EricPrast schreef:Hai Sonja!
Wat een drama zeg, zo'n leuk kereltje, waar je zo lang op hebt moeten wachten en dan als zo snel weer afscheid moeten nemen vanwege een stom bouwfoutje. Ook ik wil je bij deze laten weten veel respect te hebben voor de manier waarop je met deze moeilijke situatie en beslissing bent omgegaan en de manier waarop je je er doorheen slaat.
Misschien, waarschijnlijk zelfs, staat op dit moment je hoofd er helemaal nog niet naar, maar zou je in overweging willen nemen om Edda aan te melden bij de veulencentrale? Wellicht kun je er op die manier aan bijdragen dat daardoor een ander veulen wel de kans krijgt op te groeien tot een gezond volwassen paard.
Groetjes en heel veel sterkte.
Eric Prast
Hoi Eric, ik stel je reactie heel erg op prijs, je hebt een heel goed beeld van de situatie
(had ook niet anders verwacht
)
Edda is dezelfde dag nog aangemeld bij de veulencentrale , want ondanks dat het het voor ons een flink dramatische ervaring is , nog steeds en we er flink stuk van zijn , ben ik van mening dat in dergelijke situaties je moet proberen ten alle tijden het belang van het dier voorop moet stellen, van de patient en de moeder, maar ook van eventuele dieren in de omgekeerde situatie
en als wij een veulen kunnen helpen door het bij Edda te zetten, die (in deze veel te korte periode) heeft bewezen een geweldige moeder te zijn , dan zullen we dat zeker doen 
tot nog toe wel contact gehad met verschillende veulen eigenaars, maar er is niets concreets uitgekomen nog ...morgen is ook zo'n beetje de laatste dag dat het nog kan ...
we wachten het af in ieder geval ...hoewel het voor mij...en alle andere betrokkenen heel dubbel zal zijn om eventueel een ander veulen bij mijn meiske te zien staan, gaan we er wel voor de volle 100% voor als de kans zich voor doet ...
ik wil in ieder geval iedereen nog eens bedanken voor de lieve reacties,
telkens als ik weer nieuwe berichtjes lees lopen de tranen weer over mijn wangen ... ons ultieme bonuspakketje,
we hebben hem geboren zien worden, zijn eerste adem zien nemen, helpen opstaan, zijn eerste slokken melk zien nemen, zijn eerste stappen buiten in de wei, spelen met moeders, met ons, zelfverzekerd door het leven zien stappen... hij genoot van ieder ogenblik
en veel eerder dan dat wie dan ook gedacht en gehoopt heeft zijn laatste worstelende ademteugen zien nemen ...
Ons lieve kleine wijze reusje, zo gewenst, gewild en geliefd...nooit geweten dat je zoveel om een dier kon geven in zo een korte tijd