Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-09-10 22:34

Geplaatst: 07-09-10 22:34

Bij mij is het nu een maand geleden dat mijn pony die we al 18 jaar hadden is ingeslapen, dus ik denk er nog dagelijks aan. Ik hoop dat bij mij ook snel de tijd aan zal breken dat ik met een glimlach aan de leuke dingen terug kan denken, want wat andere ook al zeggen is dat de dag van inslapen/overlijden je in het begin het meest bij blijft. Ook het besef dat ze er echt niet meer is komt eigenlijk pas later.

**Geplaatst**: 09-09-10 09:31

Re: heimwee naar je paard

Geplaatst: 09-09-10 09:31

beste flappie 28
ik zag de fotoos van jouw pony....24 jaar geworden en zo te zien erg gelukkig met jou samen!
wat fijn dat je haar leven hebt gedeeld en dat je ervoor gezorgd hebt dat ze niet in ellende dood hoeft te gaan.
de pijn wordt niet minder - dat is mijook wel duidelijk, maar je gedachten gaan gewoon vaker naar alles wat je fijn hebt gevonden om te doen en te voelen met je paard/pony. En omdat die gedachten leiden naar fijne gevoelens is dat een positieve zaak.

afscheid komt voor alle wezens - da's iets dat steeds vastere vorm aanneemt naarmate je ouder wordt en vaker met de dood wordt geconfronteerd. wees er trots op en blij om dat je paard het zo ggoed heeft gehad met jou en jij met haar!

**Geplaatst**: 09-09-10 23:25

Geplaatst: 09-09-10 23:25

Bedankt voor je opbeurende berichtje frutselmuts, ik las dat jij ook uit ervaring spreekt helaas en dat ook jij je paard erg lang hebt gehad. Ik hoop dus inderdaad dat ik er straks ook met een beter gevoel aan terug kan denken als nu.

**Geplaatst**: 12-09-10 13:03

Re: heimwee naar je paard

Geplaatst: 12-09-10 13:03

Mijn eerste fjord ,die ik 18 jaar gehad heb is nu bijna 3 jaar dood.
De fjord die ik daarna heb gekocht heb ik helaas ruim een jaar geleden ook afschied van moeten nemen.
Ik denk nog elke dag aan ze, soms met een lach en vaak met een traan.
Ik zou ze nog zo graag eens willen knuffelen,maar de wetenschap dat dat nooit maar zal kunnen doet pijn.

Laatst las ik ergens het volgende gedicht,ik vind hem zo toepasselijk dat ik hem toen gelijk overgeschreven heb.

Ze zeggen,
dat het wel zal wennen.
Dat de tijd de wonden heelt.

Ze zeggen,
dat het wel moet wennen,
zolang je je maar niet verveeld.

Nu zeg ik,
Dat ik wel gewend ben,
dan is iedereen tevree.

Maar weten,
dat het nooit zal wennen,
draag ik stilletjes in me mee!!

**Geplaatst**: 15-09-10 10:02

Geplaatst: 15-09-10 10:02

Wij hebben eind januari ons fries Wandaa moeten laten inslapen op een erge manier.
Hebben haar eerst nog uit de stal moeten trekken toen ze nog leefde ze wou niet meer opstaan.
elke keer elke dag als ik de stal in kom denk ik aan haar. Elke keer ik onze andere fries zie denk ik aan haar.
Komt wel vaker voor dat ik in stal zit op de plaats waar ze is ingeslapen.
De tranen rollen hier onder tusse ik dees schrijf. ZE was onze trots onze droom waar we zo fier op waren.
Wandaa wat mis ik je zo. Nooit zal ik haar vergeten en ik hoop dat ooit de pijn zal weggaan vanbinnen.

**Geplaatst**: 19-09-10 16:23

Re: heimwee naar je paard

Geplaatst: 19-09-10 16:23

Onze kleine Bonnie (shetlander) hebben we door een ongeluk in moeten laten slapen, 1 augustus 2010. Ik denk nog heel vaak aan hem en moet dan bijna altijd een traantje wegpinken. Nu ook weer. Vind het nog steeds zo erg dat hij er niet meer is. Het is zo anders om je paard te verliezen dan wanneer een ander huisdier dood gaat. Sterkte iedereen..

**Geplaatst**: 20-09-10 14:29

Geplaatst: 20-09-10 14:29

Roane schreef:
Ik ken het heimwee hebben ook heel goed. Heimwee hebben naar die tijd, heimwee hebben naar bij hem zijn. Tegen hem aan leunen. Op hem zitten. Gewoon niks doen. Gewoon bij hem zijn. Dat je hem nooit meer zal zien, of onder je vingertoppen voelen.

Dat is precies waar ik ook de meeste moeite mee heb. Dat je niet gewoon "even" naar je paard toe kan om even te kroelen oid. Dat doet zo'n zeer, vreselijk gewoon. Altijd als ik op stal kom moet ik even naar zijn oude stal kijken en ik vind het nog steeds vreemd om er een ander paard in te zien staan.
Hij is nu alweer een half jaar dood (25 Maart) maar ik denk echt nog iedere dag aan hem. Gelukkig gaat het nu zonder dat ik spontaan in tranen uitbarst. Alleen foto's bekijken zonder te huilen...Dat lukt echt nog niet

maar dat komt met de tijd wel...Hoop ik...

Sterkte :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-09-10 16:56

Geplaatst door de TopicStarter : 20-09-10 16:56

[quote="Roane"]Ik ken het heimwee hebben ook heel goed. Heimwee hebben naar die tijd, heimwee hebben naar bij hem zijn. Tegen hem aan leunen. Op hem zitten. Gewoon niks doen. Gewoon bij hem zijn.
Ja dat heb ik na 3 jaar ook nog steeds, 5 oktober is het alweer 3 jaar geleden, en het doet me nog steeds heel veel pijn, ondanks dat donderdag a.s. mijn nieuwe paardje hier komt.

**Geplaatst**: 20-10-10 16:26

Geplaatst: 20-10-10 16:26

In mei 2009 is mijn paard overleden aan een gebroken been.. kheb haar in moeten laten slapen

Gister is het 2 jarige paard van mijn vriendin in geslapen iv.m. hersenbloeding..
Ik was hier bij en kreeg alles weer terug van toen mijn eigen paardje overleed..
ik ben er nog steeds kapot van en ik zal mijn meisje nooit vergeten..

**Geplaatst**: 20-10-10 16:28

Re: heimwee naar je paard

Geplaatst: 20-10-10 16:28

Ik heb mijn pony 5 jaar geleden ook verloren.
Ze had een koliekaanval toen ik aankwam.

Dit doet ook nog steeds pijn, maar het wordt minder.
Alleen toen ik gister op de zuidlaardermarkt was en een exacte replica van haar zag staan was het wel schrikken...

Het heeft allemaal tijd nodig

**Geplaatst**: 20-10-10 16:33

Geplaatst: 20-10-10 16:33

Ik heb er geen last van.
Maar ja, ik ben dan ook groot geworden op een handelsstal-fokkerij en sta er denk ik net iets anders in.
Ik verkoop niet snel een paard. Maar de keren dat ik een paard verkocht was het direct okay en richt ik me op de andere paarden, of het nieuwe paard dat er nog wel is. Weg = weg = klaar....

**Geplaatst**: 20-10-10 16:34

Geplaatst: 20-10-10 16:34

Mijn haflingermerrie hebben we op 6 jarige leeftijd moeten laten inslapen deze maand 11 jaar geleden en ik denk nog elke dag aan haar .mijn oude welsh en wpner die zijn overleden daar denk ik niet elke dag aan , waarschijnlijk omdat ik vrede ermee heb dat ze eeuwig konden rusten omdat zij beide op leeftijd waren ,en de haf nog zo jong was en daar had ik ook een enorme band mee .
Fjarna was echt mijn allesie en mis haar nog zo

**Geplaatst**: 20-10-10 16:36

Geplaatst: 20-10-10 16:36

Het is al bijna 8 jaar geleden dat ik mijn eerste ruin in heb moeten laten slapen, ik denk er inmiddels niet elke dag meer aan maar wel op bepaalde moment. Bij bepaalde liedjes op de radio of als ik langs de kliniek rij waar ze haar in hebben laten slapen etc.
Daarom herken ik je gevoel maar al te goed. Het doet ontzettend veel pijn en het gevoel went niet, maar omdat ik er vrede mee heb dat we hem hebben laten gaan.. slijt het 'misgevoel' toch wel.
Mijn nieuwe merrie is ruim 2 weken geleden volledig afgekeurd en staat hier nu werkloos in de wei, zelfs daar heb ik heimwee naar (naar tijden dat we nog lekker op pad konden gaan of gewoon een fijne training). Ze is er natuurlijk gewoon nog maar ik kan er niet meer mee rijden terwijl we fanatiek wedstrijden reden. Dat doet ook zeer, maar ja wat doe je er aan? Niks.
Heel veel succes en zoals je op dit forum wel leest, er zijn heel veel mensen die er net zoals jou nog heel vaak aan denken.

**Geplaatst**: 20-10-10 16:38

Re: heimwee naar je paard

Geplaatst: 20-10-10 16:38

ik denk dat je het nooit vergeet..misschien wel een plekje geven.
Onze mooie Zipp vergeten wij ook niet en er zijn zeker momenten dat ik aan haar denk....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-10-10 21:55

Re: heimwee naar je paard

Geplaatst door de TopicStarter : 21-10-10 21:55

Ik denk ook dat je het nooit meer vergeet, het gekke is juist dat nu, na 3 jaar ik weer een nieuw paardje heb en juist omdat ik weer met paarden en ruiters/manege geconfronteerd word, (ik was er mee gestopt) ik het verlangen en heimwee naar mijn paard weer zo erg voel, terwijl ik aldoor ook denkdat ik blij mag zijn dat ik weer zon leif paard heb nu, maar boabdill was echt mijn maatje

**Geplaatst**: 22-10-10 00:19

Geplaatst: 22-10-10 00:19

rocymax schreef:
Ik denk ook dat je het nooit meer vergeet, het gekke is juist dat nu, na 3 jaar ik weer een nieuw paardje heb en juist omdat ik weer met paarden en ruiters/manege geconfronteerd word, (ik was er mee gestopt) ik het verlangen en heimwee naar mijn paard weer zo erg voel, terwijl ik aldoor ook denkdat ik blij mag zijn dat ik weer zon leif paard heb nu, maar boabdill was echt mijn maatje

Ken dat echt, had al eerder gereageerd. Maar was zelf ook tijd gestopt. Heb nu ookk weer een paard,, en een liever paard kan ik me niet wensen maar ik vind nooit mijn Djina meer terug, dat was echt mijn alles. Iets wat ik met dit paard nog moet bereiken maar het is niet ondenkbaar.

**Geplaatst**: 22-10-10 00:34

Geplaatst: 22-10-10 00:34

Ik zit nu voor een jaar in Amerika dus mis mn Bonny echt heel erg. Vooral als ik al die cross foto's hier weer zie enzo.
Maar gelukkig zie ik 'm volgend jaar wel weer, maar toch.

**Geplaatst**: 24-10-10 12:41

Re: heimwee naar je paard

Geplaatst: 24-10-10 12:41

ons allereerste paard kwam bij ons te wonen toen ik geloof ik 3 was ofzo(mijn vader had altijd werkpaarden).
wij zijn toen verhuist van een rijtjes woning naar de oude boerderij van mn opa en oma.
dit paard hebben wij op 8 jarige leeftijd naar mensen 11 km verder op verkocht. en op 12 jarige leeftijd hebben ze haar afgemaakt omdat ze te veel atrose had. dit paard mis ik wel. omdat ik als klein meiske op zoown groot paard kon springen vanaf een stekpaatje:)

ook mijn eerste echte eigen pony mis ik heel erg. die kreeg ik op mijn 7 de geloof ik of ik was 8 en nu is ze inmiddels 5 jaar overleden. die pony had alles in zich wat een paard ook zou moeten hebben.
lef, speels, vertrouwen, en nooit nooit verkeerd tegen mens of ander dier.
heerlijk maar ik blijf haar zeker missen.
als het lukt kunnen we met een half jaar haar enigste nakomeling terugkopen, die pony is nu 9 en zou heel heel leuk zijn voor mijn neefje

**Geplaatst**: 26-10-10 13:37

Geplaatst: 26-10-10 13:37

Ik heb het gelukkig nog niet meegemaakt maar als het wel gebeurd ga ik er best lang heimwee naar hebben

**Geplaatst**: 26-10-10 13:41

Re: heimwee naar je paard

Geplaatst: 26-10-10 13:41

Ik heb hem vorig jaar augustus moeten laten inslapen maar denk er ook nog iedere dag aan. Vooral als ik ff niet lekker voel en ik denk aan hem dat wordt het weer huilen hoor

Maar ik heb wel het gevoel dat ik het een plekje moet geven voor mij en voor hem. En dan te bedenken dat we hem pas 2 jaar hadden, hij had gewoon een hele grote inpact op ons.
Ik wil al helemaal niet aan de tijd denken dat ik Aaron moet laten gaan..

**Geplaatst**: 27-10-10 18:48

Geplaatst: 27-10-10 18:48

Mijn shetlander, die ik van kleins af aan had als veulentje en waar ik dus volledig samen mee ben opgegroeid is in maart 2007 plotseling overleden aan een koliekaanval...
Ik kon lezen en schrijven met haar en ze was werkelijk het beste wat me is overkomen :+:

Ook ik denk nog iedere dag aan haar en heb er nog ontzettend veel verdriet van. Ik heb er nog absoluut geen vrede mee

Ze was in de bloei van haar leven (7 jaar), kerngezond, in topconditie en ging vaak mee te rijden met mijn zusje, waar zij beiden ontzetten van genoten. Het besef is nu wel gekomen, en dat vind ik des te zwaarder

Wat zou ik haar graag nog eens zien en een dikke knuffel willen geven...

**Geplaatst**: 28-10-10 22:22

Re: heimwee naar je paard

Geplaatst: 28-10-10 22:22

mijn 1e eigen pony, ik heb hem ruim 10 jaar gehad en ben samen met hem opgegroeid. Hij kreeg een tumor in zijn maag en is op 27 jarige leeftijd overleden. Dit is een ontzettend mooie leeftijd, maar ik had hem nog zoveel langer bij me willen hebben. Ik heb zo van hem genoten al die jaren lang elke dag weer.
Ik denk er nog zovaak aan want vergeten doe ik hem echt nooit !

**Geplaatst**: 29-10-10 06:28

Geplaatst: 29-10-10 06:28

mijn eerste eigen fjord, gekocht toen ze 4 a 5 maanden oud was..is gisteren op 28 oktober ingeslapen op 3,5 jarige leeftijd

Ben er helemaal kapot van en weet niet of ik er ooit boven op kom..

**Geplaatst**: 30-10-10 19:10

Geplaatst: 30-10-10 19:10

mijn verzorgpony is nu ruim een jaar verkocht en
ben er nog steeds niet overheen als ik weer ergens
een foto van haar zie moet ik aan die tijden
denken en springen er spontaan tranen in me ogen
dit heb ik ook bij de liedjes use sombodey van
Laura Jansen en afscheid nemen bestaan niet.

**Geplaatst**: 08-11-10 15:04

Geplaatst: 08-11-10 15:04

Princess is nu meer dan een jaar geleden overleden. Nog steeds heel veel verdriet van.
Ze was m'n kleine maatje, samen heel veel gevochten en gelachen... Ze heeft 21 jaar mogen worden.
Nog elke keer als ik foto's van haar bekijk, heb ik het er toch wel even moeilijk mee. En elke keer als ik langs haar weitje kom, dan kijk ik of ze er niet staat, al weet ik dat ze er niet meer is. Haar hoofdstel hangt boven mijn bed, zo heb ik nog altijd een herinnering aan haar dichtbij me.