Alweer drie jaar geleden, toch voelt het niet zo lang. Toch zie ik je koppie nog altijd zo voor me en hoor ik je gestamp tegen de staldeur wanneer je jaloers was dat ik met een ander paard wat ging doen.
Ik zie je nog zo ontzettend vrolijk bokken en spelen met de grote appel in de bak! Ik heb altijd zo onwijs van je genoten en ik vraag me nog steeds, na drie jaar, af, of ik ooit nog een paard zal treffen die dezelfde gevoelens in mij zal opwekken.
Inmiddels is het zo dat ik je tot in de eeuwigheid niet meer vergeten kan, dat wil ik natuurlijk ook niet, want je staat voor altijd op mijn arm gegrafeerd.
Ik hou van je mijn Senna. For ever.