Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-01-09 15:39

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 10-01-09 15:39

Wij hebben mijn toendertijd verzorgpony (12 jaar verzorgd, minimaal 5 dagen per week) op de dierenklinkiek in Wassenaar (Van Schie) in laten slapen. Daar had de eigenaresse voor gekozen omdat we niet wilden dat ze onder een zeiltje aan de weg zou liggen en als onze stalgenoten er nog langs moesten.
We hebben haar dus in een stal achtergelaten en konden zo lang afscheid nemen als we wilden....

We hebben heel bewust afscheid kunnen nemen. Ze had in de zomer haar achillespees (achterbeen) gerafeld. Na twee maanden kwakkelen toch foto''s etc laten nemen en toen kwam het hoge woord eruit. Dat ze geen kans op herstel had. Met pijnstillers heeft ze nog 3 weken lekker in de wei gestaan (leek wel een jong paard met die dingen) en we hebben heel bewust afscheid genomen. Foto's gemaakt en een lange wandeling gedaan.

Ze is 25 jaar geworden en was van hetzelfde geboortejaar als ik ben, dat voelde zo als een enorme band!!

Ruim anderhalf jaar later mijn eerste eigen jaarling gekocht, en wat heb ik het moeilijk gehad!! Er was geen band....FF vergeten dat zoiets moet groeien maar met de vorige ben je dan zo gegroeid dat je vergeet dat dat ook ff geduurd heeft!!

Mantha kan ze nooit vervangen want het is een heel ander paard, maar ik hoop op een dag ook te kunnen zeggen dat we hele goede maatjes zijn!!!

De eigenaresse kreeg overigens de dag na het inslapen een kaartje van de kliniek met sterkte!!! Dat vonden we wel heel attent!!

**Geplaatst**: 11-01-09 11:20

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 11:20

De kliniek waar mijn paard is ingeslapen stuurde ook een kaartje om sterkte te wensen en dat vond ik ook heel attent. Een paar weekjes nadat Labouret was overleden heb ik iedereen die mij de laatste periode met hem heeft geholpen en gesteund een kaart gestuurd met een foto van hem voorop en binnenin een bedankje van mij.

Met het opruimen heb ik geen moeite gehad. Bij het kadaver had ik eerlijk gezegd weinig gevoel, het was mijn paard niet meer en ik had ook niet zo heel veel behoefte om bij het kadaver te zijn, het zei mij weinig. Bij het feit dat het kadaver opgehaald zou worden en met de grijper de bak in zou gaan, had ik ook niet echt een heel heftig gevoel, het hoort erbij en zo gaat het nu eenmaal. In alle eerlijkheid lag de grens bij mij wel een beetje na het overlijden. Ik heb jarenlang gezorgd voor dat paard, alles met hem gedeeld, plezier en verdriet om hem gehad. Daarna heb ik nog lang voor hem gezorgd toen hij ziek was, ik heb mijn best gedaan om te zorgen dat het hem aan niks ontbrak. Daarna heb ik gezorgd dat hij op een waardige manier aan zijn einde kwam en dat hij op een nette manier opgehaald zou worden. Het ging mij echt even te ver om nog speciaal vervoer te doen en een dag lang met het kadaver bezig te zijn.

**Geplaatst**: 11-01-09 12:08

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 12:08

Zo heeft iedereen daar zijn eigen gevoel bij, voor mij was het nog wel steeds mijn paard wat daar aan de kant van de weg lag onder een zeiltje, nadat ze net was overleden heb ik nog wel een paar uur bij haar gezeten en afscheid genomen, de volgende dag toen ze kwamen om haar op te halen heb ik geholpen haar op de brancard te rollen, binnen een halfuur was het gebeurd en vertrok Randac met de trailer, voor mij had het ook geen toegevoegde waarde om een hele dag bij haar lichaam te blijven. Vinga is op een dinsdagavond over leden rond 18.30 en woensdagmorgen kwamen ze haar om 10.30 al ophalen. Ze vroegen van Rendac de tijd waarop ze haar mochten komen halen, en ik heb toen gezegd zo snel mogelijk.

**Geplaatst**: 11-01-09 12:31

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 12:31

Es is ook met speciaal vervoer van de Rendac opgehaald. Ze is 's ochtends om 10u ingeslapen en 's middags om 14u weggehaald.
Dat vond ik zelf wel een fijn idee, dat ze niet meer op het erf lag en dat ook de kinderen en mensen die bij onze stal op het erf rond lopen niet naar een lichaam onder een zeiltje hoefden te kijken. En voor mezelf vond ik het ook wel fijn dat ik gewoon naar mijn andere paard kon zonder elke keer Es te hoeven zien liggen. De dag dat ze ingeslapen was was alles ook gewoon meteen gebeurd, inslapen ophalen. Dat hielp mij weer in de verwerking...

De rekening van de Rendac had ik de week er op al in de bus liggen.......misschien dat ze die van speciaal vervoer sneller sturen.
De DA rekening kreeg ik van de week pas.

**Geplaatst**: 11-01-09 14:42

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 14:42

Voor degene die dr paard in Utrecht achtergelaten hebben, moesten jullie daar ook nog voor betalen?

Ik kreeg idd ook een kaartje van mn eigen VA (ongeluk is in Utrecht gebeurd)

**Geplaatst**: 11-01-09 15:14

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 15:14

ik meld mij ook even.. onze (van mij en mijn zus) lieve merrie is in de nacht van 21 op 22 nov overleden...(voor het hele verhaal zie mijn onderschrift) Ik mis haar ook nog steeds elke dag. De ene dag is het moeilijker dan de andere.. maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk...ze was echt mijn maatje....

Diddlmouses.. bedoel je de Faculteit Diergeneeskunde Universiteit Utrecht?? wij hebben nikita daar achtergelaten en moest ongeveer 40 euro betalen voor het afvoeren van haar!

**Geplaatst**: 11-01-09 15:36

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 15:36

Rendac is bij ons de volgende dag gekomen om lammie op te halen...had ook niet veel langer moeten duren aangezien Lammies lichaam heel erg begon te zwellen (gassen in haar buik hoopten zich op en ze stond bijna op ontploffen). Nadat ze overleden was op de klep van de trailer heb ik haar niet meer gezien, dat kon ik gewoon niet, ik wilde haar herinneren zoals ze was en niet als een dood lichaam...
mijn broer heeft toen haar staart afgeknipt...en samen met mijn vader met de trekker naar de weg gesleept en een zeil overheen gelegd, ik zat toen bij tjitske in de stal te huilen...en tjitske stond mij te troosten (door te snuffelen en mijn gezicht af te likken (wangen))

**Geplaatst**: 11-01-09 16:11

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 16:11

@czarina, nog heel veel sterkte toegewenst! Ach gut

@tina, wat jij zegt over dat je geen foto's op het laatste moment hebt genomen kan ik me heel goed voorstellen! Ik heb van Speedy nog wel wat foto's van toen hij al op de kliniek stond, maar elke keer als ik die foto's zie breekt mn hart echt. Zoals hij er daar uit zag..zo wil ik hem niet herinneren. Ik kijk dus niet meer naar die foto's. Ik heb een mooie uitvergrote foto op mn kamer hangen, waar hij lekker in het zonnetje op de wei staat en zo wil ik hem herinneren!

Voor de rest ook nog allemaal heel veel sterkte Ach gut

Ik heb zelf meteen een kettingkje laten maken, een hartje met zijn naam erin gegraveerd.
Verder heb ik zn staart hier nog liggen en daar wil ik nog een armband van maken ,en ik een tattoo zou ik ook wel erg mooi vinden, maar weet nog niet hoe ik dat wil laten zetten.

Toendertijd had ik ook een verzorgpony die ik 1x in de week deed, en daar ben ik na een paar keer meegestopt omdat ik toch even afstand wilde nemen van de paarden.
Uiteindelijk bleef het toch wel kriebelen en heb ik een nieuwe verzorgpony gezocht en ben ik weer op mn oude manege gaan rijden, maar het was pas 1 jaar later toen ik begon met Jewel verzorgen dat ik eindelijk weer een pony had gevonden die ik echt binnen kon laten zeg maar.
De band opbouwen met Jewel ging wat moeizaam in het begin, maar ik zou nu echt niet zonder haar meer kunnen!
Ik zie Jewel niet als vervanger van Speedy, want dat geen enkel paard kunnen, maar ze heeft me zeker wel door een moeilijke tijd heengetrokken en door haar heb ik me weer echt kunnen openstellen voor andere paarden.

tina schreef:
en weegbriefje met gewicht van paard was de instorter voor me
een bevestiging van hoe slecht het was op eind met mijn paard

Dat lijkt me echt vreselijk Ach gut

Wat bij mij ook echt verschrikkelijk was, was de brief van de verzekering van Speedy. Ik weet niet meer precies hoe ze het hadden neergezet maar het stond ongeveer als 'het product bestaat niet meer' oid. Dat deed zo'n pijn!

**Geplaatst**: 11-01-09 17:28

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 17:28

Karin wat is dat voor een afgrijselijke brief, product bestaat niet meer, je zou verwachten dat paardenverzekeringen hier netter mee om zouden gaan. Sonja is ook door de normale ophaaldienst opgehaald. Heel bewust s'avonds laat ingeslapen en s'ochtend opgehaald. De tijd dat ze zichtbaar aan de weg lag is hierdoor zo kort mogelijk gehouden.

**Geplaatst**: 11-01-09 17:31

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 17:31

ik heb in 3 dagen mijn twee paarden verloren, de één is aangereden, de ander hebben we moeten laten inslapen, dit is nu iets meer dan een jaar geleden, maar nog steeds denk ik elke dag aan hun, ik heb nu weer twee nieuwe paardjes, maar het zal nooit meer hetzelfde zijn als eerst

**Geplaatst**: 11-01-09 17:32

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 17:32

Heftig x-TKJF, waarom heb je de 2e moeten inslapen als ik vragen mag.

**Geplaatst**: 11-01-09 17:35

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 17:35

Sonjim, jij hebt het écht niet makkelijk hé? Hou je taai, hoor!
De rest hier ook!

Overmorgen is mijn dag dat ik mijn meisje herdenk.
Het duurde 4 dagen voro de Rendac kwam. Toen vond ik het naar dat ze weg was terwijl ik eerst wilde dat ze zo snel mogelijk werd opgehaald. gekke emoties..

**Geplaatst**: 11-01-09 17:40

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 17:40

Jij ook sterkte Detour. Vandaag leek Jimmy iets opgeknapt te zijn, gelukkig. Het is altijd al mijn zorgenkind geweest, hij ziet slecht en heeft van jongs af aan overgevoelige darmen, kan ook geen brok eten en alleen meusli van een merk.

**Geplaatst**: 11-01-09 17:56

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 17:56

Sterkte een ieder.
Detour sterkte voor de dag van overmorgen.
Sonjim wat maak jij weer een pittige periode door.
Kiwi denk ik ook aan......

Hier zijn we in een wat rustiger vaarwater , de meisjes die op Froukje lesjes kregen , gaan verder op Caitlyn (en Ceesje gaat ook als de vorstperiode voorbij is , kindvriendelijk aan de slag.)
Hoezeer ik Lajout en Froukje ook mis , het is een troostende gedachte dat ze samen zijn.Voor ons is het wennen dat we geen oude dag paarden meer hebben , de jongelingen die in een actieve rij en leerperiode komen, maken dat we doorgaan.

**Geplaatst**: 11-01-09 21:23

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 21:23

diddlmouses schreef:
Voor degene die dr paard in Utrecht achtergelaten hebben, moesten jullie daar ook nog voor betalen?

Was bij mij ook 41 euro.
Stond als "verwijdering overleden dier" op de rekening, wel netjes omschreven.
In het verslag stond Bert na zijn overlijden omschreven als kadaver.
Het is niet leuk om dit soort woorden te lezen, maarja, voor hun is het gewoon vaktaal.

**Geplaatst**: 11-01-09 22:12

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 22:12

Het was 16 mei2008
Ik kreeg telefoontje van de eigenaar dat mijn fjordje koliek had.
ik fietse der heen, begon te schreeuwen dat de eigenaar de dierenarts moest bellen..
deed die niet, cindy (het fjordje) wilde niet meer opstaan.
ben der dus maar bij gaan liggen, en zo is ze gestorven.
Ik zal der nooit vergeten.

het verhaal kan een beetje raar klinken
ik kan der nog niet zo goed over praten
ook al is het al meer dan een half jaar geleden
heb der nog steeds zo erg verdriet om.
ik moest zelfs laatst nog huilen toen ik der langs moest fietsen.
x

**Geplaatst**: 11-01-09 22:33

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 22:33

Bij mij hebben ze die kosten niet gerekend vandaar, nix vd kosten na het breken van zn been, alleen de kosten vd operatie zelf.

@ Pure1, logisch dat je nog moet huilen als je erlangs rijd, is ook hartstikke heftig als je paardje in je armen sterft, heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 11-01-09 22:52

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 22:52

dankje wel
krijg nu al tranen in me ogen Boos!

**Geplaatst**: 11-01-09 22:54

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 22:54

**Geplaatst**: 11-01-09 22:56

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 22:56

mja..

**Geplaatst**: 11-01-09 23:01

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 23:01

kaartjes heb niet gehad maar duistland is op zich al niet zo paardenlievend ,veel paarden beschouwd men als vee of als een object
wel op dag zelf heeft de da meegeholpen paard netjes af te dekken onder zeil
we hebben hem afgedekt en ik heb niet meer gekeken laters eronder
daar voelde ik de behoefte niet meer aan ,was een zielig hoopje wat overgebleven was
en dat was maar goed ook want na ophalen lag op ophaalplek afgezien van halster ook een gedeelte maaginhoud met bloed en van achteren was laaste diarree ook nog weggelopen
zag er niet fris uit en heb huilend de boel staan wegspuiten met water op zand
naar de weg hoefde ik niet slepen ,hier halen ze het ook weg op erf ed als ze maar met de vrachtwagen erbij kunnen op de gewenste plek
dus kon in bak inslapen naast mijn eigen weg en ook aan mijn verzoek zo snel mogelijk morgens is voldaan
om 9 uur is die opgehaald
van de duitse rendac heb nog geen rekening ,als nou goed begrepen heb toen met bellen ,zou per kilo iets berekend worden vandaar de weegbrief met ophalen

weet niet hoe duur inslapen is in nederland? vond hier nogal prijzig Bloos

de pas heb niet opgestuurd naar stamboek Bloos

ik stond nog niet officeel geregistreerd en is een beetje herrinering voor me nog

staart heb niet erafgehaald ed
heb wel veel spullen die ik niet kan gebruiken meer ,weet niet of dat wil bewaren allemaal
van fleur heb nog steeds zadel onbruikbaar al meer dan 10 jaar liggen en nog een zadel erbij laten liggen
ik heb geen idee
voorlopig denk erover na

**Geplaatst**: 11-01-09 23:14

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 11-01-09 23:14

Ik heb teminste wel mijn zadel gehouden en het hoofdstel
moet der niet aan denken om het te verkopen..
dekje enzo gebruik ik nu voor me paardje, dan heb ik teminste nog een beetje het gevoel dat dat ze toch bij me is.

Misschien is dat ook een idee voor jou?

tina schreef:
kaartjes heb niet gehad maar duistland is op zich al niet zo paardenlievend ,veel paarden beschouwd men als vee of als een object
wel op dag zelf heeft de da meegeholpen paard netjes af te dekken onder zeil
we hebben hem afgedekt en ik heb niet meer gekeken laters eronder
daar voelde ik de behoefte niet meer aan ,was een zielig hoopje wat overgebleven was
en dat was maar goed ook want na ophalen lag op ophaalplek afgezien van halster ook een gedeelte maaginhoud met bloed en van achteren was laaste diarree ook nog weggelopen
zag er niet fris uit en heb huilend de boel staan wegspuiten met water op zand
naar de weg hoefde ik niet slepen ,hier halen ze het ook weg op erf ed als ze maar met de vrachtwagen erbij kunnen op de gewenste plek
dus kon in bak inslapen naast mijn eigen weg en ook aan mijn verzoek zo snel mogelijk morgens is voldaan
om 9 uur is die opgehaald
van de duitse rendac heb nog geen rekening ,als nou goed begrepen heb toen met bellen ,zou per kilo iets berekend worden vandaar de weegbrief met ophalen

weet niet hoe duur inslapen is in nederland? vond hier nogal prijzig
de pas heb niet opgestuurd naar stamboek
ik stond nog niet officeel geregistreerd en is een beetje herrinering voor me nog

staart heb niet erafgehaald ed
heb wel veel spullen die ik niet kan gebruiken meer ,weet niet of dat wil bewaren allemaal
van fleur heb nog steeds zadel onbruikbaar al meer dan 10 jaar liggen en nog een zadel erbij laten liggen
ik heb geen idee
voorlopig denk erover na

**Geplaatst**: 12-01-09 01:01

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 12-01-09 01:01

Mijn paard heeft ook niet aan de weg gelegen, hij lag keurig ergens op het terrein waar je met een vrachtwagen makkelijk kan komen. Je kunt als bedrijf afspraken daarover maken met de rendac. Hij lag ook niet onder een zeil, dat wilde ik niet. Het kon mij ook niet zoveel schelen wat mijn stalgenoten ervan zouden denken, dode paarden horen er nu eenmaal bij en ik vind dat iedereen daar maar gewoon tegen moet kunnen Lachen

. Misschien een beetje bot, maar ik ga geen dingen doen die ik niet wil omdat een ander anders wat te piepen heeft.

**Geplaatst**: 12-01-09 09:18

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 12-01-09 09:18

Morgen!
Dat rendac gebeuren lijkt me nog best eng..als ze je paardopgrijpen.
Dat was bij mij niet het geval natuurlijk (slager)
Marlon zat op zijn goede gewicht. Ging als een sportpaard weg.
Hij was natuurlijk gezond in zijn vlees, alleen hardstikke slecht in de botten....

**Geplaatst**: 12-01-09 11:04

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 12-01-09 11:04

Ik heb mijn Speed 11 december in moeten laten slapen en voel me lamgeslagen en leeg.
Speed is vanaf mijn 14e bij me geweest, 24 jaar lang en was nog topfit, 2 weken voor zijn overlijden reden we nog harststikke leuk mee in de Z dressuur bij de paarden ondanks zijn leeftijd van bijna 27. Het is uniek om hem zolang zo fit bij je te hebben en daar ben ik heel erg blij om. Zijn afscheid was erg ruw, op 10 december is hij gevallen op een glad stukje weg van de wei naar de stal. Er leek niets aan de hand, hij stond meteen op en liep niet kreupel, was opgewekt en at nog goed die avond. De volgende dag belde mijn vader naar mijn werk dat hij niet helemaal lekker was, ik ben meteen vol naar huis gereden en heb de dierenarts onderweg al gebeld. Hij hinnikte nog hard toen ik thuis kwam, de dierenarts wist niet wat het was en stuurde ons naar de Lingehoeve. De reis was heel naar voor hem, na de reis was hij ook erg achteruit gegaan. Bij het maken van de echo zei de dierenarts dat ze niets meer voor hem konden doen, binnen 10 minuten was mijn allergrootste vriend, mijn maatje, mijn alles ingeslapen. Dit was voor mij wel heel erg rap, op dat moment gaat het zoals het gaat en wil je hem niet langer laten lijdden, nu denk ik dat het wel beter was geweest als ik van tevoren nog even alleen met hem was geweest. Bij de sectie welke achteraf is gedaan bleek dat hij bij de val van de dag ervoor zijn middenrif heeft gescheurd. Ik had nooit verwacht hem op deze manier te moeten missen. Ik kon hem maar niet achterlaten en heb nog een tijd bij hem gezeten nadat hij overleden was, uiteindelijk wilde ik zo graag iets van hem meenemen dat ik een stuk van zijn staart mee heb genomen waar ik nu heel erg blij mee ben. Met de Lingehoeve was afgesproken dat ik hen de dag erna voor 12 uur zou laten weten of we Speed wilde laten cremeren of dat hij mee mocht met de Rendac. Na een nacht met nare dromen over Speed in de grijper en in zo´n grote vrachtwagen wat we zo niet bij zijn gevoeligheid en sensitiviteit vonden passen hadden we besloten om hem te laten cremeren zodat we de mogelijkheid ook hadden om onze zo mooie periode nog enigszins goed af te kunnen sluiten door met zijn allen het as uit te spreidden over de wei. Toen ik om kwart over 10 belde om dit door te geven was hij al opgehaald door de Rendac....................... Ik ging door de grond, echt alsof mijn benen onder mijn lijf werden weggeslagen.
Ik heb het er heel erg moeilijk mee, lijkt alsof de mooie dingen niet meer doorkomen en het genieten niet meer wil lukken. Het alles nog 1 keer doen herken ik ook heel erg, nog 1 keer hem met zijn staart in de lucht door de wei zien rennen, nog 1 keer hem lekker kroelen, nog 1 keer hem lekker horen kletsen. Ik mag heel blij zijn met alles wat ik met hem heb kunnen beleven en dat hij zolang zo fit bij ons is geweest, onze band was zo bijzonder en dat zal hij altijd blijven maar het gemis is daardoor ook bijna niet toe te laten omdat je bang bent er aan onderdoor te gaan.
Een ander paard moet ik echt nog niet aan denken.

Misschien een wat rare vraag maar wat waren de kosten bij jullie, ik twijfel namelijk nog of ik deze wel wil betalen gezien hun nalatige optreden waardoor Speedy maar zo is meegenomen door de Rendac zonder onze toestemming.

Iedereen die hier in hetzelfde schuitje zit wens ik heel veel sterkte en heel veel mooie herinneringen toe, wat zijn wij bevoorrecht dat we zo´n band, zo´n liefde in ieder geval 1 keer in je leven hebt mogen voelen.

Lieve Speed, ik hoop dat je op 1 of andere manier voor altijd bij me bent