Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Lowara schreef:Godsamme man, ik zit gewoon met de tranen in de ogen van je stukje.
Marjolein_18 schreef:Hoe ist het nu met je?
beantsje schreef:De eerste keer dat ik een paard verloor, is het op kerstavond weggebracht.
Het is allemaal erg snel gegaan, koliek, en ik was toen een stuk jonger. Het overviel me toen allemaal erg. Ik had dat paard nog maar 3 maand.
Hij is nog wel zwaar gesedeerd toen hij de vrachtwagen opging, zodat hij eigenlijk alles wel best vond.
Die avond zat ik met toch wel een pushende familie en partner en bovendien sneeuwde het erg. Toen heb ik het laten gebeuren. Hij is meegenomen door de verzekering voor de slacht.
Ik weet in ieder geval dat het echt gebeurd is, want ik zat dat jaar in de kascommissie van de paardenverzekering en heb met de kascontrole de bon van de slachterij opgezocht.
Toch heb ik me er heel erg schuldig door gevoeld en heb me voorgenomen dat ik nooit maar dan nooit meer zou laten gebeuren. Ik zou nooit meer mijn paard in de steek laten als het me ooit weer zou overkomen.
Nu onlangs met Aileen was het allemaal 'gepland' en hoewel iedereen om me heen zei, dat ik niet mee moest gaan met het schieten, wist ik gewoon dat ik dit echt moest doen. Ik ben zo blij dat ik dat dit keer wel gedaan heb!
maar ik begrijp echt wel dat iedereen dit niet kan opbrengen. Het is ook een heftige ervaring.