Ilsiie schreef:Frances, wat heb je het mooi kunnen verwoorden.. Ik zit hier met tranen in mijn ogen.. Je bent een krachtig persoon en ondanks het verdriet ben je zo liefdevol, zo dankbaar en zo positief nog..
Ik kan niet anders zijn dan dankbaar....alleen al als ik het zwarte monster elke dag zie ben ik Es dankbaar want zij heeft dat monster leven geschonken! en iedereen zou zo'n gouden paard als Es op zijn of haar pad moeten krijgen, ze heeft me zoveel gebracht en geleerd!
Mijn eerste tuigloze galopje tijdens een freestyle weekeind, dat gevoel dat ze me toen gaf. Mán al had de wereld vergaan had ik het niet gemerkt en dát gevoel kon juist Es als geen ander aan je geven.
Tuurlijk mis ik haar fysiek om me heen en was die lege stal de eerste dagen niet fijn om naar te kijken, maar Timber en ik redden het samen wel. Timber was na een paar dagen al weer de clown aan het uithangen en toen moest ik zooooooooo lachen


Geloof ook niet dat Es het zou willen dat ik heel lang om haar zou treuren. Es was een paard van het no-nonsence type, getut liet ze toe maar die kop sprak dan boekdelen

Maar het is wel heel raar dat je ineens een kracht in jezelf kan vinden waarvan je niet eens wist dat je die had

En het scheelt gewoon ook dat mijn apekoppie voor veel afleiding zorgt! Die houdt me wel bezig

2008 was voor mij een jaar om snel te vergeten, maar 2009 zie ik vol vertrouwen tegemoed! Timber en ik gaan knallen dit jaar in alles wat we doen, al was het alleen maar om Essie trots op ons te laten zijn!