rowan17 schreef:Om eerlijk te zijn kunnen we er niet mee omgaan!
M'n keel is echt dichtgeknepen, ik huil, heb het koud, ben er echt doodziek van.
Heb er moeite mee om naar stal te gaan, ben stiekum op zoek naar alles wat met hem te maken heeft. Z'n haartjes op zijn halstertje, dat soort dingen, echt erg.........
Kan het wel van de daken schreeuwen hoeveel verdriet we hebben.

Ik herken dit heel goed. Nadat mijn 3 jarige zomaar was overleden aan koliek 2 jaar geleden.
Moest een zelfde beslissing nemen als jij, dacht ik dat ik er nooit overheen zou komen.
Nog steeds heb ik het er wel moeilijk mee, maar het krijgt een plekje.
Maar neem er de tijd voor. Jouw knappe kereltje krijgt het mooiste plekje wat er is... je hart!
Sterkte
