Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-01-08 22:02

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 19-01-08 22:02

Daantje1981 schreef:
Het is best heftig wat ik hier allemaal lees.

Mijn paard is vannacht overleden. Ik werd vanmorgen door de staleigenaresse opgebeld. Zijn hart is er gewoon mee gestopt. Geen ziekte of niks.

Het is voor mij nu zo onwerkelijk dat Joery weg is. Zit er nu aan te denken wat ik van de week na mijn werk ga doen. Normaal ga ik dan naar Joery, maar dat is voorbij.Het zal voor mij wel een tijdje duren voor het een plekje heeft. Ook omdat het totaal onverwachts is...

Heel erg herkenbaar dit. Dan merk je pas hoe zeer je leven om je paard(en) draait.. Ach gut

Sterkte!

Ook alle anderen die recentelijk hun paard zijn verloren veel sterkte! Ach gut

**Geplaatst**: 29-02-08 09:19

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-02-08 09:19

Hoe is het nu met jullie?

Ik ben nog lang niet over mijn verdriet heen, Maar afgelopen zaterdag ben ik bij een paardje gaan kijken, wat mijn nieuwe vriendje word per eind maart.
Hopelijk helpt hij me van mijn verdriet af..

**Geplaatst**: 29-02-08 10:08

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-02-08 10:08

Met mij gaat het een stuk beter. Ik heb pas geleden de stal wat opgeknapt en toen ook Jumper's naambordje en een foto van hem opgehangen. Dat hielp met een stukje afsluiting. Hij hoort er zo toch nog bij zal ik maar zeggen.
Bovendien heb ik toevallig gisteren de reading van Nancy teruggekregen van Jumper en dat vond ik pas echt verbazingwekkend. Echt ieder woord klopte er van. Het helpt ook met een stukje afsluiting van het geheel en het bevestigd een beetje mijn vermoeden dat hij in ieder geval een fijn leven heeft gehad. (ik ga hem zo in mijn profiel zetten...)
En met mijn andere 2 paarden gaat het ook goed. Ze zitten inmiddels weer lekker in hun vel en zijn lekker aan het werk. Zowel zij als ik kunnen er weer van genieten. Ik kan me nu ook meer voor hun openstellen, zie hun unieke karakters. Anders dan Jumper, maar zeker niet slechter.
Ik ga Jumper zeker nooit vergeten, hij houdt altijd een heel speciale plaats in mijn leven, maar ik kan nu wel weer vooruit kijken.

**Geplaatst**: 29-02-08 10:09

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-02-08 10:09

@ Snackie

Dat vind ik echt super voor je!
En al helpt ie je niet over je verdriet heen, plezier zal ie je zeker geven Lachen

**Geplaatst**: 29-02-08 10:29

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-02-08 10:29

@ JJ, wat een ontzettend mooie reading *zegt ze met tranen in dr ogen* over Jumper..

**Geplaatst**: 29-02-08 16:16

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-02-08 16:16

diddlmouses schreef:
@ Snackie

Dat vind ik echt super voor je!
En al helpt ie je niet over je verdriet heen, plezier zal ie je zeker geven

Dankje!
Ik denk dat het voor mij nu een stap in de goede richting gaat zijn.

Doe jij nu nog wat met paarden nu Ot er niet meer is?

**Geplaatst**: 29-02-08 16:21

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-02-08 16:21

JJ kippenvel.De reading verteld dus eigenlijk dat Jumper zelf een einde aan zijn leven heeft willen maken(in mensen taal)

Hele mooie reading verder,erg dankbaar!
En toen ik de foto;s eronder zag.. hij lijkt precies Marlon Lovers

**Geplaatst**: 29-02-08 19:17

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-02-08 19:17

Ja, zo zou je het wel uit kunnen leggen. Ik had het er net een week ervoor met mijn man over gehad dat als Jumper ooit kwalen zou krijgen en ik zelf de beslissing zou moeten nemen om er een eind aan te maken, dat ik dacht dat ik dat niet zou kunnen... Verdrietig

. En hij was al 17 dus die beslissing zou vast geen tien jaar meer duren.
Ik heb nu het idee dat het zo heeft moeten zijn, Jumper heeft zelf de beslissing genomen (wij snapten ook niet waarom hij uit de wei is gesprongen, hij deed nooit zulke idote dingen) en voor Tigo was de dood van Jumper waarschijnlijk het redden van zijn leven (uiteindelijk). Ik kan er nu vrede mee hebben... Misschien spelen Marlon en Jumper nu samen ergens op een wolkje, en misschien wel samen met Ot en Willem en al die anderen in dit topic...

**Geplaatst**: 29-02-08 19:19

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-02-08 19:19

@ Snackie, ik heb nog een shet, die had ik speciaal voor Ot gekocht zodat ie een vast vriendje in de wei had, want zo gauw zn weidemaatje ging rijden brak hij heel de tent af. Ot was echt helemaal gek op zijn shetje. Dus die heb ik nog, en ik kan het ook niet over mn hart verkrijgen om hem weg te doen. Dus daar ga ik nog een paar x per week mee fietsen dat ie ook gewoon zn beweging krijgt.
Verder had ik nog een "bijrijd" haf die ik 1x per week reed, die rij ik nu nog af en toe, maar echt rijden nee, dat niet meer..

**Geplaatst**: 29-02-08 19:38

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-02-08 19:38

Jumper , Onze kanjers zijn vast heel dicht bij elkaar.

Klopt Diddlemouses samen met deebje..maar dat is toch anders.
Ga je nog aan een ander paard beginnen of blijf je voorlopig even paardloos?

**Geplaatst**: 29-02-08 19:48

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-02-08 19:48

Hoi TS, las nu pas het bericht, en wel frappant: mijn merrie is een dag na jouw paardje overleden!

Inmiddels dus al een aantal maandjes geleden en ik moet zeggen: het gaat inmiddels wel wat beter met mijn humeur, maar af en toe dan voel ik een beetje een 'knak' in mijn maag/borst (symbolisch dan) en dan mis ik haar ineens weer verschrikkelijk!
In het begin was ik echt tijden depri en dat is niks voor mij want ben altijd hartstikke vrolijk!
Maar je bent niet alleen je lievelingetje kwijt: ook je hobby/sport/tijdsbesteding!
Ik voelde me in het begin zo ontzettend aan de zijlijn staan bij iets waar je het liefst MIDDENIN staat. Je rijbroek ligt bij wijze van spreken nog ongewassen op een stoel en je denkt: wat moet ik ermee? Heel weird. Ik zag iemand zo lekker teutebellen tijdens het zadelen van haar mooie paard en ik kon haar wel wat aandoen, zo jaloers was ik! (echt om me voor te schamen, haha Bloos

)

Het kwam bij Isis, mijn merrie ook echt ongelooflijk onverwacht: van een topfitte 17-jarige, echt nog in de bloei van haar leven en volop in het werk, nooit ziek: wordt je ineens gebeld dat ze een beetje koliekerig is. En aan het eind van de dag laat je haar inslapen, glimmend als een spiegel en met gortdroge mooie benen....
Ik kon het de volgende dag niet bevatten. Geen moment in me opgekomen dat ze in deze conditie en op deze leeftijd dood zou kunnen gaan. En al helemaal niet aan koliek, waar ze nooit eerder gevoelig voor was geweest.

En NU NOG af en toe: dan flitst het zo door me heen van: het wordt koud vannacht: deken wisselen... Oh nee, ze is er niet meer, pfffff!
Ik heb besloten even niet aan een nieuw paard te beginnen, niet omdat ik dat niet wil, maar omdat het maar even beter is zo; het trekt toch een zware wissel op je priveleven en ik wil ook binnenkort wel graag kinderen. Iets waar ik me altijd vreselijk veel zorgen over maakte, want hoe moet het dan met het paard???? Dat is nu 'opgelost', dus laat ik het maar even zo. Al weet ik 1 ding heel zeker: er gaat weer een paard komen!

Wel ben ik vrij snel na het overlijden van Isis gaan bijrijden, en hoe graag ik het ook leuk wil vinden: het is niet hetzelfde! 1 paard heeft me er echt heel lelijk vanaf gemikt een aantal keer. Ik ben blij dat ik nog heel ben, maar ben er wel mijn onbevangenheid door verloren. En op zulke momenten wil ik wel in janken uitbarsten en om mijn Isisje roepen!! (klinkt als ik het zo opschrijf wel erg kinderachtig voor een 31-jarige, maar ja zo voel ik het nou eenmaal!)
Momenteel rijd ik op een leuke merrie; een mooi project om haar weer in vorm te krijgen en daar fleur ik wel goed van op!

Gelukkig weten de mensen om mij heen heel goed wat voor impact de dood van Isis op mij heeft gehad, en dan ben je blij met zulke lieve vrienden, ouders, collega's en geliefde!
Ik was echt verbaasd over hoe goed iedereen beseft dat een paard niet hetzelfde is als bv een hamster wanneer die overlijdt! (trouwens ook erg hoor!!)
Mijn ouders, zus en beste vriendin hebben allemaal een potje zitten janken toen ze het hoorden, niet omdat ze het paard zou zouden missen maar omdat ze wisten hoe erg het voor mij was!
En dat Isis niet alleen in mijn ogen NATUURLIJK het leukste, mooiste, liefste en slimste paard was, maar dat anderen die haar goed kenden echt geshockeerd waren dat zo'n kanon er ineens niet meer is! Je krijgt je paard er niet door terug, maar je voelt je wel echt gesteund!

Mijn vriend had nooit zoveel op met dat eeuwige paardenge-emmer van mij, maar hij is er de hele dag bij geweest, ook toen ze werd ingeslapen en dat heeft ook op hem wel echt een grote indruk gemaakt. Plus dat hij zich nu veel beter in mijn verdriet kon inleven.
Ook heeft hij het inslapen gefotografeerd, wat wel luguber klinkt, maar ik kijk er nog best vaak naar: eerst om het ECHT te kunnen bevatten, nu ook op een manier dat ik er vrede mee heb en ik blij ben voor haar dat ze uit haar lijden verlost is....

Nou mensen, wat een verhaal, was niet van plan zo'n epistel te schrijven maar blijkbaar praat ik er nog graag over...
En welke toehoorders begrijpen mij beter dan de Bokkers???

Tot slot:
Aan alle mensen wiens paard is overleden, oud of jong, ziek of gezond, verwacht of onverwacht: HEEL VEEL STERKTE!!!!!!!

**Geplaatst**: 29-02-08 20:42

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-02-08 20:42

Wat een verhaal zeg! en wat vreselijk!
Zo zie je maar weer hoe dicht leven en dood bij elkaar staan...
Sterkte meis! Jammer dat er geen foto van Isis in je profiel staat..

**Geplaatst**: 29-02-08 21:14

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 29-02-08 21:14

Heel veel sterkte allemaal, mijn schatje is er nog steeds, gelukkig, maar soms twijfel ik ook heel erg of ik er goed aan doe om haar te laten staan. Ze loopt dag en nacht op de wei en mag niet meer werken en daar heeft ze moeite mee, echter werken kost haar haar gezondheid een dag idioot rennen in de wei zorgt voor ontstekingen, met glucosamine, msn en chondritine, loopt ze nog vrij goed, soms wat stijf of licht onregelmatig, maar niet echt kreupel. De da vind haar te goed om er een einde aan te maken, ik heb het gevoel dat het een harde is die zich tegen beter weten in groot houdt. Ik heb ook een reading laten doen, welke onderaan in mijn profiel staat. Wanneer doe je het goed??
Ik heb respect voor iedereen die de keuze wel durft te maken, maar zolang ik zo twijfel als nu denk ik dat ik hem niet mag maken. Op haar slechte dagen is het een rotpaard, maar het is en blijft mijn meissie (al schopt ze de andere pony's en naar mij). Sinds ik haar niet meer rijdt heb ik niet meer echt gereden, ik heb er geen lol meer aan.

**Geplaatst**: 01-03-08 00:44

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 01-03-08 00:44

Citaat:
Wat een verhaal zeg! en wat vreselijk!
Zo zie je maar weer hoe dicht leven en dood bij elkaar staan...
Sterkte meis! Jammer dat er geen foto van Isis in je profiel staat..

Ja dat stomme mijn album ook.....
Ik zal nog eens een poging wagen om mijn profiel wat op te fleuren met wat mooie foto's!

**Geplaatst**: 01-03-08 11:19

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 01-03-08 11:19

@ AM13, wat een verhaal ook, ik herken er zooooveel in!
Ook idd met het weer, de laatste tijd gaat dat beter, maar ik heb er echt maanden over gedaan om het te beseffen.

Wij wilde ook graag aan kinderen beginnen, eigenlijk al langer maar door Ot altijd een beetje tegengehouden want ik wist echt niet hoe ik dat moest gaan doen, omdat ik hem absoluut niet uit handen kon geven (eerder geprobeerd, geen succes). Op een gegeven moment toch gekozen om ervoor te gaan. Maar er dan wel al overin zitten hoe je dat allemaal op moet gaan lossen.
De avond voor zn operatie wisten we dat ik zwanger was...
Ik voel me daar zooo schuldig om, het was lastig geworden, maar het had gegaan!

Mij is het juist heel erg tegengevallen hoe mensen om je heen erop reageren, en vooral degene MET paard, degene zonder paard lijken beter te beseffen wat voor inpact het op mij heeft dan degene met paard, en dat doet pijn...

@ Snackie, misschien dat er ooit wel weer een paard komt, ik weet het niet, voorlopig ben ik daar nog niet aan toe, en heb ik echt het gevoel dat ik mezelf goed de tijd ervoor moet geven om alles te verwerken, dat heb ik voorlopig nog niet gedaan, maar beetje bij beetje gaat me dat lukken.

**Geplaatst**: 01-03-08 11:22

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 01-03-08 11:22

@ am13, even in je profiel gespiekt en zie dat het je gelukt is. Isis was een knappe dame hoor...

**Geplaatst**: 01-03-08 11:31

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 01-03-08 11:31

Gefeliciteerd met je zwangerschap. ook al is dat een beetje dubbel.
een paard en een baby kan zeker,en als je het niet uit handen wilt geven had je hem afgetraind,en later weer opgebouwd.
Maar daar moet je je echt niet schuldig om voelen meis.. Ach gut

Die mensen die jij noemt, die kennen het verdriet niet.
voorheen was ik net zo,tot je het zelf meemaakt,en dan is het ineens heel anders...
En troosten kan niemand je.. 1000 woorden zijn nog te weinig.

Ik kreeg voor marlon dit gedichtje :

Als tranen een trap konden bouwen,
En herinneringen een brug.

Dan klommen we de hemel in,
En brachten je gezond mee terug.

Als sterren konden spreken,
En sterren konden zien.

Wil je vanavond dan heel even zwaaien,
En twinkelen als een groet.

Zodat wij hier beneden weten,
Hoe het zonder jou moet.

Lovers

**Geplaatst**: 01-03-08 11:33

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 01-03-08 11:33

Isis is een prachtig dier ! Lovers

**Geplaatst**: 01-03-08 11:35

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 01-03-08 11:35

@ Snackie, het niet rijden was nieteens het probleem geweest.(daardoor hebben we ook beetje in de zomer proberen te plannen, was alleen iets sneller dan we dachten Knipoog

) Maar ik had elke dag 2x naar hem toegemoeten en dat is best lastig plannen met een beeb Knipoog

Wat een ontzettend mooi gedichtje Lovers

**Geplaatst**: 01-03-08 11:47

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 01-03-08 11:47

Dat vond ik ook. Deze is voor alle knappe paarden,die we hebben moeten laten gaan.

Ja dat is idd lastig met een beeb,maar het had gekund.

Voor wanneer ben je dan uitgerekend?

**Geplaatst**: 01-03-08 11:56

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 01-03-08 11:56

4 april, ben nu 35 weken zwanger en 30 1/2 week zonder mn vriendje...

en gekund had het zeker daar had ik echt wel voor gezorgd!

**Geplaatst**: 01-03-08 12:04

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 01-03-08 12:04

Ja wat een stuk was Isis, he Tong uitsteken

?

Vervelend dat jullie niet zoveel goede reacties of medeleven kregen van mensen MET paard.... Wij natuurlijk ook niet van iedereen, maar dat was dan meer dat mensen er niet over durfden te beginnen als ik erbij stond.
Maar juist de mensen die ik al jaren ken, die alle ups en downs met Isis hebben meegemaakt op stal, daar heb ik echt zulke mooie kaarten en mailtjes van gekregen! En niet alleen toen het net gebeurd was, ook nog een tijd daarna, wat ik echt enorm heb kunnen waarderen, want juist na een tijdje wil je er graag over praten!

Gefeliciteerd diddlemouse, met je zwangerschap!
Kan me voortsellen dat de timing wat wrang aanvoelde, maar zo gaat het nou eenmaal in het leven: het loopt zoals het moet gaan.
En heel gek: vaak is er al vlak voordat je iets dierbaars gaat verliezen een soort afleidingsmanoeuvre in werking getreden, in jouw geval dan het goede nieuws van je zwangerschap, waardoor je je energie alvast een beetje kan ombuigen in die richting, ipv alles op je paard. (dit niet ten nadele van het paard hoor, maar zo gaan de dingen nou eenmaal wel vaak!)
En mocht ik zwanger zijn geraakt ten tijde van Isis, (wat ik wel had verwacht aangezien ik echt heilig ervan was overtuigd dat ze minstens dertig zou worden!), dan had ik ook wel een goede oplossing ervoor gevonden hoor, maar tijdstechnisch is het niet ideaal als je ook nog werkt!
Ik was bang dat ik me continu schuldig zou voelen: als je bij je kinderen bent, dat je die tijd niet bij je paard door kan brengen en andersom... er zitten nou eenmaal maar 24 uur in een dag!

**Geplaatst**: 01-03-08 12:10

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 01-03-08 12:10

Klopt idd dat je er na een tijdje juist wel over wil praten, al kan ik dat eigenlijk nog niet echt. Maar meer ook opmerkingen, dat ik denk van HALLO, denk eens na wat je zegt!!!!!

Ik moet zeggen dat ik wel van alle kanten van bokt hele lieve berichtjes krijg, en ook nu nogsteeds, dat vind ik wel echt super en fijn dat ik zo toch nog over hem kan "praten" want in mn eentje typen gaat me gewoon wat beter af (niemand die het ziet als ik het jankend schrijf toch Knipoog

)
Maar echt van onbekenden en sommige die hem van bokt konden, of die ons van wedstrijd konden (ik hun dan meestal niet, maar Ot viel altijd nogal op met zn gesteiger en zn gespring Clown

)

**Geplaatst**: 01-03-08 12:18

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 01-03-08 12:18

Haha, ja lekker dat typen op Bokt!
Kun je lekker voor zwelgje spelen in je uppie achter de computer!
Maar ik praat er eigenlijk nog wel heel veel over en dat gaat me goed af, zonder tranen en bibberende stem.
Het zijn vaak juist de momenten als ik alleen ben en naar foto's kijk of haar spullen aan het opruimen ben, dan krijg ik een brok in mijn keel! Of bij een zielige film, dan jank ik veel te hard (rara hoe kan dat?)

Hoe doen jullie dat eigenlijk met alle spullen???
Wij hadden eigenlijk afgelopen jaar heel veel nieuw gekocht qua dekens enzo. En we hebben alles nog.
Het zadel staat al maanden lekker droog bij mij in de gang (tot grote vreugde van mijn vriend Knipoog

!) en verder ligt alles in de kast in de garage.
We kunnen er niet toe komen om het weg te doen, wie weet hebben we het ooit nog nodig maar voor hetzelfde geld past het nieuwe paard niks en zit ondertussen overal de mot in... Moeilijk, moeilijk!

**Geplaatst**: 01-03-08 12:25

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 01-03-08 12:25

Wij zijn ondertussen verhuisd en al zn winterdekens heb ik toen weggedaan.
was moelijk, maar als er een ander paard zou komen, wil ik toch niet dat die zijn dekens om heeft.
De rest heb ik allemaal op zolder staan (zadel, hoofdstellen, dekjes, beschermers...) Zn halster wat ie omhad in de kliniek hangt in mn inloopkledingkast, die is me echt veel waard.
Zn hoofdstellen hou ik ook, maar die had ie allebei net nieuw (gewoon en S&T) zodat die nog niet echt veel waarde hebben van hem hebben zeg maar.
Nouja, mn S&T aan de ene kant ook weer wel omdat ik er zooo trots op was dat wij samen het Z bereikt hadden, jammer alleen dat dat maar een maand heeft mogen duren...