Ja hoor. Vos blijft altijd de beste. Vivaldi had de pech dat hij eigenlijk te snel na Vos kwam en ik eigenlijk ook een soort Vos de tweede zocht wat hij natuurlijk nooit kon zijn. Het is natuurlijk ook zo dat je de goede dingen onthoud en de slechte dingen vergeet. Ik weet nog steeds hoe het voelde als Vos een perfecte wissel sprong, maar soms kon ik hem ook wel achter het behang plakken en dat vergeet je toch iets makkelijker
Nouja op een gegeven moment loop ik hopelijk vanzelf tegen een heel ander paard aan dat ook heel speciaal is. Maar tot die tijd kan er niemand aan Vos tippen.