Ans, ja, jullie berichten waren fantastisch. Zoooo lief.
Puck, San had onder andere verkalkingen in haar pezen. Maar zo erg, dat het er gewoon niks meer aan te doen was. Slijtage...
Andrea, het gaat wel... Besef is er nog steeds niet helemaal. Had het er net nog met zus over; ik heb het gevoel dat ze gewoon lekker in Utrecht op de wei loopt en zij heeft het gevoel dat San hier bij mij is. Zo raar.
Heel veel sterkte! wat afschuwelijk om afscheid te moeten nemen van je paard. Wat een mooi koppie had ze. ik hoop dat je over een poosje kunt genieten van de fijne herinneringen.
Wat vreselijk voor je! ik heb gister mijn paardje ook helaas in moeten laten slapen.. ik ben er ook tot het laatste moment bij geweest ze is overleden in mijn armen.. het besef is er voor mij nog niet maar op het moment dat je bij haar weg moet brak mijn hart egt in 2e..
Wat een mooi gedichtje ....ik heb hem alleen niet helemaal af gelezen want de tranen zitten me nogal hoog. Ik weet wat je doormaakt. Dat gevoel van: ''Ik moet zo nog naar mijn pony'' dat blijft nog wel even. Volgens mij is dat een soort zelfbescherming omdat er zoiets ergs is gebeurd.. Sterkte met het verlies..