het verkeerd gaat , ben je ze ook zo kwijt......

Dat heb ik ook geleerd/ben ik aan het leren, vooral als ik weer zo'n angstgevoel krijg. Niet vooruit kijken of bang te zijn dat het fout gaat, maar gewoon elke keer afsluiten met een knuffel en denken; dat was weer leuk vandaag.

Ik heb een pluk manen van Bert. Heb ik ook niet gewassen, ze zijn schoon en ruiken helaas een beetje naar betadine.

Iedereen :(:)

Czarina, dat is ook wat.

Bert is ook op een dinsdag overleden, gisteren 7 maanden. Maar ik heb niet echt iets met de maanden en dagen. Ik denk wel als hij dadelijk een jaar dood is, dat zal altijd een bijzondere datum blijven.
Ik blijf zoveel aan hem denken, ik heb zo sterk de behoefte om hem weer even te kunnen knuffelen. Vannacht ook een droom waarbij Bert meeging op vakantie. Heerlijk gevoel, maar ook verdrietig als je wakker wordt en het besef er weer is.

**Geplaatst**: 14-01-09 14:08

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-01-09 14:08

dit gedichtje heeft me heel erg geholpen:

"En als ik dood ben, huil maar niet.
Ik ben niet echt dood, moet je weten.
Het is maar een lichaam dat ik achterliet.
Dood ben ik pas echt, wanneer jij mij bent vergeten."

**Geplaatst**: 14-01-09 19:57

Geplaatst: 14-01-09 19:57

boevie schreef:
Ik wil Speedy zijn staart ook graag wassen maar vind het wel eng ben bang dat ik dan veel haren ga verliezen enzo en weet niet zo goed hoe ik dat aan moet pakken. Hebben jullie goede tips?

Ik heb de staart in bad gelegd, en toen plukje voor plukje nat gemaakt en alles eruit gespoeld..
Ook plukje voor plukje weer ingezeept en schoongespoeld. Heb dr echt lang over gedaan, maar
hij was wel mooi schoon en er waren maar heel weinig haren uit. Ik heb dr 3 elastiekjes omheen
gedaan zodat er bijna niks uit kwam.. Ik maakte me daar ook zorgen om..

Ik moest haar staartje wel wassen, ze is in de wei gestorven en voordat mijn vriendin haar staart
ging halen hebben ze haar van achter naar voren aan de weg gesleept met een jeep

Dus hij was echt heel vies.. Als ik eraan denk hoe dat gedaan is, ook al heb ik het niet gezien
word ik er nog helemaal emotioneel bij..

**Geplaatst**: 14-01-09 20:46

Geplaatst: 14-01-09 20:46

Heb Es d'r manen en staart ook gewassen omdat ik een ring wil maken....dit weekeind had ik er pas de moed voor. Daarna roken mijn handen en huis zaaaaaaaaalig naar Es. Op een plukje heb ik die lucht lekker laten zitten, dan kan ik haar af en toe nog ruiken

.

Wel grappig dat er Essie karaktertrekken zijn die me nu pas opvallen bij Timber, of die ze nu pas laat zien. Altijd als ik Es poetste stond zij mij terug te krabbelen. Timber deed dat niet.....nu ineens wel :+:

Timber begint ook meer tot rust te komen gelukkig alleen merk ik wel dat ze de aandacht die ze normaal van Es kreeg nu van mij wil hebben en dat lukt me niet want ik moet overdag de brokjes verdienen

maar ik probeer haar toch wel haar speciale aandacht te geven. Ben zooooooooo blij dat ik haar nog heb van Es.....ze is Es niet maar ze is wel iets wat ik met Es heb meegemaakt. Als ik alleen al aan de bevalling terugdenk met wij 3en in de stal. Samen.....dan krijg ik al een warm gevoel en een glimlach om mijn mond.

@detour sterkte nog met gisteren :(:)

@Karin de B vergeten doe je echt nooit!!! Ik heb mijn eerste veulen van Es ook verloren, en dat was mijn speciale bambi paardje. Zo'n roze halster kind zeg maar. Iedereen op stal was gek op Bo en Bo was gek op iedereen op stal.......iedereen was er dan ook kapot van dat ze was ingeslapen en ik heb echt een periode in een hel geleefd. Maar het klinkt heel raar, haar dood heeft me ook hele mooie dingen gebracht en laten zien. Alleen daar al om ben ik haar dankbaar....ik denk nog regelmatig aan haar. Af en toe de fotoboeken weer door en elke ochtend wordt ik wakker en kijk ik naar een grote foto van haar en Es. Ze zitten zo diep in je hart verankerd dat je ze noooooooooooooit zult vergeten.

Ik vraag me ook wel eens af of ik niet raar ben omdat ik me best sterk voel na het verlies van Es. Heel raar op een dipje vorige week na voel ik me gewoon goed. Dan vraag ik me wel eens af of ik gevoelloos ben, maar dat ben ik niet. Ik ben gewoon dankbaar voor alles wat Es me gebracht heeft.....ze is nu vrij en ik wil ook niet aan haar blijven hangen. Ze heeft haar vrijheid en mag over de wereld zwerven of waar ze dan ook is. Ze zit in mijn hart en daar blijft ze lekker zitten! Ze heeft een stuk van haar no-nonsense en kracht bij me achter gelaten.

Ook dit zal me wel weer mooie dingen brengen....net als Bo. Als ik Bo niet had verloren had ik Timber nooit gehad (3 paarden waren financieel echt te veel) en ik had ze toch echt allebei niet in mijn leven willen missen

. En het overlijden van Es heeft me tot nu toe bijna alleen maar een hele bijzondere kracht gegeven die zo mooi is en waarvan ik niet eens wist dat ik het in me had. Heel bijzonder!

@alle anderen sterkte :(:)

ik hoop dat degene met een grote dip dezelfde kracht kunnen vinden die Es mij heeft nagelaten!

**Geplaatst**: 14-01-09 20:58

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-01-09 20:58

Hebvandaag de rekening gehad....

**Geplaatst**: 14-01-09 23:48

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 14-01-09 23:48

vandaag is het precies 3 maanden geleden dat mijn meisje is overleden......

**Geplaatst**: 15-01-09 18:36

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 15-01-09 18:36

Iedereen sterkte :(:)

Vandaah met een shetlander door het dorp gewandeld het voelt toch geweldig om weer zo'n uk aan de lijn te hebben.

**Geplaatst**: 15-01-09 18:46

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 15-01-09 18:46

bah ik hoor net dat de vader van een hele goede vriendin kanker heeft, in een ver stadium met uitzaaiingen. Ik vind het zo erg voor haar, hij ging gewoon naar het ziekenhuis om iets wat niet erg leek en dan blijkt er dit aan de hand te zijn :(:)

**Geplaatst**: 15-01-09 19:29

Geplaatst: 15-01-09 19:29

Pluklief wat een slecht nieuws. Is er nog wel hoop voor haar vader? In elk geval sterkte ermee.

Frances dat je zo kan denken over es is alleen maar heel goed.
Je moet ook verder en in je hart leeft ze altijd voort..
Even offtopic, ik heb je geen bericht meer gestuurd omdat ik zaterdag niet meer bij het veulentje ben wezen kijken
Ik ben er absoluut nog niet klaar voor om een nieuwe start met een nieuw paard te beginnen.
Nu ga ik over 2 weken kijken. Hopelijk heeft het verdriet dan al wel een plekje gekregen en kijk ik er dan anders tegen om een ander paard in os zijn stal te hebben..

**Geplaatst**: 16-01-09 18:36

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 16-01-09 18:36

Sterkte voor je vriendin gewenst PL! wat heftig!

Hoe gaat het hier met iedereen?

Met de fjord van Andrea dr vriendin?
Met paardje wat een klap heeft gehad tegen zijn hoofd?
En is Embla nu helemaal in orde?

**Geplaatst**: 16-01-09 19:33

Geplaatst: 16-01-09 19:33

Maandag is hij ingeslapen..
Binnen een jaar 2 jonge paarden verloren, waarvan 1 gewoon in topconditie, ik kan het gewoon bijna niet geloven.
Maandag is het dus gebeurd, en ondanks dat het pijn doet en me heel verdrietig maakt, heb ik vrede met zijn dood. Wat moet het fijn zijn om van die pijn in zijn hoofd af te zijn. En stiekem wist ik al een tijd dat het gewoon niet meer goed zou komen, van het paard waar ik zo gek op was, heb ik een tijd geleden al afscheid moeten nemen, hij was allang zichzelf niet meer, maar een heel ander paard. Een stuk minder enthousiast en aanwezig, wilde soms niet eens aangeraakt worden..
Ik hoop gewoon heel erg dat ze nu samen zijn, en allebei gelukkig. Bij het eerste paard was ik zo bang dat hij zich alleen zou gaan voelen, ik weet dat onzin is, maar nu heb ik dat gevoel veel minder. Ik heb een paar mooie gedichten gekregen en andere mooie teksten die veel steun geven. Ik ben gewoon blij en trots dat ik deze 2 kanjers de mijne heb mogen noemen, want ze waren meer dan fantastisch.

I'll keep them locked up in my heart until we meet again.

**Geplaatst**: 16-01-09 20:30

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 16-01-09 20:30

Kiwi heel veel sterkte

**Geplaatst**: 16-01-09 21:16

Geplaatst: 16-01-09 21:16

Jeetje Kiwi, heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 16-01-09 22:09

Geplaatst: 16-01-09 22:09

Kiwi; dat je dit weer moet meemaken. Ze zijn vast weer samen!

Pluklief; wat erg voor je vriendin, dat is wel heel slecht nieuws.
En weer even het "shetgevoel" beleefd, leuk! Hoe is het met Embla?