Bokt.nl

ceesje schreef:

Niemand vergeet dat moment ,Lov

Doortje58 schreef:

Zondags belde mijn oudste dochter mij omdat ze vond dat ik recht op had het te weten..............
Mijn jongste heb ik toen gebeld maar kreeg haar niet aan de lijn.............
Diverse mailtjes gestuurd, maar ze reageerde niet!
Ik wilde toch zeker een second opinion..............
Mijn mailtjes werden steeds dreigerder, ik werd wanhopig.............
Dinsdagmiddag kreeg ik een telefoontje van de politie dat ik opgepakt zou worden als ik mijn dochter bleef bedreigen.............
enne dat die KNOL al op maandagavond was afgemaakt........
Ik gooide de telefoon van mijn vriendin >> waar ik op dat moment logeerde << door de kamer en ging totaal over de rooie.............
Ik heb daarna echt moordneigingen gehad......................

ceesje schreef:

Voor ieder troost. Doortje (zeer emotioneel dat er ook zoveel in de familiebanden speelt) en Snackie (steun , maar merk dat je al veel stabieler bent in je verdriet , mag ik dat zo noemen?)
ik ben een nacht gaan slenteren , en heb in natuurgebied gelopen waar ik met lajout de kilometersmaakte , als ik beweging had was het oke , gelukkig het was volle maan .
s morgens kroop ik om half zeven in bed en had mijn rust ,
Verder was het gesprek met de dierenarts van Lajout ook een belangrijk en zeer emotioneel moment.En nu komen er soms zelfs herinneringen op , en een soort van dankbaarheid dat het oke is.

Dreeke schreef:

Bedankt detour voor je mooie woorden, ik zit hier alweer met dikke tranen na het lezen van jouw post.
Ik vind heel veel troost in Dakota, ook omdat hij zoveel op haar lijkt, qua gedrag en ook qua oogopslag. Maar ik realiseer me wel dat het Vinga niet is... los laten kost tijd, ik hoop dat ik het ook kan.

nexthorse schreef:

tina: pfff heftig hoor! Dan draait ineens weer alles om!

Ik ging vandaag bij iemand van bokt meeten. Diegene spreek ik heel veel. Sprak haar ook in de periode dat Unique werd ingeslapen. Nu staat haar paard in de kliniek, is afgelopen zaterdag geopereerd en stond er nu als een hoopje ellende bij.
Zit al een hele tijd niet lekker in mijn vel, maar sinds gister is er echt iets geknapt. Ik sta op, met de tranen die staan te branden en ga er ook weer mee naar bed.
Het was voor mij heel heavy om dat paard zo op de kliniek te zien. Was voor het eerst sinds het overlijden van Unique dat ik weer op een kliniek kwam. En dan dat paard wat er zo bij staat. Brrrr! Zo heb ik mijn paard heel vaak moeten zien!
Brengt zo alles terug van de tijden op de kliniek, de zorgen, de onzekerheid. Ik wilde alles doen voor mijn maatje, maar kon niet veel! Zie echt alles weer voor me, alle kliniekopnamen van de afgelopen jaren...
Vandaag is Unique precies 6 weken overleden.
En ik mis haar zo.... Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet. Ik mijn maatje, ik mis mijn allesje, ik mis mijn steun, ik mis haar warmte... Ik wil zo graag terug naar dat alles, maar dat gaat niet! Ik wéét dat ik de juiste beslissing voor haar heb gemaakt, maar voel me zo diep doodongelukkig. Zo wil ik echt niet verder.... Ik wil Unique...

en net als op een dag als vandaag... Ik ben niet iemand die heel openlijk zijn emoties toont. Ik hou het veel voor me. Vooral omdat ik anderen niet met mijn verdriet wil opzadelen. En helemaal bij iemand die het zelf ook al moeilijk genoeg heeft met haar eigen paard. Als ik de tranen voel opkomen, bijt ik een keer op mijn wang, of draai me even om. Maar als ik alleen ben.....

Lovely schreef:

Doortje, met alle respect hoor, maar heb je wel hulp bij het verwerken van al dit verdriet?

Snack, het is echt zo'n afschuwelijk moment. En natuurlijk dat ik het telefoontje pleegde naar de veearts dat het moest gaan gebeuren, brrrrrr, dat ik dat allemaal ooit heb gekund.

pluklief schreef:

En soms vraag ik me af of Embla dan toch echt Sara achterna zal gaan.. Bah ze loopt nog steeds niet goed en overmorgen zitten we al op 4 weken kreupel!

Claudia__ schreef:

pluklief schreef:

En soms vraag ik me af of Embla dan toch echt Sara achterna zal gaan.. Bah ze loopt nog steeds niet goed en overmorgen zitten we al op 4 weken kreupel!

Jeetje, het zit je ook niet mee meid.
Weten ze wat haar mankeert of niet?