Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-01-09 00:18

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 00:18

Zal morgen aan je denken meis Ach gut

Ik had een vriendin mee die nog kort ken eigenlijk maar voelde goed...ze is zelfs bang voor paarden. Maar heeft mee gehuild en der zelfs nog geaaid...en mn ouders warenmee...

Je moet doen wat voor jou goed voelt...voor mij is dat dat ik alles ga verkopen...voor mij is het goed zo..

**Geplaatst**: 07-01-09 00:30

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 00:30

Goh chatelaine wat een beslissing om alles te verkopen.. Ach gut

Maar inderdaad zoals je zegt je moet doen wat goed voelt.
Wat lief van je vriendin dat ze meeging ondanks dat ze bang is voor paarden.

Ik ken mezelf dat ik me groot ga houden voor anderen, en dan kan ik niet goed afscheid nemen denk ik.
Maar vind het wel heel lief van iedereen dat ze het aanbieden. (iedereen heeft nu al wel afscheid van ostar genomen)

Wat betreft het het veulentje heb ik soms zoiets van nee ik wil het niet, maar dan denk ik van hij komt niet als vervanging van ostar(niemand kan ostar vervangen), maar wel om zelf een nieuw leven te beginnen met een klein ukje die mijn liefde en verzorging nodig heeft. Weer een nieuw doel, en een maatje voor mijn shetlander. Ik zou dan ook beslist niet een ouder paard willen, maar een uk die ik net als ostar weer helemaal kan zien opgroeien en zelf naar mijn hand kan zetten..
En het paardenbloed zit zo diep dat ik me niet kan indenken zonder paard te moeten. Het is zo'n groot en belangrijk deel in mijn leven. Ben ook dagelijks minstens 3 uren op stal te vinden, en in het weekend zelfs hele dagen. Zou niet weten wat ik met alle vrije tijd zou moeten doen..

**Geplaatst**: 07-01-09 00:32

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 00:32

Als je denkt dat je dan niet goed afscheid kan nemen zelf gaan...Ik zat onder de rustgevende middelen met het inslapen en toen nog zakte ik totaal in elkaar toen zij neer ging...ik had wel iemand nodig die mij vast hield.

Ja ben nu alles prijzen en dan gaat het de deur uit....Ik vond alleen in de paarden haar nog leuk...en het rijden op haar....dusja keus was niet moeilijkkl

**Geplaatst**: 07-01-09 00:36

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 00:36

Toen mijn lieve Bo overleed toen ze een jaartje oud was heb ik Essie toch weer laten dekken een paar jaar later, zeker niet als vervanging van Bo. En zo zie ik Timber ook niet...zeker niet want qua karakter lijken ze voor geen meter op elkaar Knipoog

.

Ik heb Bo in eerste instantie ooit wel gefokt als "vervanging" van Es, omdat zij toen slecht stond en toen kwam the wake up call, Bo verongelukte en ik realiseerde me dat niets of niemand Es ooit zou kunnen vervangen. Dat wist ik ook wel maar ik had mezelf wijs gemaakt dat dat wel kon omdat Es wel vaak wat had en me door de DA was verteld dat ze niet zo oud zou worden (gelukkig zat hij er maar 14 jaar naast met z'n schatting).

Soms als ik met Timber aan het spelen ben denk ik wel eens hoe dankbaar ik ben dat ik allebei in mijn leven heb mogen hebben, en Bo en Timber. Als Bo nog geleefd had, had ik Timber nooit gehad (3 paarden kan ik niet betalen) en Timber zou ik ook niet op willen geven. Ik had Bo graag ouder willen zien worden maar haar overlijden heeft me ook heel veel mooie dingen gebracht hoe raar dat ook mag klinken.......

Soms zou je wel eens even achter dat gordijntje willen kijken om te zien of het toch een reden heeft gehad allemaal......

**Geplaatst**: 07-01-09 01:49

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 01:49

Weet iemand welke heldere ster er steeds vlak boven de horizon staat en waar ik schijnbaar steeds recht opaf rijd? Is het raar als je dan aan je overleden paard moet denken?

**Geplaatst**: 07-01-09 08:07

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 08:07

Lovely schreef:
Weet iemand welke heldere ster er steeds vlak boven de horizon staat en waar ik schijnbaar steeds recht opaf rijd? Is het raar als je dan aan je overleden paard moet denken?

Nee da's volgens mij niet raar want dat hoorde ik oolk al van iemand anders die rond dezelfde tijd als mij haar paardje heeft moeten laten inslapen.

De avond dat ik Es heb laten inslapen stond de Poolster als enige heel helder aan de hemel te stralen en de dag erna stond de hele lucht vol met sterren, dat vond ik ook zo mooi symbolisch!

Czarina heeeeeeeeel veel sterkte vandaag, ik zal aan je denken Ach gut

**Geplaatst**: 07-01-09 09:29

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 09:29

ik kijk altijd naar de sterren. De eerste weken na zijn overlijden , ging ik elke avond op het balkon staan praten.. vooral als het helder koud weer was.. kippenvel Lovers

**Geplaatst**: 07-01-09 09:39

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 09:39

Die sterren vind ik inderdaad ook altijd heel bijzonder, op de een of andere manier doen ze me altijd aan Sharon denken.
Vooral als het er eentje is.

**Geplaatst**: 07-01-09 10:58

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 10:58

Inderdaad bijzonder, op oudjaar fietse ik van stal naar huis en tussen de bewolking door zag ik 1 hele felle ster, ik ik zei tegen me zelf, kijk dat is Vinga, die daar boven op me naar kijkt of alles wel goed gaat hier beneden Lovers

**Geplaatst**: 07-01-09 11:10

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 11:10

Wat bijzonder met de sterren, ik hoop dat ostar straks ook aan de hemel zal stralen..
chatelaine dan is de keus inderdaad niet zo moeilijk..
Maar mijn vriend is er bij vanmiddag, dus hij zal me wel stevig vasthouden. Ook ik heb kalmeringsmiddelen, maar hoe vanmiddag zal gaan valt niet te voorspellen. Ik weet ook niet hoe os zal reageren.
Vannacht heb ik vreselijk gedroomd over dat moment, maar ik droomde ook dat de dierenarts zei dat hij een wondermiddeltje had die os kon genezen, maar toen ik wakker werd was het alleen maar een droom.. Huilen

**Geplaatst**: 07-01-09 11:35

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 11:35

czarina: heel, heel veel sterkte vandaag Ach gut

**Geplaatst**: 07-01-09 12:12

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 12:12

Dank je nexthorse.
De tijd kruipt zo traag voorbij op het moment. over een half uur ga ik naar os toe, dan kan ik hem nog even helemaal poetsen en nog knuffelen en een wandeling door de sneeuw maken met hem.. En dan om 2 uur is het zover. Ik hoop dat de dierenarts niet te laat komt..

**Geplaatst**: 07-01-09 12:13

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 12:13

Sterkte meis Ach gut

Hoop dat je mooi afscheid kan nemen....

**Geplaatst**: 07-01-09 12:24

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 12:24

czarina schreef:
Dank je nexthorse.
De tijd kruipt zo traag voorbij op het moment. over een half uur ga ik naar os toe, dan kan ik hem nog even helemaal poetsen en nog knuffelen en een wandeling door de sneeuw maken met hem.. En dan om 2 uur is het zover. Ik hoop dat de dierenarts niet te laat komt..

Heel veel sterkte Ach gut

**Geplaatst**: 07-01-09 12:25

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 12:25

heel veel sterkte...

**Geplaatst**: 07-01-09 12:25

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 12:25

Ik hoop het ook, als hij zich maar niet gaat verzetten, daar ben ik wel bang voor. Bij gewone verdovingen verzet hij zich altijd, en moeten ze wel 3x bijspuiten. Maar ik heb zelf al wel zo'n idee dat hij er wel vrede mee zal hebben, ondanks de sterke band kan ik natuurlijk niet in zijn hoofd kijken... Ik laat het jullie in elk geval weten..

**Geplaatst**: 07-01-09 12:32

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 12:32

Dit heb ik even uit een ander topic gekopieerd.
Ik had een reading aangevraagd met de vraag of mijn vermoedens over ostar juist was. Ik had niet beschreven wat ostar zijn problemen waren, maar wel dat hij gezondheidsproblemen had en dat ik twijfelde of ik hem in moest laten slapen of niet.

De reading bevatte 3 volle A4 bladzijden, dus ik heb niet alles hier opgeschreven..
De reading heeft alleen maar bevestigd wat ik zelf al wel vermoede.
Ze gaf in haar mail aan dat ze het gevoel van kanker had, maar dat iemand in haar directe omgeving daar pas aan was overleden, dus zei ze dat dat ook aan haar eigen emoties kon liggen ook al voelde dat niet zo bij haar.

Ze vond de reading moeilijk omdat ostar heel veel energie had, en vele emoties kwijt wou.
Ze vond hem een taai dier omdat hij een rustig dier is die niet altijd laat merken dat hij pijn ervaart en hij een echte doorzetter is. Ze ontdekte ook een soort kinderlijkheid bij hem, aan de ene kant door zijn speelsheid, en aan de andere kant doordat hij zo op mij vertrouwd.

Toen ging het over zijn gezondheid, Ze gaf weer te kennen over de kanker,(maar als ik dat niet kon plaatsen ik dat los moet laten) en dat ze een zeer serieus probleem in de hoeven ervaarde.
Ze zei dat ik het goed had aangevoeld dat hij wil blijven leven, maar dat hij dat wil voor mij.
En dat ik de verantwoordelijkheid heb om de juiste keuze te maken voor hem omdat ik een paard heb genomen en ostar niet voor zichzelf kan beslissen.

Ook schreef ze dat hij een paard is die niet iedereen toelaat, hij is wel leuk in de omgang, maar wanneer iemand wil dat hij wat voor ze doet moeten ze eerst zijn respect verdienen. Hij wil dat mensen hem verdienen

Fysiek voelde dubbel, door zijn mentale levenslust zit er genoeg levenslust in, maar hij voelt zich beperkt door zijn fysieke welzijn. Ze zij dat het voelt alsof hij een soort moeheid ervaart maar dat niet toe wil laten en dus steeds maar doorgaat.

Ze schreef dus dat hij wel door wil gaan, maar dat ik moet/mag gaan inschatten of hij er gelukkig mee is. Aan onze band zal het niet liggen volgens haar, maar een paard moet wel paard kunnen zijn. Ze zegt dat hij al heel duidelijk communiceert, maar dat mijn liefde voor hem dat gevoel wegdrukt. Ze schreef dat ze daarmee niet wil zeggen dat ostar zegt dat ik hem los moet laten, maar dat hij mij wel wil laten voelen wat hij voelt. Ze schreef dat ik maar eens rustig naast hem moet gaan staan met mijn hand op zijn voorhoofd, en dat ik dingen kan ervaren die alles duidelijker zal maken.
Ze zou hem een healing kunnen geven zodat hij rust gaat ervaren en hij zichzelf niet zo blijft pushen tot het einde..

Deze reading heeft duidelijk bevestigd wat ik al wel dacht, ostar was al wat aan het veranderen, hij kan nu af en toe even heerlijk tegen me aan komen staan en zomaar knuffelen, dat zou hij vroeger nooit gedaan hebben, dan kwam hij even neuzen en een kriebel halen, maar was altijd wel met vanalles bezig. Nu is de beslissing inderdaad aan mij wat ik er mee ga doen

**Geplaatst**: 07-01-09 14:00

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 14:00

czarina veel sterkte , en het is niet raar om weer te gaan kijken naar een veulen of ander dier. Je mag ook weer verder gaan , een nieuw dier is weer uniek , en brengt je weer een nieuwe uitdaging.
Onze paardenvrienden willen volgens mij dat wij ook weer verder gaan , en gaan genieten.
En natuurlijk blijven we aan hen denken , want vergeten doen we ze niet, loslaten blijft moeilijk.......

**Geplaatst**: 07-01-09 14:12

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 14:12

czarina schreef:
Dank je nexthorse.
De tijd kruipt zo traag voorbij op het moment. over een half uur ga ik naar os toe, dan kan ik hem nog even helemaal poetsen en nog knuffelen en een wandeling door de sneeuw maken met hem.. En dan om 2 uur is het zover. Ik hoop dat de dierenarts niet te laat komt..

om 2 uur ,denk aan je Ach gut

**Geplaatst**: 07-01-09 14:18

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 14:18

czarina, heel veel sterkte vandaag en de komende dagen/ maanden/ jaren.
Ik heb een kaarsje aangestoken voor Ostar, dat hij net zo vredig mag inslapen als mijn meissie. Gister 3 maanden geleden. Wat mis ik dat beessie. Net als Timbers heb ik veel tijd met haar geleefd in reserve jaren zoals ik ze altijd noem of de gestolen jaren. Jaren waarvan niemand gedacht had dat ze die nog zou leven. Maar nu met deze kou voel ik naast het gemis ook een enorme dankbaarheid dat ik haar deze kou bespaart heb.

**Geplaatst**: 07-01-09 14:21

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 14:21

Bij mij heeft t heel lang geduurd voordat ik t n plaatsje kon geven, ze was mijn eerste pony nog geen eens 5 toen ze paratyfus kreeg, 17 december 2004 overleden... ik zie de beelden nog voor me.. al worden ze wel beetje bij beetje vager.. soms heb ik nog van die jankbuien om der.. kan je nagaan ze is er 4 jaar niet meer en ben nu hardstikke blij met mn nieuwe pony's en mn nieuwe paard, maar mis haar nog wel iedere dag!

**Geplaatst**: 07-01-09 14:27

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 14:27

Heftig Wietsje, ik heb er dit jaar ene gehad met paratyfus (of gelijkend ziektebeeld) maar dat is echt een hel zeg. Mijne heeft het gelukkig wel overleefd, maar daar werd wel voor gevreesd.

**Geplaatst**: 07-01-09 16:57

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 16:57

czarina heel veel sterkte vandaag,waarschijnlijk is het al achter de rug.
Ik weet wat het is om vantevoren een afspraak te maken voor je paard in te laten slapen.Mijn merrie is ook op een woensdag ingelapen alleen om 12 uur.Het is nu bijna een jaar geleden maar lijkt toch als de dag van gisteren.
Je doet het beste wat er nu voor je paardje is,ook liefde en houden van betekend afscheid nemen.

**Geplaatst**: 07-01-09 18:31

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 18:31

Maandag gaat m'n andere vriend naar de andere kant... Ik wil het gewoon niet beseffen, niet weer.

**Geplaatst**: 07-01-09 19:12

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-01-09 19:12

Mijn osje is niet meer, De dierenarts was toch iets later, om kwart over 2 kwam ze aan.
Ze heeft me eerst duidelijk verteld wat ze ging doen, en gevraagd of ik zelf nog wensen had.
Dat was erg fijn dat ze goed de tijd nam voor alles. Na os zijn verdovingsmiddel mocht ik nog even fijn met hem knuffelen en liet ze ons even alleen en mocht ik aangeven wanneer ik er klaar voor was.
Daarna gaf ze de laatste spuit. Het moment waarop hij viel was wel heftig.
Maar ben meteen naast hem neergevallen om hem te aaien en nog te knuffelen.
Op dat moment begon het opeens te regenen (het zonnetje scheen al heel de dag)
Het was net of os ook huilde vanuit de hemel.

Ik heb van de meeste dingen niet zoveel meegekregen, maar die heeft mijn vriend net verteld. Het is zo onwerkelijk dat os er nu niet meer is. Het verdriet zit nu ontzettend diep en wil er nog niet best uit. Maar ik weet dat dit de beste keuze is geweest en dat hij nu geen pijn meer heeft.

Ik wou ostar zijn wolfstand hebben, maar toen de dierenarts die wou trekken bleek hij er helemaal geen te hebben. Dat viel enorm tegen.
Zo zie je maar dat niet iedere paardentandarts verstand van zaken heeft. Want die persoon had gezegd dat ostar er 2 had.
Nu heb ik een mooi stuk van zijn staart geknipt en kan ik daar iets moois van laten maken.

http://www.mijnalbum.nl/Foto-CYY676I7.jpg
Zo is hoe ik os herinner. Deze foto is gister gemaakt.