Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-03-08 22:19

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-03-08 22:19

margot123 schreef:
hoi..
ik heb woensdag de 28ste te horen gekregen van de dierenarts dat ik ivm zijn artrose het beste afscheid kan
nemen van mijn haflinger.
Ik heb 'm ongeveer anderhalf jaar en hij is echt alles voor mij, ook al heeft hij nogal wat gedragsprobleempjes..
(sinds het thuis ook allemaal niet echt jofel gaat, is hij echt een troost voor mij)
Ik vind het heel moeilijk om een besluit te nemen en weet dat ik er nooit echt klaar voor zal zijn, maar ik moet toch
een keer de knoop doorhakken..
Ik hoop dat ik in dit topic wat 'tips' kan krijgen om stapje voor stapje aan het idee te wennen en ik me er een beetje op
voor kan bereiden.

Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik Nimdor over een tijdje nooit meer kan zien/knuffelen.

Heel erg veel sterkte.
Het enige wat ik je inderdaad aan kan raden is nog veel foto's maken en probeer te genieten van de momentjes die je nog wel samen hebt!

**Geplaatst**: 07-03-08 22:20

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-03-08 22:20

gekke_koei schreef:
ik heb sinds vandaag te horen gekregen dat we nu echt eigenaar gaan worden van een nieuw paard. Nimo van bokker schimmelig gaat van ons worden. 31 maart komtie naar onze stal.
ik heb het gister nog erg moeilijk gehad.. dan zie ik weer een bepaalde foto en dan schiet ik zomaar vol. dan bedenk ik mezelf weer wat ik allemaal wel niet had kunnen voorkomen en dan vraag ik me af waarom willem(nav de reading) zo snel weg was en eigenlijk al gelijk was overgestoken naar het hiernamaals.. en mij hier achter liet en ik er kennelijk toch nog lang niet overheen ben... kan hem toch nog niet loslaten, al heb ik er aan de andere kant echt vrede mee dat hij er niet meer is.
maar ik mis gewoon die ontzettend sterke band die we hadden. gewoon zijn naam roepen en aan zijn blik al kunnen zien datie blij was me te zien... of gewoon die simpele aanraking of even tegen hem aanpraten als je je down voelde.
dat doe ik bij sjim en merel ook.. maar heb toch het idee dat ik lang niet zoveel response krijg.... ach.. misschien laa ik het deels ook niet toe.. omdat ik dat plekje voor willem heb gereserveerd...

Ten eerste veel geluk met je nieuwe paardjee!

Dat hij niet meer hier is, wil niet zeggen dat je niet meer tegen hem aan kunt praten en hij niet meer blij is om je te horen.
Ik heb nog vaak het gevoel dat ik contact met Splash heb op een andere manier, waar sommige mensen weinig mee kunnen, maar als dat voor jezelf goed voelt moet je het vooral doen!
Probeer in gedachte eens tegen hem te praten, misschien lucht het op

**Geplaatst**: 07-03-08 22:25

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-03-08 22:25

jillie1994 schreef:
Inderdaad, iedereen zegt: hoe kan ik je helpen? Ik wil neit dat je je zo k*t voelt etc.
Dan zeg ik: de enige die me kan helpen en troosten, is de pony die overleden is/verkocht is.

Bij mij vroegen ze altijd "hoe gaat het" ?
Ik vond dat zo'n K*Tvraag, want op een gegeven moment heb je het idee dat je niet meer kan zeggen dat het niet goed gaat, want ze vragen het wel, maar verwachten dan toch een beetje een "goed" of "gaat wel". Maar ik kreeg (en wel een beetje krijg) dat echt mn strot niet uit, dat voelt zo oneerlijk tegenover Ot..

**Geplaatst**: 07-03-08 22:26

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-03-08 22:26

@ Margot, idd foto maken, en genieten van jullie laaste tijd samen, lekker uitgebreid poetsen enzo..

**Geplaatst**: 07-03-08 22:44

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-03-08 22:44

margot123 schreef:
hoi..
ik heb woensdag de 28ste te horen gekregen van de dierenarts dat ik ivm zijn artrose het beste afscheid kan
nemen van mijn haflinger.
Ik heb 'm ongeveer anderhalf jaar en hij is echt alles voor mij, ook al heeft hij nogal wat gedragsprobleempjes..
(sinds het thuis ook allemaal niet echt jofel gaat, is hij echt een troost voor mij)
Ik vind het heel moeilijk om een besluit te nemen en weet dat ik er nooit echt klaar voor zal zijn, maar ik moet toch
een keer de knoop doorhakken..
Ik hoop dat ik in dit topic wat 'tips' kan krijgen om stapje voor stapje aan het idee te wennen en ik me er een beetje op
voor kan bereiden.

Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik Nimdor over een tijdje nooit meer kan zien/knuffelen.

Sterkte meis.. maar we kunnen je niet helpen. dit is een keuze die je zelf moet maken.
En die je voor hem maakt,en niet voor jezelf.. Kijk in je hartje wat je zelf wilt.
Inslapen,slacht.. erbij zijn,er niet bij zijn. Waar jij je het beste bij voelt.
Maar vergeet 1 ding niet.. wat iedereen ook zegt. je moet doen wat jij voelt.. en je doet dat voor je paardje.
sterkte de komende tijd. Ik weet wat het is om die beslissing te maken.. en dat is loeizwaar.

**Geplaatst**: 07-03-08 22:47

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-03-08 22:47

gekke_koei schreef:
ik kan je een prof fotoshoot aan raden. die heb ik een paar jaar geleden ook van willem laten maken, zowel op wedstrijd als in de wei en juist die fotos geven mij de kracht om door te gaan.

ik heb sinds vandaag te horen gekregen dat we nu echt eigenaar gaan worden van een nieuw paard. Nimo van bokker schimmelig gaat van ons worden. 31 maart komtie naar onze stal.
ik heb het gister nog erg moeilijk gehad.. dan zie ik weer een bepaalde foto en dan schiet ik zomaar vol. dan bedenk ik mezelf weer wat ik allemaal wel niet had kunnen voorkomen en dan vraag ik me af waarom willem(nav de reading) zo snel weg was en eigenlijk al gelijk was overgestoken naar het hiernamaals.. en mij hier achter liet en ik er kennelijk toch nog lang niet overheen ben... kan hem toch nog niet loslaten, al heb ik er aan de andere kant echt vrede mee dat hij er niet meer is.
maar ik mis gewoon die ontzettend sterke band die we hadden. gewoon zijn naam roepen en aan zijn blik al kunnen zien datie blij was me te zien... of gewoon die simpele aanraking of even tegen hem aanpraten als je je down voelde.
dat doe ik bij sjim en merel ook.. maar heb toch het idee dat ik lang niet zoveel response krijg.... ach.. misschien laa ik het deels ook niet toe.. omdat ik dat plekje voor willem heb gereserveerd...

Gefeliciteerd met je aanwinst! dat klinkt als een leuk paard.
Wbt de oversteek.. waarschijnlijk heb jij hem losgelaten(positief) en hem zo de kans gegeven om over te gaan.
Ik kon Marlon niet loslaten..en daarom duurde het wat langer.(en heb diep van binnen nog steeds geen vrede hoor)

Wbt je laatste 2 zinnen,dat kan beiden.. met Willem had je,zo te lezen,een veel sterkere band.
maar dat gevoel wil je niet kwijt,en daarom hou je die andere een beetje op afstand.. maar dat komt wel.

**Geplaatst**: 07-03-08 22:49

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-03-08 22:49

Hoe gaat het..is een klote vraag.. maar goed bedoeld.
Kom je terug.. heb je je paard net weggebracht.. krijg je een arm om je schouder.. gaat het een beetje meisje? Huilen

hoppa daar ga je weer..

Marlon is hier ook nog hoor.. ik praat vaak tegen hem,en als het helder weer is,en ik naar de sterren kijk,krijg ik kippenvel.. ja. hij is echt bij me. God wat hou ik van dat paard..

**Geplaatst**: 07-03-08 22:50

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-03-08 22:50

Snackie schreef:
Hoe gaat het..is een stinkmodder vraag.. maar goed bedoeld.
Kom je terug.. heb je je paard net weggebracht.. krijg je een arm om je schouder.. gaat het een beetje meisje? hoppa daar ga je weer..

Marlon is hier ook nog hoor.. ik praat vaak tegen hem,en als het helder weer is,en ik naar de sterren kijk,krijg ik kippenvel.. ja. hij is echt bij me. God wat hou ik van dat paard..

Knuf

**Geplaatst**: 07-03-08 22:52

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-03-08 22:52

En hou in deze tijd he..verleden tijd gaat hij niet worden hoor Haha!

Grinnik,Splashislief heeft de censuur nog aanstaan Haha!

**Geplaatst**: 07-03-08 22:52

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-03-08 22:52

Ja, ik weet wel dat dat goed bedoeld is, en tja, wat moeten ze anders zeggen he..
Maar er valt gewoon geen antwoord op te geven...

**Geplaatst**: 07-03-08 22:54

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-03-08 22:54

Snackie schreef:

En hou in deze tijd he..verleden tijd gaat hij niet worden hoor
Grinnik,Splashislief heeft de censuur nog aanstaan

Je moet ook van hem blijven houden, dat doet hij ook van jou!

Jup Haha!

Ik vind het wel wat hebben de censuur

**Geplaatst**: 07-03-08 22:59

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 07-03-08 22:59

DM,valt ook geen antwoord op te geven.. Lichamelijk gaat het prima.. maar geestelijk ben je kapot van verdriet.

Censuur is ook weg grappig ..met de banketstaaf etc ROFL

**Geplaatst**: 08-03-08 00:11

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-03-08 00:11

bedankt,
ik ben ook druk bezig met foto's maken, soms misschien iets teveel omdat ik bang ben dat sommige momenten niet meer terug komen, dus dan blijf ik maar klikken 'oh want misschien kijkt ie nooit meer zo lief' of 'misschien trekt ie nooit meer zo'n gekke bek'. Het is zo'n eng idee om 'verplicht' te genieten van elk moment omdat je weet dat het daarna niet meer kan..
Sommige mensen hebben mij aangeraden het zo snel mogelijk te doen zodat ik verder kan, en aan de andere kant krijg ik weer te horen dat ik het rustig aan moet doen.
Het is zo moeilijk, het hang me de hele tijd zo boven het hoofd.. elke dag als ik bij 'm ben.
Ik weet dat hij nu (nog) geen pijn heeft, ik kan het nog helemaal niet geloven. Hij is nog zo jong voor artrose (8 jaar) maar als ik
terug denk zijn we al zo lang aan het sukkelen met zijn kreupelheid, zeker meer dan de helft van de tijd dat ik Nimdor heb.

Soms heb ik ook dagen dat ik denk, ik moet verder want ik heb al zo veel gedoe met 'm gehad (kreupelheid en gedrag) heb ik daar nou 5 jaar voor gespaard. Mensen om mij heen zeggen ook jij verdient een liever paard.. dat is zo pijnlijk om te horen, want ik hou echt van hem.. maar soms geef ik ze eigenlijk ook wel gelijk.. en dan schaam ik me toch wel een beetje..

**Geplaatst**: 08-03-08 00:22

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-03-08 00:22

Ik kan je vooral aanraden om hem te FILMEN!!!!

Ik had zoveel foto's van Isis, maar had er erg veel voor over gehad om haar nu op de video te kunnen zien, haar geluid, haar bewegingen en uitstraling, dat zijn dingen die je niet van een foto af kan halen.... Vooral de momenten dat ze snorkend en met de staart op de rug door de baan walste!

Maar heel veel sterkte met je besluit over Nimdor, neem er maar goed de tijd voor als dat kan, zodat je de keuze weloverwogen en uit jezelf maakt...

Las verder dat iedereen het deze week ff zwaar heeft: hier niet minder!!!
Zeer rare dagen gehad, eigenlijk in het teken van Isis staand.
Ten eerste heb ik gisteren een reading aangevraagd van Isis, na een hoop aansprekende verhalen op Bokt te hebben gelezen, en omdat wij met zoveel vragen over haar plotselinge ziek zijn bleven zitten.
Gisteren dus foto's opgezocht en vragen bedacht mbt de reading en dat maakte natuurlijk weer heel wat los....
En ik heb eindelijk mijn zadel, wat al een half jaar de gang stond te blokkeren, weggeborgen in een kast (kon ik me eerder echt niet toe zetten).

En als klap op de vuurpijl: ik kreeg vanmorgen vroeg een smsje van een heel goede (paarden-)vriendin: ze heeft gisteravond een dochter gekregen: Isis!!!!

Je begrijpt, daar kwamen die waterlanders weer, echt zo ontzettend cool dat ze haar zo genoemd heeft!
Al met al heb ik heel erg het gevoel dat Isis deze dagen dicht in de buurt is en nog even wat zaakjes betuttelt vanuit de eeuwige jachtvelden.
En dat ik het op de een of andere manier nu een plek kan geven en het af kan sluiten. Raar maar vredig gevoel.....

**Geplaatst**: 08-03-08 00:34

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-03-08 00:34

Zadel opgeborgen OK dan!

En een nieuwe Isis, zal wel dubbel zijn?! Maar wel gaaf!
Hopelijk helpt de reading je om het een stukje verder los te laten

**Geplaatst**: 08-03-08 00:40

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-03-08 00:40

Nee helemaal geen dubbel gevoel want ik vind het geweldig!
Het voelt als een soort eer al heeft ze wrsch die naam meer gekozen omdat het gewoon een hele leuke naam is Knipoog

!!!

**Geplaatst**: 08-03-08 00:41

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-03-08 00:41

Oke, nou lekker van genieten dan!!

**Geplaatst**: 08-03-08 01:10

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-03-08 01:10

Margot, Nimdor is echt nog jong zeg. Maar ik weet hoe moeilijk het is om een besluit te nemen, daarom staat mijn schatje er ook nog steeds, soms denk ik als ze weg is wordt het makkelijker er hangt nu zo'n beetje het zwaard van Damocles boven mijn hoofd, althans zo voelt het. Al 15 jaar is zij mijn maatje, mijn puberproblemen, eerste verliefdheid, op kamers, terug naar huis, samenwonen, overal was en is ze bij, dat missen of moeten gaan missen, de gedachte alleen al maakt me ziek. Die knuffel als ik ga voeren, die neus tegen mij als ik down ben, die gekke fratsen om me op te vrolijken, of het vrolijke rennen door de wei in de lentezon, wat Sonja voor mij betekend is met geen pen te beschrijven, ik zag haar staan en was verkocht en zo voelt dat 15 jaar later nog steeds. Ik heb veel mooie momenten om te koesteren, veel grappige anakdotes, maar ook zo veel moeilijke dingen met haar meegemaakt,dat laatste neemt langzaam toe en het wordt tijd om keuzes te maken, niet voor mij maar voor haar, ik hoop dat ik de kracht heb om te stoppen voordat het echt niet meer gaat. Dit topic helpt me daarbij, hoop ik. Voor iedereen veel sterkte, je maatje zul je altijd blijven herinneren en ze blijven altijd bij je al is het op afstand.

**Geplaatst**: 08-03-08 01:26

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-03-08 01:26

Margot, toen ik de veearts vertelde dat het genoeg geweest was, heb ik toch nog een week genomen om ernaartoe te groeien. Het is allemaal heel erg persoonlijk, maar ik heb voor dit soort dingen tijd nodig om zelf door te denken en om zelf voor te bereiden. Eerlijk gezegd heb ik daar verder niet de gedachten, gevoelens of meningen van anderen nodig; behalve natuurlijk van een paar speciale mensen. De beslissing valt dus ook pas als ik er over uitgepeinsd ben en klaar voor. Beslissingen die door anderen voor me genomen worden, geven mij altijd een onaangenaam gevoel, daarom is het beter als ik het zelf bedenk. Na een week was ik voorbereid en had ik genoeg moed verzameld voor de gebeurtenis waar ik altijd zo bang voor ben geweest.
Och ja, daarna is er wel een zwart gat hoor, daar ontkom je niet aan denk ik.

**Geplaatst**: 08-03-08 01:44

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-03-08 01:44

Ik ken het verdriet maar al te goed, mijn paard Frans was mijn grootste vriend, hij is 32 jaar mogen worden en ik heb hem zijn hele leven gekend, hij WAS ook een stuk van mijn leven. Ik doe er niet theatraal over maar Frans was er gewoon altijd, 32 jaar lang, en dat mis je hoor, nog steeds. Het is nu ruim twee jaar geleden dat ik hem in moest laten slapen, en ik ben er behoorlijk ziek van geweest. Nog kan ik om hem huilen, maar ja ik mag natuurlijk niet klagen want het is een voorrecht je paard 32 jaar te hebben gekend! Ik heb weer een nieuw paard, gekocht toen hij 6 maanden oud was, geen plaatsvervanger, want hij is een heel ander type. In het begin moest hij zijn best doen"mijn hart te veroveren" omdat Frans mijn allessie was. Ik ben nu ook gelukkig met Paddy ,het is een grote lieve schat, maar die band die ik met Frans had, nee dat krijg ik nooit meer!
(tja daarnaast heb ik al zoveel afscheid moeten nemen van onze honden, katten pony etc en elke keer is het heel erg verdrietig, omdat het vrienden van je zijn, toch?!?!Maar ja, zonder hen leven kan ik ook niet!!

**Geplaatst**: 08-03-08 10:36

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-03-08 10:36

Citaat:
Ten eerste veel geluk met je nieuwe paardjee!

Dat hij niet meer hier is, wil niet zeggen dat je niet meer tegen hem aan kunt praten en hij niet meer blij is om je te horen.
Ik heb nog vaak het gevoel dat ik contact met Splash heb op een andere manier, waar sommige mensen weinig mee kunnen, maar als dat voor jezelf goed voelt moet je het vooral doen!
Probeer in gedachte eens tegen hem te praten, misschien lucht het op

Dat heb ik nou ook met Jumper. Sinds een aantal weken heb ik echt het idee dat hij er geestelijk nog bij is hier op stal. Tigo begint ook qua gedrag steeds meer trekjes van Jumper te krijgen. Gisteren ben ik voor het eerst met hem naar de les geweest in de binnenmanege. Daar zit een losse balk waar Jumper altijd meteen aan begon te knagen als ie de kans kreeg (moest iedereen altijd erg om lachen) en wat deed Tigo, die begon ook meteen aan die balk te knagen... Ook de mensen die erbij waren en Jumper kenden vonden het wel heel apart Haha!

.
Ik weet ook dat andere mensen er meestal niets mee kunnen, maar ik heb echt het gevoel dat hij aan de zijlijn staat mee te kijken zoals in mijn reading staat (maar dat gevoel had ik al voordat ik die terugkreeg). Het geeft mij erg veel troost en het geeft ook veel ruimte om nu van Tigo en Lexie te genieten en een band met hun op te bouwen. Het eerste half jaar kon ik het ook niet loslaten en daardoor is waarschijnlijk ook de band met Tigo in het begin zo moeizaam geweest, maar nu gaat het echt beter !

**Geplaatst**: 08-03-08 11:22

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-03-08 11:22

margot123 schreef:
bedankt,
ik ben ook druk bezig met foto's maken, soms misschien iets teveel omdat ik bang ben dat sommige momenten niet meer terug komen, dus dan blijf ik maar klikken 'oh want misschien kijkt ie nooit meer zo lief' of 'misschien trekt ie nooit meer zo'n gekke bek'. Het is zo'n eng idee om 'verplicht' te genieten van elk moment omdat je weet dat het daarna niet meer kan..
Sommige mensen hebben mij aangeraden het zo snel mogelijk te doen zodat ik verder kan, en aan de andere kant krijg ik weer te horen dat ik het rustig aan moet doen.
Het is zo moeilijk, het hang me de hele tijd zo boven het hoofd.. elke dag als ik bij 'm ben.
Ik weet dat hij nu (nog) geen pijn heeft, ik kan het nog helemaal niet geloven. Hij is nog zo jong voor artrose (8 jaar) maar als ik
terug denk zijn we al zo lang aan het sukkelen met zijn kreupelheid, zeker meer dan de helft van de tijd dat ik Nimdor heb.

Soms heb ik ook dagen dat ik denk, ik moet verder want ik heb al zo veel gedoe met 'm gehad (kreupelheid en gedrag) heb ik daar nou 5 jaar voor gespaard. Mensen om mij heen zeggen ook jij verdient een liever paard.. dat is zo pijnlijk om te horen, want ik hou echt van hem.. maar soms geef ik ze eigenlijk ook wel gelijk.. en dan schaam ik me toch wel een beetje..

sommige paarden hebben aangeboren artrose.
En laatst hadden we excursie nijkerk.. dat paard was ook van 2001,ook artrose..

**Geplaatst**: 08-03-08 11:23

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-03-08 11:23

am13 schreef:
En als klap op de vuurpijl: ik kreeg vanmorgen vroeg een smsje van een heel goede (paarden-)vriendin: ze heeft gisteravond een dochter gekregen: Isis!!!!

Je begrijpt, daar kwamen die waterlanders weer, echt zo ontzettend cool dat ze haar zo genoemd heeft!
Al met al heb ik heel erg het gevoel dat Isis deze dagen dicht in de buurt is en nog even wat zaakjes betuttelt vanuit de eeuwige jachtvelden.
En dat ik het op de een of andere manier nu een plek kan geven en het af kan sluiten. Raar maar vredig gevoel.....

Wow wat mooi Lovers

gefeliciteerd met je "petekind"

**Geplaatst**: 08-03-08 11:24

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-03-08 11:24

Ik heb hem een maand de kans gegeven.. een kans om nog beter te worden.. dat was een zware lange maand...

**Geplaatst**: 08-03-08 20:13

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 08-03-08 20:13

Eergisteren heb ik mijn merrie Evita moeten laten inslapen en toen is mijn wereld echt gestopt Verdrietig

. Ik weet met mijn verdriet geen blijf, ze was mijn allerbeste vriendin en ik blijf verscheurd van verdriet en alleen achter. Waarom waarom waarom toch? Verdrietig

Ik kan het nog steeds niet vatten dat ze er niet meer is. Samen met haar is er ook een groot deel van mij gestorven. Ik weet dat ze nu geen pijn meer lijdt en dat ze tot de laatste moment gevochten heeft om bij me te blijven. Ik heb haar echter uit haar lijden moeten laten verlossen, een verschrikkelijke beslissing maar het beste voor haar.

Ik voel me leeg, verdrietig, radeloos en alleen. Ik kan alleen maar huilen