Tot dit voorjaar de eerste dag de wei op, 'savonds nog wat hooi eten en ineens weer zomaar uit het niets koliek en ZO fout, ik wist het meteen het snoerde alles af ik kon niet huilen, overgeven of schreeuwen, ik wist alleen heel diep van binnen deze keer redden we het niet, nogmaals een operatie konden we elkaar niet aan doen. Hij is dezelfde avond ingeslapen en diep in de nacht reden we met een lege trailer weer naar huis.. 'smiddags nog heerlijke foto's en filmpjes maken op de wei en 'snachts was het allemaal voorbij.
Ikzelf ben alleen maar dankbaar voor zo'n prachtig en lief en intelligent paard in mijn leven en ik weet dat we er echt alles aan hebben gedaan elke keer weer, het heeft niet zo mogen zijn.
Ik wens je heel erg veel sterkte met je verlies maar bedenk ook wat je allemaal samen hebt gehad, dat is zeker niet weg, al die ervaringen, al die liefde, dat gevoel als je met hem aan het rijden was.. KOESTER het..



