Wilawander schreef:Een naambordje, haar halster en een mooie foto aan de muur. En een hoop mooie herrineringen die altijd zullen blijven.
Zo'n staart zou ik niet kunnen om daar elke dag mee geconfronteerd te worden.
Ik heb ook een gedeelte van Shiva's staartje thuis liggen.
En hij is niet meer van zn plekje afgekomen sinds vorige maand
dat hij thuis gebracht is. Ik heb nu echt t gevoel dat Shiva bij me
is.
Ondanks dat ik de staart van de TS ook wat luguber vind,
vind ik het verhaal erachter wel kloppen..
't lichaam is maar de verpakking die achter blijft, en daarom ben ik geen
afscheid meer gaan nemen. Shiva was toen al enkele uren overleden voordat
ik bij haar kon. En aangezien ze buiten lag, in de wei ben ik niet meer gaan
kijken en herinner ik me haar als mijn witte prinsesje..
Zelf heb ik dus ook een pluk van de staart, foto's en haar halstertje,
dekens enz.. Ongewassen zodat ik haar nog echt kan ruiken..
Ze heeft ze nog niet zolang geleden nog opgehad..