Jemig zeg heb je verhaal met tranen in m'n ogen gelezen meis... Wat een drama en dan ook nog een chauffeur die doorrijdt! Pfff ben er helemaal onderste boven van. Veel sterkte en kracht met dit grote verlies M'n pb box staat altijd open
Jeetje zeg, en dan ook nog iemand van Rendac, die werkt met dieren zeg, oké ze zijn wel dood, maar dan zou je toch beter verwachten....................... Hou je taai en veel sterkte!!
Ik ben echt enorm geschrokken van dit bericht. Wat erg dat je op deze manier je mooie topper moet verliezen. Ik wil je enorm veel sterkte wensen met dit moeilijke verlies Ik kan zo ongelooflijk kwaad worden op die chauffeur, veel te hard rijden en niet eens merken dat je in botsing komt met een paard, vervolgens gewoon doorrijden en proberen de schade te verbergen. Wat een rotvent Ik hoop dat hij hiervoor behoorlijk gestraft word.
Laatst bijgewerkt door puccalover op 01-11-08 20:19, in het totaal 1 keer bewerkt
Wat een verschrikkelijke manier om je maatje op deze wijze te moeten verliezen.
Wat zal jij je onmachtig gevoeld hebben, en wat dapper dat je er tot het laatst bij bent gebleven. Jou maatje krijgt vast een mooi leven daarboven, een schrale troost. Ik hoop dat je het verlies en ook nog de manier waarop het gegaan is een plekje kan geven en weer de mooie dingen met je maatje kan herrinneren.
Verschrikkelijk. Ik weet wat je doormaakt en hoe jij je voelt. Ik ben inmiddels 45 jaar oud, maar in 1980 op 24 oktober, is ook mijn oude pony toen, dood gereden door een auto. Overdag was ik aan het werk, alles was nog in orde. Ga rond 18.00 uur naar dr toe om te voeren, ik dacht.........zet ik je op stal of laat ik je vanacht lekker lopen, want het was nog een heerlijke oktober dag en niet koud. Dus ik liet haar lekker buiten. Ik moest die avond nog een koop avond draaien en was om goed 21.30 uur thuis. Thuis gekomen, nam ik een glaasje cola, en ging nog eventjes naar de wei, om mn pony wel terusten te wensen.en een dikke knuf en kus te geven. Om 22.00 uur ging ik naar bed. Want de volgende dag moest ik weer vroeg op. Rond 22.30 uur ging de bel, ik hoorde nog iemand zeggen..........er ligt een pony dood op de straat. Ik meteen eruit, in de pyama naar de straat, pa mee mn zus en mn ma. Ja daar lag mn oude trouwe pony, dood, op de straat. De meneer had haar voor op de motorkap gekregen, ze was op slag dood, ze had de nek gebroken. Verschrikkelijk, wat een verdiet en pijn.heb ik toen gehad. Die meneer stond ook te huilen, en ook mn ouders en mn zus. Maar ik had het meeste verdriet en pijn, mijn aller eerste pony, uit het leven gerukt. Die meneer had het niet extra gedaan. De volgende dag, ik moest wel weer werken, kwam die meneer in de winkel, naar me toe, en gaf mij 100 gulden, dat was uiteraard verschrikkelijk lief van hem. Een prachtig gebaar van deze man die het ook verschrikkelijk vond, hij was notabene nog een slager ook. Dit was mijn verhaal, nu, 28 jaar later ben ik het nog nooit vergeten, de beelden staan op mijn netvlies en zie het nog elke dag voor me. Heb haar halster nog steeds, de paarden die er na kwamen hebben nooit haar halster om gehad, dat kon ik niet en kan dat nog steeds niet. Nu heb ik nog 2 paarden waarvan er 1 al 29 en een half jaar oud is. Ze kwam op anderhalfjarige leeftijd bij, me, vandaag..precies 28 jaar geleden. Maar mn oude merrietje..........neeeeeeeeeee...........haar vergeten doe ik never en nooit meer.
Lieve meid, ik wens je enorm veel sterkte toe met je verlies van je pony Monika
PS, de politie had het ongeval onderzocht, en later bleek, dat mn pony is losgelaten, men had het hek op een of andere manier open gebroken, en zo was ze ontsnapt. De dader is gevonden en bestraft. Het ergste was...............dat ik degene persoonlijk ken.................jaloezie..............dat was zijn antwoord
Jeetje wat enorm verschrikkelijk dit! Ik wens je heel erg veel sterkte. Dit is niet jouw schuld, probeer dat vast te houden en niet denken 'wat nou als ik...'. Er is hier een schuldige en dat is die chauffeur. Echt verschrikkelijk.