Geplaatst: 27-09-08 14:26 Begin dit jaar heb ik overwogen Dakota te verkopen, het was me te veel, 40 uur werken en 2 paarden onderhouden/verzorgen. Met die gedachten heb ik rond gelopen, gelukkig heb ik het nooit gedaan want dan was ik Vinga dr enige nakomeling kwijt geweest.
De reader kreeg van Vinga door dat ik dus van plan was Dakota te verkopen, Vinga bleef tijdens die sessie herhalen dat ik hem niet van de hand mag doen omdat hij bij mij hoort. Vinga vertelde dat ik dat heb beloofd voordat ze stierf, ik had gezegd dat ik altijd voor Dakota zou blijven zorgen, en de reader vertelde mij dit woord voor woord, zoals ik het gezegd had voordat Vinga overleed
dit is iets heel persoonlijks dat kan zij nooit weten, dit kreeg ze echt door van Vinga....Vinga vertelde ook dat ze liever alleen had willen sterven om mij zo veel verdriet te besparen, ze had veel meer pijn dan wij dachten ze heeft het zo goed als ze kon verborgen gehouden. Ze liet de reader een plaats zien waar wij altijd kwamen, de reader zag water en bossen, weer begon ik te huilen, want ik wist waar het was, die plaats kwam ik vaak met Vinga, door het water galoperen, en in de bossen uitstappen dat was ons plekje daar. Ook liet Vinga aan de reader haar stal zien, Vinga vertelde dat ze daar 2 dagen voor ze stierf nog in had gestaan, lekker droog.... ook dit is waar.... 2 dagen voordat Vinga stierf was de wei zo nat, en omdat ze veel lag heb ik haar op stal gezet zodat ze lekker warm en droog kon liggen... kippenvel als mensen die mijn paard niet kennen dit zo kunnen vertellen.....de reader kon ook precies vertellen hoe snel het allemaal gegaan was, 1,5 week heeft het geduurd dat Vinga het opgaf... ja het klopte allemaal.
Mijn brandende vraag was of ik de juiste beslissing had gemaakt, ja dat heb ik, de reader vertelde me dat Vinga het zo heeft gewild, het moment dat zij ging liggen en niet meer opstond, was voor haar het moment dat ze wilde sterven... en ik toen mijn verstand voor mijn gevoel hebt laten gaan, het had zo moeten zijn. Vinga heeft als ik er over terug denk ook helemaal niet gevochten tegen het dodelijke vloeistof, ze was heel snel weg...
Mijn laaste vraag was hoe Vinga haar leven bij mij en met mij heeft ervaren, Vinga vertelde dat ik altijd heel goed voor haar was en ze bij mij heel gelukkig was, hoewel ik niet altijd oprecht tegen haar was als Vinga iets niet begreep, Vinga vertelde dat ik haar dan een Draak noemde, ja als Vinga niet luisterde of stout was, dan noemde ik haar inderdaad een Draak.....evenals haar zoon, die dat woord ook nogal eens naar zn kop geslingerd krijgt....
De reading heeft mij veel rust gegeven, ze heeft zoveel persoonlijke dingen verteld, zij kon dat echt niet weten! Ik geloof er nu echt in dat er mensen zijn die dat kunnen, mij gaf het een heel warm en vertrouwd gevoel zoals zij over Vinga praatte, want het was mijn Vinga die zij omschreef.
