Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-11-08 00:53

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 21-11-08 00:53

Lov, dat gevoel herken ik ook wel: dat je die keus maakt, de veearts belt, en het dan ok echt doet of laat gebeuren...
Toch vind ik, dat het me ook kracht geeft. Ik heb dat voor mijn paarden overgehad... Het kon niet anders.
Ik mis Mek ook nog steeds, maar niet meer elke dag, zo bij hamerslag dat het me opeens overvalt...

Ik vond het zo vreemd dat ik die avond na een tijdje opeens alleen was...Mijn moeder naar huis, kinderen in bed, en dan zat ik daar, alleen....bizar. Toch, ook dat geeft voor mij het idee: ik ben sterk. En als ik moet huieln, dan huil ik. Opkroppen is niet gezond denk ik, soms hou ik het even op en jank dan als de kinderen in bed liggen.

Moeilijk om weer naar een kliniek te gaan, dat snap ik

Ik heb het idee dat je alle seizoenen een keer moet hebben gehad, alle herinneringen doorleefd, en dat het dan weer beter gaat, die hele hevige pijn van de eerste periode minder wordt.

PL dat is wel balen zeg...maar niet opgeven hoor, 4 weken is neit zo heel lang, bij ons is een enkelband ook 6 weken...

**Geplaatst**: 21-11-08 15:58

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 21-11-08 15:58

zondag is het alweer een jaar geleden.. wat gaat de tijd toch snel...
ik heb dan voor het eerst weer een fnrs wedstrijd sinds maart ofzo.. ga dit keer voor de lol.. ga op een manegepaard waar ik nog nooit een stap op gezeten heb.. maar vind het fijn dat ik op die dag(moet ook ringmeesteren en schrijven) op willem zijn laatste rustplek ben. dat ik de bak even door kan lopen en aan hem kan denken en dat ik allemaal stalgenoten bij me heb die er de bewuste avond bij waren.. zal zeker met een traan zijn, maar ook met een heel fijn gevoel wat hij me al die jaren heeft gegeven... het heeft een plek nu.. hij heeft een plek die nooit meer afgestaan wordt aan een ander en er is ruimte genoeg nu voor nieuwe..

**Geplaatst**: 21-11-08 16:04

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 21-11-08 16:04

mooi omschreven, GK

Het zal zeker niet altijd makkelijk zijn die dag Ach gut

**Geplaatst**: 21-11-08 18:16

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 21-11-08 18:16

Ik lees allemaal berichten waar ik mezelf ook in terug zie.

Ik heb dit jaar 2 paarden verloren, in 4 maand tijd.

Mijn eerste merrie stierf op 25 februari na een nacht vol koliek. Het begon om 11 uur savonds maar steeds niet zo erg dat ze na de kliniek moest tot 4 uur snachts we zijn toen na de kliniek gereden daar bleek dat ze een draaiing had in de darmen. Omdat het zo hevig was en de kans klein was voor herstel hebben we besloten om haar af te maken. Dat moment vergeet ik nooit weer. Het verlies van haar deed me heel zeer maar ik kon het vrij snel een plek geven heel raar, maar het gemis blijft hoe dan ook.

Ik kreeg een heel leuk paard weer mooi jong waar ik mee veder zou kunnen ik heb haar een kleine 4 maand gehad. Op 18 juli volgde het volgende drama waar ik zo bang voor was. Mijn moeder lag in het ziekenhuis wij kwamen terug ik wou voeren en het was raak. Het ging zo snel ik kon eht zelf niet beseffen. Wasschijnlijk is er iets geknapt in haar. Het ging zo snel. En ook haar was ik kwijt. Het is nu 4 maand geleden maar ik kan er heel moeilijk mee leven. Elke dag heb ik verdriet. Ik kan het geen plekje geven. Ik hoop in de toekomst dat het wel wil.

Ik heb inmiddels een nieuw paard maar altijd ben je bang dat je op stal komt en het weer mis is. En dat zal nog wel even duren voor dat dat weg is.

**Geplaatst**: 21-11-08 19:28

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 21-11-08 19:28

**Geplaatst**: 21-11-08 20:11

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 21-11-08 20:11

Ik kan me heel goed voorstellen, dat dat wel heel moeilijk is om te verwerken. Twee kanjers in zo'n korte tijd!
Ach gut

**Geplaatst**: 21-11-08 20:29

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 21-11-08 20:29

janine wat verdrietig dat je zoveel tegelijk hebt.....
GK mooi beschreven,
En ik tel af voor......snackie over drie dagen in de bruidssluier........

**Geplaatst**: 21-11-08 20:44

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 21-11-08 20:44

En als paardenhandelaar?
ik ben een voormalig paardenhandelaar, vaak worden wij beschouwd als keihard!
Nou was het maar waar.
Mijn eerste paard wat naar de slager ging is Robin, is al zo lang geleden, 17 jaar als ik het goed heb, weet het nog als de dag van gisteren, hoefkatrol.
toen was inslapen thuis echt geen optie, gelukkig is het nu anders, bij Robin, mijn maatje ben ik er bij gebleven tot het einde, ik moest het zeker weten, lieve Robin, mijn allesie.
Daarna zoveel, dat maak je mee als handelaar maar sommige zijn me altijd bijgebleven, mijn lievE Willempi die ik kocht op Zuid laren een dwergfriesje, ingeslapen en begraven op mijn land (nee mag niet maar heb het wel gedaan) Stippeltje een klein miniponietje die zo onstuimig was dat hij tijdens het bokken tegne andere paarden zijn nek brak, kleine Stippel.
Beckie een minipony veulen met een melkallergie, slechts 3 maanden oud, klein Beckie, mijn meisje.
Walter een Draver die zo verwaarloosd was dat er geen reddden meer aan was, mijn lieve walter.
Oude Kanjer de pony waar mijn kinderen op hebben leren rijden, 44 jaar oud geworden en toen hij ingeslapen werd, hoe bedoel je vechten? Maar slachten was toch echt geen optie. Oude kanjer hebben we oit gekocht toen het nog een redelijke jonge Kanjer was voor de dood, moddervet (ingerolen door kopers voor een jonger paard) Fijn slachtpaard heb je daar werd er gezegd maar nee niet gedaan en wat een plezier hebben wij gehad aan die ouwe, nog nooit een paard gehad wat zolang heeft genoten van zijn pensioen en zelfs op zijn oude dag je er nog af gooide, wat een bijzondere persoonlijkheid, wat een fijne oude kanjer
Onze Ebony, slechts 14 jaar een hartinfarct, mijn Eppie mijn liefste, mijn meisje.

Er over heen komen doen we nooit, nooit, het heeft een plaatsje gekregen, fotoos, haren, en halsters hangen bij ons in de woonkamer, samen met heel veel paarden die we in ons bezit hebben gehad maar sommige blijven je bij. Ik geniet van de herinneringen en soms huilen we samen om het verlies, het zal nooit helemaal wennen, nooit maar ik ben blij en dankbaar dat ik ze gekend heb.

**Geplaatst**: 21-11-08 23:43

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 21-11-08 23:43

ceesje schreef:
janine wat verdrietig dat je zoveel tegelijk hebt.....
GK mooi beschreven,
En ik tel af voor......snackie over drie dagen in de bruidssluier........

txs honey! Kusje

spanend!

**Geplaatst**: 21-11-08 23:44

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 21-11-08 23:44

Berpie! dat zijn een hoop verliezen ...

**Geplaatst**: 22-11-08 00:25

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-08 00:25

Woeoeo snackie!! Spannend! Gefeliciteerd alvast!

Ik lees net dat tina haar Dukat ook is overleden... Ach gut

**Geplaatst**: 22-11-08 00:31

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-08 00:31

gisteren is maatje van bella ingeslapen
heb de beslissing binnen een morgen genomen ,hij ging zo slecht en had zo buikpijn weer
de diarree wou niet weg en zo moe zo moe was die Huilen

geen zin meer aan eten ,niks meer

alleen heb andersom gedaan ,heb eerst de ophaalbedrijf gebeld en alles geregeld zodat die direkt de volgende dag opgehaald werd,vroeg en dat de chauffeur dekkleed afdeed en de bon in bus stopte
dat paard in mijn eigen land lag en dat ze vanaf erf laden konden ipv aan de weg vooraan

daarna direkt mijn da gebeld

inslapen verliep heel vredig ,hij had er vrede mee ,de dames hebben niet gehinnikt ,het was stil ,stil in mijn hart ook
heb zijn hoofd gestreeld en verteld dat de pijnen weg gaan zo

hij liet zich zelf zakken ,ging zelf al liggen, is niet gevallen, was zo weg
in hoekje van land bij mijn weg is die ingeslapen ,zat er naast

vanmorgen is die opgehaald ,ophaalbon zat tussen schrikdaaddop gedrukt
heb half gezien ,half niet gekeken ,was buiten bezig met de dames
de chauffeur was netjes ,heel langzaam is die geladen ,zacht zonder bonk

moest huilen en mijn zoontje was overstuur ,kreeg per ongeluk mee
schreeuwde binnen voor raam dat ze van mamma's paard af moesten blijven en geen auwa moesten doen
oma kreeg hem niet zo snel meer weg daar

zijn weeggewicht stond erop ,460 kilo ,heb staan janken ,460 kilo voor een paard van 1.86m

de laaste week ging te gek ,nadat ik hem uit de kliniek kreeg ,ging hard terug
zondag had da ,weigerde de inslaping omdat die at ,kreeg weer medicatie tegen de diarree

gisteren was genoeg ,genoeg ,zag die morgen direkt
lopen was zwaar en dof in alles ,doffe ogen
heb duidelijk een nee gezegd ,we houden op nu en vandaag

mis alles ,de lege stal vind ergste en vinden van halster op inslaapplek
de chauffeur heeft halster afgedaan ,heb niet gezien

maar voel ook ergens een opluchting ,2 maanden strijd ,elke dag kijken ,nachts niet meer kunnen slapen ervan
paard heeft geen pijnen meer
is goed zo

**Geplaatst**: 22-11-08 01:29

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-08 01:29

Tina

het valt niet mee, het is net of je een dierbaar familie lid verliest. Maar het krijgt een plekje dat is bij mij ook.

17 oktober is mijn paard ook heen gegaan. Jammer genoeg nog veel te jong, veertien jaar en nog in de bloei van haar leven.

Al twee jaar sukkelden wij maar heen. Diverse dierenartsen hebben naar haar gekeken, zelf had ik het grootste vermoeden maar telkens leek het op een spierpijn of alsof ze stijf was. Ik was zover dat ik begon te twijfelen aan mij zelf. Met het idee van ik kan gewoon niet rijden. Er waren momenten dat het super ging maar er waren ook dagen dat ik ze maar terug op stal zette en ik het gewoon niet zag zitten. Telkens zat er weer verbetering in en dan ging het weer bergafwaarts. Twee jaar gingen er zo over heen. Ze werd sjagereinig en liep steeds korter en soms zelfs kreupel.

Paar weken terug heb ik toch maar de stap genomen, samen met mijn vriendin in de auto met de trailer erachter met mijn paard erin op weg naar de kliniek, foto's laten maken van haar ondervoeten. De uitslag viel erg zwaar, precies waar ik al twee jaar aan dacht. Jah en dan gaat het ineens allemaal super snel. De keuze die gemaakt moet worden. Ze was verder nog zo gezond maar lekker ergens op een grote wei was geen optie vanwege ook nog een bacterie in haar hoeven welke de nodige zorg nodig had. Dat had ik graag voor haar over gehad. Een lekkere grote wei waar ze de hele dag kan grazen, daar was ze het gelukkigst.

Mijn paard was verzekerd en dan krijg je de vraag wat wil je. Verschillende mogelijkheden. Maar ik kon het niet meer opbrengen om haar maar te laten staan. Ze had gewoon pijn, verveelde zich en was sjagereinig en bijterig. Mijn dochter was heel gek met haar, zo'n klein meisje met zo'n groot paard. Jah wat moet je dan. Het was hard, we hebben er samen voor gekozen, het was beter om haar uit haar pijn te verlossen. Ze had goede dagen maar ook heel veel slechte.

Uiteindelijk viel de keus op wat de verzekering aanbood, laten ophalen. Ik had nooit gedacht dat ik dat zou doen. Maar welke keuze ik ook zou maken, geen een was de beste. Voor mijn dochter leek mij maar het 't beste om ze maar een mooie vrachtwagen op te zien gaan en haar de rest maar te besparen. Jeetje wat was die keuze moeilijk. Toen het moment daar was heeft mijn dochter het uit staan brullen. Als ik hier nu weer aan denk is het weer dubbel zo moeilijk. Alles was netjes geregeld, dat moet ik wel zeggen maar deze manier, dat is niet de mijne. Nog elke dag heb ik het er moeilijk mee. Dan denk ik wat heb ik mijn paard toch aan gedaan.

De avond voor ze ging heb ik s'avonds en s'nachts nog bij haar gezeten en tegen haar zitten praten. Maar het was eigenlijk gewoon net als anders. Ze wist niet wat er komen ging en had niks in de gaten en was gewoon lekker aan haar hooi aan het knabbelen. De bewuste dag was een hele rare dag, begon gewoon, paarden lekker naar buiten, maar optijd naar binnen. Haar nog lekker gepoetst en extra verwend. Tot de tijd steeds dichterbij kwam en het telefoontje ging dat hij er met een half uur zou zijn. En daar stond de vrachtwagen, bah toen was het allemaal echt zo, alsof je wakker wordt uit een droom. Een heel deel van je leven wordt even in een ruk weggenomen. Toen ik de meiden op stal zette begon het keihard te regenen, toen ze opgehaald werd scheen de zon en toen de vrachtwagen wegreed begon het te regen en onweren, heel vreemd. Die nacht zou ze in haar tijdelijke stal overnachten en smorgens vroeg naar Nijkerk gebracht worden. Die tijd dat dat zou gebeuren werd ik elke keer weer wakker en zag ik alles voor me. De tijd erna was ook erg moeilijk, die lege stal, de plek waar de vrachtwagen stond waar de strootjes nog lagen. Elke dag ruimde ik weer iets meer op om alles beetje uit te wissen en het langzaam aan een plekje te geven. Na een week heb ik haar dekens en spullen maar opgeruimd en haar stal leeg gehaald. Ik heb heel wat afgebruld, dat gemis en die lege stal. Het mailtje van de verzekering dat het allemaal goed is gegaan en ze dood is. Registratie papier opgestuurd naar kwpn en krijg je het terug met daarop vet gedrukt, gestorven. Alles is dan teveel.

Meis, bijna zes mooie jaren heb jij van mij mogen zijn, de droom dat je bij mij aan huis kon staan kwam uit. Twee jaar heb jij mogen genieten van alle liefde die ik jou zo dichtbij heb kunnen geven elke dag, om jou is het allemaal begonnen, een huisje met een wei, mooie nieuwe stallen, gelukkig heb je daar allemaal nog van mogen genieten. Ik wist dat het niet goed zat met je en heb je altijd genomen zoals je was, jij kon er niks aan doen. Je was zo bezorgd om de andere meiden, ze missen jou ook. Maar dat komt wel goed, daar zorg ik wel voor.

**Geplaatst**: 22-11-08 09:30

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-08 09:30

tina schreef:
gisteren is maatje van bella ingeslapen
heb de beslissing binnen een morgen genomen ,hij ging zo slecht en had zo buikpijn weer
de diarree wou niet weg en zo moe zo moe was die
geen zin meer aan eten ,niks meer

alleen heb andersom gedaan ,heb eerst de ophaalbedrijf gebeld en alles geregeld zodat die direkt de volgende dag opgehaald werd,vroeg en dat de chauffeur dekkleed afdeed en de bon in bus stopte
dat paard in mijn eigen land lag en dat ze vanaf erf laden konden ipv aan de weg vooraan

daarna direkt mijn da gebeld

inslapen verliep heel vredig ,hij had er vrede mee ,de dames hebben niet gehinnikt ,het was stil ,stil in mijn hart ook
heb zijn hoofd gestreeld en verteld dat de pijnen weg gaan zo

hij liet zich zelf zakken ,ging zelf al liggen, is niet gevallen, was zo weg
in hoekje van land bij mijn weg is die ingeslapen ,zat er naast

vanmorgen is die opgehaald ,ophaalbon zat tussen schrikdaaddop gedrukt
heb half gezien ,half niet gekeken ,was buiten bezig met de dames
de chauffeur was netjes ,heel langzaam is die geladen ,zacht zonder bonk

moest huilen en mijn zoontje was overstuur ,kreeg per ongeluk mee
schreeuwde binnen voor raam dat ze van mamma's paard af moesten blijven en geen auwa moesten doen
oma kreeg hem niet zo snel meer weg daar

zijn weeggewicht stond erop ,460 kilo ,heb staan janken ,460 kilo voor een paard van 1.86m

de laaste week ging te gek ,nadat ik hem uit de kliniek kreeg ,ging hard terug
zondag had da ,weigerde de inslaping omdat die at ,kreeg weer medicatie tegen de diarree

gisteren was genoeg ,genoeg ,zag die morgen direkt
lopen was zwaar en dof in alles ,doffe ogen
heb duidelijk een nee gezegd ,we houden op nu en vandaag

mis alles ,de lege stal vind ergste en vinden van halster op inslaapplek
de chauffeur heeft halster afgedaan ,heb niet gezien

maar voel ook ergens een opluchting ,2 maanden strijd ,elke dag kijken ,nachts niet meer kunnen slapen ervan
paard heeft geen pijnen meer
is goed zo

wat poedersuiker meis Ach gut

heel erg veel sterkte (veegt traantje weg)

**Geplaatst**: 22-11-08 11:56

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-08 11:56

jeetje mina tina.... Ach gut

Ben er echt helemaal stil van.....
Een hele, hele dikke knuffel van mij Ach gut

Berpie: dat zijn een heleboel verliezen... Ach gut

sarosxx: jeetje, heftig hoor! Ook zeker voor je dochter! En wat vervelend dat het zo lang heeft moeten duren voordat er echt uitkwam wat er aan de hand was, terwijl je er zelf al die tijd geen goed gevoel bij had Ach gut

**Geplaatst**: 22-11-08 12:51

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-08 12:51

Jeetje Tina wat erg. Dit is echt niet te omschrijven zoveel verlies zo vlak achter elkaar.
Wat moet dit vreselijk voor je zijn Ach gut

Veel sterkte.

sarosxx, dat lijkt me extra zwaar als je dochter het er zo moeilijk mee heeft Ach gut

Heel veel sterkte

Vandaag in de sneeuw gestapt met Embla, en wat mis ik Sara nu ontzettend mijn meisje zo dol op sneeuw. Altijd maar rollen in de sneeuw en spelen geweldig vond ze het! Als Sara nu hier was zouden we gaan sleeen, dan hadden we groot plezier en was ze zo vrolijk geweest.
Woensdag was het allemaal weer een maand geleden, het lijkt zo kort als of ze zo weer naast me kan staan. Weer kan hinneken als ik de stal binnen kom, keer op keer moet ik toch even in haar stal kijken maar nee daar is ze niet daar staat nu een zwarte shetlander die in niks op Sara lijkt.

**Geplaatst**: 22-11-08 13:35

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-08 13:35

pluklief: dat heb ik ook. Ik mis mijn paard ook zo, die was ook dol op sneeuw! Dan gooide ik sneeuwballen haar kant op, en dan werd ze helemaal gek, proberen de sneeuwbal te pakken1 Dat vond ze zo prachtig! Dan hadden we zoveel plezier met zijn tweeën...

**Geplaatst**: 22-11-08 19:37

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-08 19:37

Grappig, Bert was ook gek op sneeuw. Ging er meteen in liggen rollen, stortte zich letterlijk in de sneeuw. Lag zelfs een keer voor de deur van de loopstal in de sneeuw. Dus op de de stoep! Ik dacht dat hij ziek was, maar nee hoor, lag daar gewoon lekker.

En weer een paar nieuwe verhalen gelezen. Blijft altijd zo herkenbaar en ze blijven me raken. Sterkte Ach gut

**Geplaatst**: 22-11-08 19:39

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-08 19:39

Ik zou niet weten hoe marlon met sneeuw zou zijn. de enigste 2 keren dat ik sneeuw met hem meemaakte... was ik 1x niet op stal,en de andere keer de paddock bezet Boos!

**Geplaatst**: 22-11-08 19:43

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-08 19:43

Voor zover ik weet vond Sharon sneeuw niet zo bijzonder, maar het heeft nooit echt veel gesneeuwd in de tijd dat ik haar heb gehad.

**Geplaatst**: 22-11-08 19:59

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-08 19:59

op 14 oktober dit jaar is mijn lieve friese merrie Lammie van 't Grupje overleden aan de gevolgen van Koliek (slag in de dikke darm), een week lang heb ik niet tot nauwelijks geslapen en zag ik alles weer voor me gebeuren (hoe ze dood neerviel op de klep van de trailer). Toch had ik een paar dagen na haar dood wel zoiets van: Lammie is er niet meer en ik wil toch wel graag verder...dus ben ik weer gaan zoeken naar een andere fries en die heb ik gevonden...
sinds 13 november hebben we nu een friese merrie, ook weer 5 jaar en zowel aangespannen als onder het zadel gereden...en ze heet Jana. Zij kan Lammie nooit vervangen maar ik moet verder en ik denk dat Jana het geschikte paard daarvoor is...

**Geplaatst**: 22-11-08 20:01

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-08 20:01

Sterkte!!

even tussen neus en lippen door.. veel paarden hier overlijde door koliek zeg....

**Geplaatst**: 22-11-08 20:06

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-08 20:06

de dierenarts zei tegen mij dat paarden die koliek krijgen door een slag in de dikke darm vaak maar een overlevingskans hebben van 10 %. Bij Lammie was dit nog niet vastgesteld, we waren bezig om haar in de trailer te krijgen om naar de lingehoeve te gaan, maar dit heeft ze niet gehaald....hierdoor wist de dierenarts vrijwel zeker dat het om een slag in de dikke darm was, vanwege het snelle verloop...

**Geplaatst**: 22-11-08 20:12

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-08 20:12

Ja koliek is zeer gevaarlijk voor de paarden,ik bel ook altijd een da als een paard koliek heeft.
Ik heb zeer veel verhalen voorbij zien komen van mensen die ook hun paard of zelfs meerdere paarden hebben verloren.
Voor iedereen heel veel strekte toegewnest en bednek wel dat we allemaal hetzelfde doel voor ogen hebben gehad.De lijdensweg stoppen die onze paarden hadden of gehad zouden hebben.
Nogmaals het is en blijft een zeer pijnlijke beslissing je paard in laten slapen maar we bedoelen allemaal het beste voor je maatje.
Op den duur kun je het verdrietw el een plekje gaan geven maar dat kan soms erg lang duren.

Snackie,nog 2 dagen en dan een hele mooie dag,hopelijk met lekker sneeuw.er is toch niets leukers als in de sneeuw trouwen.

**Geplaatst**: 22-11-08 20:15

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 22-11-08 20:15

mooi gezegd dwertje!
iedereen hier heeft in belang van zijn dier gekozen en gehandeld.

txs dwertje..het word nu spannend!