Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-07-06 22:43

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 05-07-06 22:43

Nee.. Ik ben zowiezo niet bang voor de dood.

Maar mijn paard is kern gezond. En tuurlijk, het kan zo afgelopen zijn. Daarom geniet ik ook liever van der Lachen

**Geplaatst**: 05-07-06 23:06

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 05-07-06 23:06

Ik heb op dit moment helaas geen paard meer, mn beide paarden zijn kort achter elkaar gestorven, de ene ingeslapen de andere natuurlijk.
Ik wist toen ik mijn eerste paard Beau terug kocht dat hij ernstig ziek was.. en dat de dag dat hij zou sterven sneller zou komen dan ik zou willen. Daardoor heb ik zelfs nog meer genoten van zijn aanwezigheid, en hebben we samen genoten en geknokt. Tot ik zaterdag 8 mei 2004 zijn stal inliep, hem zag liggen en zijn ogen bijna schreeuwden "laat me gaan"!!. Die keuze was niet moeilijk en binnen de kortste keren was de DA gebeld, en 9 mei om half 9 is hij na enige worsteling vredig ingelapen. Ik heb me gek genoeg geen seconde verdrietig gevoeld omdat ik wist dat de dag ging komen, en ook toen het gebeurde was ik doodkalm omdat ik wist dat ik er goed aan deed. Maar daarna kwam het verdriet.. toen ik besefte dat hij ECHT weg was. Hoe ben ik erover heen gekomen? Gewoon door gegaan met mijn leven en elke keer op zijn verjaardag schrijf ik een brief naar hem toe gericht met alles wat ik mee gemaakt heb.

Mijn 2e pony was oud maar super fit, daarom kwam haar dood op 10 juni 2005 deste harder aan. Dit was veel moielijk want ik had voor mijn gevoel niet echt afscheid kunnen nemen. Toen was ik neit verdrietig maar kwaadm kwaad dat ze me in de steek had gelaten. Dat ging over naar verdriet en ook het verdriet sleet, mijn enigste troost was was dat ze vredig en op een natuurlijke wijze gestorven is.
Er bestaat geen remedie voor het verwerken van de dood van je allerbeste maatje, het enigste wat je kunt doen is door gaan met je leven Lachen

**Geplaatst**: 05-07-06 23:17

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 05-07-06 23:17

Dat verwerken is heel moeilijk...
Maar het verdriet en verwerkingsproces is wel afhankelijk van bepaalde factoren denk ik...toch zeker hoe zwaar het voor je is.

Ik was er bijvoorbeeld niet op het moment dat mijn paardje werd ingeslapen (was toen op vakantie) en heb het daar heeeeel moeilijk mee gehad...dan krijg je er nog schuldgevoelens bovenop tov hem enzo...hoewel we het toen hebben laten gebeuren, omdat hij anders nog enkele dagen zou moeten lijden...

Ook hangt het van de band af met je paard of pony. De ene band is al specialer en hechter dan de andere...

De manier waarop je paard sterft scheelt ook denk ik...Of je zelf mee 'verantwoordelijk' bent (ongeluk, hoefbevangen,...)

En vooral ook, de afstand tussen jullie...Mijn allereerste pony, is enkel jaren geleden gestorven bij hun nieuwe eigenaars,...ze waren er zo fantastisch goed voor...Heb het de eerste dagen even moeilijk gehad, en er zijn best wat traantjes gevallen...maar ik zag hem zowiezo heel weinig, dus is het anders...je accepteert het sneller...

Maar achja...je moet proberen daar niet te veel over wakker te liggen, geniet van elk moment...wel hebben wij afgesproken, dat de dag dat er iets ernstigs gebeurt, en alleen dure ingrepen eventueel kunnen helpen, dat we dan gewoon nee zeggen...daar hebben we het nu al eens over gehad...want op die moment zelf, luister je alleen naar je hart, maar niet naar je verstand...en zo'n operaties (denk dan vooral aan heel zware kolieken) kosten een hoop geld, en de slaagkansen zijn in verhouding meestal zo miniem... en ook, het is vaak een lange lijdensweg, die geen enkel paard verdiend...

Maar voor de rest,...ik geef dat eerlijk toe,...ik heb er een klein jaar over gedaan om het een beetje een plaats te geven in mijn leven...Achja...we zien wel, we komen er wel doorheen...Maar één ding weet ik zeker, de dag dat ik mijn Blanca moet afgeven....

**Geplaatst**: 05-07-06 23:19

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 05-07-06 23:19

Ik weet dat ik daar heel fel van ga afzien .
Maar ik hoop dat ik nog heel veel jaartjes van mijn pony ga kunnen genieten

**Geplaatst**: 05-07-06 23:24

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 05-07-06 23:24

xjudithx schreef:
Hey, ik heb alweer een tijdje geleden achter cremeren van paarden aangezeten. Toen kon dat nergens in Nederland. Nu wel???

Ja, nu kan dat iig wel. In Rotterdam ofzo. Staat hier wel ergens een topic over, weet alleen niet precies waar. Volgens mij wel in dit forum... maar zoekfunctie doet t niet.

**Geplaatst**: 05-07-06 23:30

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 05-07-06 23:30

ik ben niet bang voor de dood van mijn paard.. vroeger was ik dat wel.. en natuurlijk wordt het een klap in je gezicht en breekt een stuk van je hart af welke alleen nog maar gevult wordt met herrinneringen.. maar bang? nee, dat ben ik niet..

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 05-07-06 23:34, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-07-06 23:30

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 05-07-06 23:30

Mijn paardje gaat nooit dood... Hij heeft het eeuwige leven Haha!

(tenminste dat hou ik mezelf steeds voor Clown

)

**Geplaatst**: 05-07-06 23:34

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 05-07-06 23:34

terwijl je weet dat zijn tijd waarscheinelijk eerder komt dan de jouwe..

**Geplaatst**: 05-07-06 23:51

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 05-07-06 23:51

Bang ben je er áltijd wel voor als je echt van je pony houd vind ik.
Niemand wil dat iets waarvan je houd weg gaat om nooit meer terug te komen.

Ik ben gelukkig (nog) niet bij de dood van een paard/pony wat écht veel voor me betekende geweest, en zo is er ook geen gestorven.
Wel heb ik een keer mee gemaakt dat Mariska bijna ging.
Teminste voor mijn gevoel, ik herinner me dat nog heel goed.
Mariska ligt niet vaak, en al helemaal niet zo dat je er bij kan komen. Ze staat direct op en komt vrolijk naar je toe.
Toen niet. Ze reageerde niet als ik haar riep, of naar haar floot. Terwijl ze normaal echt bijna direct gaat zoeken waar ik ben en komt dan hinnikend naar me toe.
Ze reageerde zelfs niet toen ik iets van 6 meter van der af stond.
Pas toen ik bij haar zat kwam er weer iets leven in haar ogen, die even van tevoren helemaal 'dood' waren. Ze waren zo leeg, echt alsof ze het op wou geven.
De mensen waarbij ze staat zeiden al dat ze daar al een tijd lag, om even later op te staan, naar de poort te lopen(doen de pony's vaker als ze me missen) weer terug te gaan en te gaan liggen.
Ze dachten eerst aan koliek, maar als ze dat had gehad was ze ook gaan rollen enz.
Ik ben bij haar blijven zitten en heb tegen haar gepraat en der geaait. Net zo lang totdat ze uit zichzelf opstond toen ik haar dat vroeg en toen heeft ze nog met me mee gelopen door de wei, met een iets levendigere blik in haar ogen.
Die blik die ik toen van haar gezien heb, zal ik nooit vergeten, en hoop het nooit meer mee te hoeven maken. Knipoog

**Geplaatst**: 06-07-06 11:09

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 06-07-06 11:09

Myfairytale schreef:
xjudithx schreef:
Hey, ik heb alweer een tijdje geleden achter cremeren van paarden aangezeten. Toen kon dat nergens in Nederland. Nu wel???

Ja, nu kan dat iig wel. In Rotterdam ofzo. Staat hier wel ergens een topic over, weet alleen niet precies waar. Volgens mij wel in dit forum... maar zoekfunctie doet t niet.

Ik heb het gevonden. Bedankt.
Hier: viewtopic.php?f=151&t=598951

**Geplaatst**: 07-07-06 11:14

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 07-07-06 11:14

Ja ik ben er best wel bang voor. Vooral nu het net steeds is of hij stikt (zie mn topic viewtopic.php?f=3&t=617255&hilit=) Telkens als het gebeurt springt mn hart toch wel een paar keer over. Paar weken geleden lag hij ook in de sloot en toen was ik toch wel echt bang dat hem wat zou gebeuren. Mn vorige paardje ben ik dan niet aan de dood kwijt geraakt maar die moest ik verkopen en eigenlijk daarna wilde ik helemaal geen paard meer het heeft me bijna 8 jaar gekost totdat ik weer een ander paardje wilde en die heb ik nu en die zit al net zo diep als mn vorige paardje die ik ook nooit vergeten zal. Dood hoort bij het leven zou willen dat ze dat is afschafte

**Geplaatst**: 07-07-06 11:47

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 07-07-06 11:47

Ik was niet bang voor de dood, dacht er eigenlijk nooit bij na!
Mijn pony black is ook overleden, dit weet ik nu via via.
Maar toen hij weg ging werd hij gewoon verkocht.

Ik hoorde het 3 dagen van te voren, wat zijn nou 3 dagen terwijl je 7 jaar samen bent geweest?
Ben nog lekker met hem wezen wandelen in de bossen, gepoetst enz.
Het was echt verschrikkelijk.
Ben hem bij de nieuwe mensen nog 1 keer opgaan zoeken maar daarna was hij ineens doorverkocht, aan een handelaar!
Hij kon me geen info geven over waar hij naartoe was gegaan..

Ik heb me echt heel erg rot gevoelt, en nu nog!
Het verdriet is nu minder maar ik mis hem nog steeds iedere dag!

**Geplaatst**: 07-07-06 11:54

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 07-07-06 11:54

Hmm tuurlijk ben je wel bang, maar je kan er niks tegen doen. Als ik weet dat mijn pony morgen dood zal gaan, dan zal ik zorgen dat er een mooie fotoshoot komt enzo Lachen

**Geplaatst**: 07-07-06 11:56

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 07-07-06 11:56

Myfairytale schreef:
xjudithx schreef:

Ja, nu kan dat iig wel. In Rotterdam ofzo. Staat hier wel ergens een topic over, weet alleen niet precies waar. Volgens mij wel in dit forum... maar zoekfunctie doet t niet.

Ik heb het gevonden. Bedankt.
Hier: viewtopic.php?f=151&t=598951

Goed dat je het gevonden hebt! OK dan!

**Geplaatst**: 07-07-06 18:58

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 07-07-06 18:58

ik denk eigenlijk niet dat je je daar zoveel mee moet bezig houden!
natuurlijk kan het zo opeens afgelopen zijn ofzo...
met mijn pony ben ik er neit zo heel bang voor maar toch kan hij zomaar weer ziek worden (hoefbevangen.. zoals hij heeeel snel wordt) maar toch kom je er altijd weer boven op als ie dood zou gaan..
ik ben laatst 3 pony's in nog geen 1,5 jaar verloren.. fancy. me allergrootste maatje waar ik echt van dacht dat ik niet zonder haar kon.. ik had het er wel moeilijk mee maarja het leven is zoals het gaat en helaas kun je er niets tegen doen! natuurlijk kwam het ook omdat ik marco nog had staan waar ik op verder kon enz!
maar ik ga er gewoon vanuit dat marco voorlopig nog gezond blijft en dus nog zo lang mogelijk bij me blijft Lachen

**Geplaatst**: 07-07-06 19:52

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 07-07-06 19:52

Ik wil er toch echt wel mee bezig zijn om een goede keuze te kunnen maken wat ik straks wil doen als het zover is. En te weten wat de mogelijkheden zijn. Natuurlijk hoop ik dat het nog heel lang duurt voordat het zover is, maar mijn paardje is wel 29 en dat is natuurlijk al vrij bejaard.
Door er nu al mee bezig te zijn ben ik er extra bewust van dat ik hem nu nog heb en van hem kan genieten. Ik bereid me al een beetje mentaal voor, zover als dat kan.

**Geplaatst**: 07-07-06 20:20

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 07-07-06 20:20

okej ik vind het wel logisch als je pony al zo oud is dat je er dan mee bezig bent

maar als je nog gewoon een jong paardje hebt en die helemaal gezond is zou ik er niet aan denken Knipoog

**Geplaatst**: 09-07-06 16:42

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 09-07-06 16:42

er zijn velen die zeggen: als mijn pony / paard weg is, ben ik ook weg...

Maar dat is heel mooi,...maar het gaat niet zo zijn...en als het moment daar dan echt is, ga je waarschijnlijk even de 'diepte' in,...maar je moet wel verder met je leven.
Op dat moment moet je je vastklampen aan je herinneringen enzo...

Ik wou ook stoppen met paardrijden,...willen is niet het perfecte woord, want langs 1 kant wou ik ni stoppe, maar ik KON gewoon niet rijden,...het wou niet lukken...maar toen ben ik beginnen denken, waarom heeft m'n paardje dan altijd zo zijn best voor me gedaan, om mij veel te leren, als ik nu stop, is alles voor niets geweest, dan heeft hij mij voor nix zoveel geholpen en geleerd...dat zou pas ondankbaar zijn naar hem toe...niet dat het echt hielp...maar toen kwam mijn huidige paardje op mijn pad.
Ik mocht een testrit komen maken, maar ik wou niet eens rijden, en kunnen al zeker niet (willen stiekem wel, maar het ging niet) maar toen ze een berichtje stuurde, was het een zondagochtend (ik zal het NOOIT vergeten Knipoog

) kom haar over een half uurtje maar eens uittesten,...toen was het: verstand op nul, aankleden, en wegwezen Sigaar

Het was echt een moeilijk moment, vooral ook omdat dit paardje naast onze stal stond...ik zag zijn lege box vanaf daar...dat was wel moeilijk ! Maarja, eens je op een paard zit, weet je pas wat je mist...

En echt waar, er zijn nog zoveel moeilijke momenten (geweest) en je moet het echt etappe per etappe doorlopen,..in het begin kon ik mijn zusje niet eens zien rijden, al helemaal niet zien springen, maar stapje voor stapje geraak je verder, je moet je tijd ervoor nemen...

Een droom hielp mij ook enorm vooruit in de goede richting... Lachen

Nu ben ik al veel stappen vooruit, de volgende is, voor de eerste keer trug op concours gaan...en ik weet, dat dat een bijzonder moeilijk, en waarschijnlijk ook emotioneel moment zal worden,...maar toch kijk ik er naar uit, niet alleen, omdat ik benieuwd ben naar hoe mijn jong paardje het zal doen voor de eerste maal op concours, maar vooral, omdat het een overwinning zal zijn, en een opluchting, een overwinning dan in de zin van: weeral een stapje vooruit...

één ding is zeker, mijn Fresco heeft me zoveel bijgeleerd, en dat doet hij nu nog steeds, maar nu niet meer op 'technisch' vlak, maar eerder op emotioneel vlak enzo Ach gut

Het enige wat ik nu nog aan hem overhoudt, behalve materiele dingen,...zijn de mooie herinneringen, aan een fantastisch paardje, dat voor altijd voort zal bestaan, in mijn hart, en in dat van zijn vorige eigenaar...en in de andere 5 ruiters die met hem in het Z hebben gereden Knipoog

als ik in Nederland op concours kwam, werd ik een keer aangesproken door een jongen, die ik kende van op les, (hij had weleens na mij les) hij wist meteen wie ik was, en hij vertelde me gelijk een heel verhaal over Fresco, en hoe geweldig hij wel niet was,...

**Geplaatst**: 09-07-06 17:20

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 09-07-06 17:20

ik ben wel bang ... maar ik heb sindskort een nieuw paard , maar ong. nu al weer 3 maanden geleden is mijn allegrootse liefde dood gegaan mijn haflinger brenda .. ze was echt kerngezond ze deed alles voor mee , maar op een dag waren we aan het rijden en opeens viel ze neer en ze was dood Verdrietig

dus daarom ben ik bang dat mijn nieuwe haf dit ook krijgt , maar het komt gewoon bijna niet voor maar toch . mijn vorige had was overleden aan een hartstilstand .

**Geplaatst**: 09-07-06 21:29

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 09-07-06 21:29

Ja, moet er echt niet aan denken dat Mac er niet meer is. gelukkig is hij kerngezond en gaat het allemaal erg goed. Ik hoop dat hij nog lang bij mij kan blijven.

**Geplaatst**: 09-07-06 22:26

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 09-07-06 22:26

Ik ben als de dood dat mijn verzorgpaardje iets overkomt... Ik heb het al meerdere malen mee gemaakt, en zeker momenteel, juist nu het zo goed tussen ons gaat, en juist nu ik ontzettend gek met haar ben en helemaal dol op haar ben, spookt het door mijn hoofd... Angst dat er iets gaat gebeuren. En daar wil ik eigenlijk echt niet aan denken, want die gedachte maakt me gek...

Wat er na gebeurd? Geen idee.
Al denk ik dat, mocht er met Wiet wat gebeuren, het paardengebeuren voor mij echt is afgelopen. Ik denk niet dat ik nog eens iets zoiets kan trekken

**Geplaatst**: 10-07-06 10:01

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 10-07-06 10:01

iSaBeLL schreef:
ik ben wel bang ... maar ik heb sindskort een nieuw paard , maar ong. nu al weer 3 maanden geleden is mijn allegrootse liefde dood gegaan mijn haflinger brenda .. ze was echt kerngezond ze deed alles voor mee , maar op een dag waren we aan het rijden en opeens viel ze neer en ze was dood dus daarom ben ik bang dat mijn nieuwe haf dit ook krijgt , maar het komt gewoon bijna niet voor maar toch . mijn vorige had was overleden aan een hartstilstand .

Jeetje, wat een verhaal. Tijdens het rijden... Lijkt me erg heftig. Ik snap dat je altijd bang blijft dat zoiets weer gebeurt. Sterkte met het missen van Brenda.

**Geplaatst**: 10-07-06 15:54

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 10-07-06 15:54

Ik ben er heel erg bang voor. Vorig jaar is mijn merrie heel erg ziek geweest en toen was ik echt doodsbang dat ze het niet ging halen. Veel tranen gelaten, dagen weinig tot niets kunnen eten, heel weinig geslapen, elke ochtend weer naar haar toe en ook weer bang wat ik aan zou treffen. Toen ging het opeens weer beter en beter en nu loopt ze nog steeds gezond bij me rond...

Ik kan Ivanka echt niet missen. Ik geniet elke dag van haar en ben echt bang voor de dag dat ik zonder haar verder moet.
Ik ben op de een of andere manier minder bang om Aidan kwijt te raken. Misschien omdat hij nog jong is (bijna 1 jaar), ik weet het niet...

Maar Ivanka kwijtraken, het lijkt me echt een hel...

Mijn vriendinnen (die helemaal niks met paarden hebben) zeggen ook wel eens: "Als er iets met Ivanka gebeurd, dan kunnen we jou echt bij elkaar vegen..."

**Geplaatst**: 10-07-06 20:49

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 10-07-06 20:49

ja tuurlijk denk je daaraan k mot er niet aan denke dat tie ineens dood ligt in de wei ofzow Huilen

ik zou alleen niet wete hoe zou je dan reageren
ik hoef het voorlopig niet te wete
cuando mag nog wel ff bij me blijve

xjes anouk en cuando

**Geplaatst**: 10-07-06 21:26

Re: zijn jullie bang voor de dood van jullie pony ?

Geplaatst: 10-07-06 21:26

Mijn moeder haar paard is al 21 jaar maar er nog goed aan toe. Echt bang ben ik er niet voor, maar goed als hij niet meer kan moet hij gaan. Vervelend maar zo is de levensloop nu eenmaal he.