Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-01-08 14:59

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 05-01-08 14:59

Het is best heftig wat ik hier allemaal lees.

Mijn paard is vannacht overleden. Ik werd vanmorgen door de staleigenaresse opgebeld. Zijn hart is er gewoon mee gestopt. Geen ziekte of niks.

Het is voor mij nu zo onwerkelijk dat Joery weg is. Zit er nu aan te denken wat ik van de week na mijn werk ga doen. Normaal ga ik dan naar Joery, maar dat is voorbij.
Het zal voor mij wel een tijdje duren voor het een plekje heeft. Ook omdat het totaal onverwachts is...

**Geplaatst**: 05-01-08 15:14

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 05-01-08 15:14

@ Daantje, heeeel veel sterkte de komende tijd Vriendjes zijn?

**Geplaatst**: 05-01-08 15:27

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 05-01-08 15:27

Daantje1981 schreef:
Het is best heftig wat ik hier allemaal lees.

Mijn paard is vannacht overleden. Ik werd vanmorgen door de staleigenaresse opgebeld. Zijn hart is er gewoon mee gestopt. Geen ziekte of niks.

Het is voor mij nu zo onwerkelijk dat Joery weg is. Zit er nu aan te denken wat ik van de week na mijn werk ga doen. Normaal ga ik dan naar Joery, maar dat is voorbij.
Het zal voor mij wel een tijdje duren voor het een plekje heeft. Ook omdat het totaal onverwachts is...

Jeetje! sterkte!

Wat sneu zeg...

**Geplaatst**: 05-01-08 20:04

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 05-01-08 20:04

Ik heb 2 paardjes echt verloren door overlijden. 1 kende ik eigenlijk niet, maar mijn verzorgpaard was drachtig en zou een veulentje verwachten.. Op een dag toen ik aangefietst kwam moest ik meteen anar de kantine komen, en kreeg te horen, pearl heeft een veulen, maar ze is dood.. haar veulentje was dood geboren.. Verdrietig

ik barstte meteen in tranen uit.. had me zo verheugd op dat leuke veulen

en de 2e was een veulen die dat jaar ook is geboren, 1 van de 4 overlevende van dat jaar, de rest had het niet gered.. zevenster en ik hadden een echte band.. we hooredn bij elkaar.. veel dingen heb ik haar geleerd, alleen was ze niet gek met andere mensen, die schopte ze letterlijk haar stal weer uit! Ik heb haar 2,5 jaar bij mij gehad, tot in december 2006 mijn vriend online kwam, en mij slecht nieuws vertelde.. zevenster is dood! ze moest een hartaanval gehad hebben, maar niemand heeft haar ooit gezien toen ze dood was.. geen afscheid kunnen nemen

die dag erna zijn mijn vriend en ik naar duitsland gereden waar ze in de weide stond.. ik geloofde het niet, ze kon niet dood zijn! ik dus het hele weiland afgelopen, maar idd, nergens een zevenster.. het was erg moeilijk te beseffen, maar helaas waar.. ik moet het nog steeds een plekje geven..

**Geplaatst**: 15-01-08 11:25

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 15-01-08 11:25

Ik heb gisteren avond mijn paardje moeten laten inslapen.
Totaal onverwacht... Zondag ging nog alles super...
En ik ben zo radeloos momenteel, ik wil gewoon mijn beste vriend terug! Ik loop tegen muren op, wil over hem praten maar word zo kwaad op mensen als ze mijn Aedan niet kunnen terug brengen...
Ik weet echt niet hoe ik nu verder moet... en of ik wel verder wil...

**Geplaatst**: 15-01-08 11:32

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 15-01-08 11:32

Aedan schreef:
Ik heb gisteren avond mijn paardje moeten laten inslapen.
Totaal onverwacht... Zondag ging nog alles super...
En ik ben zo radeloos momenteel, ik wil gewoon mijn beste vriend terug! Ik loop tegen muren op, wil over hem praten maar word zo kwaad op mensen als ze mijn Aedan niet kunnen terug brengen...
Ik weet echt niet hoe ik nu verder moet... en of ik wel verder wil...

Afschuwelijk zo onverwachts je paard verliezen. Als het zo plotseling gebeurd en het is nog zo vers dan ben je overmant met emoties. Neem nu geen enkele beslissing door die emoties. Ik weet wat het is om je paardenmaatje te verliezen en moet missen terwijl je hem niet missen kan.
Ik ben hem na 25 jaar verloren. Het is bijna één jaar geleden. Ik denk elke dag aan hem en vaak met tranen erbij.
Ik kan het nu wel accepteren, omdat bij zijn leven ook een einde hoort. Liever met hem geleefd en verloren. Dan hem nooit hebben gehad.
Dat neemt niet weg dat het gemis blijft. Dat is waar ik om huil, omdat ik hem zo mis. Gewoon omdat hij er niet meer is.
IK denk aan je hoor. Veel sterkte.

**Geplaatst**: 15-01-08 12:08

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 15-01-08 12:08

@ Aeden, ook ik begrijp je volkomen, en waarschijnlijk gaat dat gevoel nog heel lang aanhouden.
Ik ben mn vriendje ook plotseling verloren, morgen 51/2 maand geleden en nog doet het zoveel pijn en ben ik zo boos dat hij er niet meer is en dat we niet meer samen verder kunnen.

Wat is er gebeurd met hem?

Heel veel sterkte iig Vriendjes zijn?

**Geplaatst**: 15-01-08 12:14

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 15-01-08 12:14

Jemig Aeden.
Heel veel sterkte met het verlies.
het is vreselijk moeilijk om het te vergeten, maar verdriet moet slijten.
Denk aan de leuke dingen die je met hem hebt meegemaakt, dan gaat het verwerken iets beter.
En mijn pbbox staat altijd voor je open.

**Geplaatst**: 15-01-08 12:38

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 15-01-08 12:38

[IM] En dan stort je wereld in...

Momenteel doen herinneringen zoveel pijn, want steeds weer is er dat besef dat hij er niet meer is, dat mijn steun en toeverlaat weg is, en dat ik er alleen voor sta...

**Geplaatst**: 15-01-08 13:56

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 15-01-08 13:56

Aedan, ik begrijp helemaal hoe je je moet voelen. Het is vandaag precies een half jaar geleden dat ik Jumper uit de wei ging halen en hem aan de kant van de weg in de sloot zag liggen met een gebroken been... Ik kan er nog steeds niet goed tegen om foto's of filmpjes van hem te zien. Als ik op bepaalde plaatsen ben moet ik nog steeds huilen. Hij was mijn steun en toeverlaat en ik mis hem nog iedere dag. En het ergste is, ik moet er steeds aan denken hoe hij daar zo dapper stond te wezen met zijn afgebroken been slap erbij bungelend. Ik heb af en toe nog steeds moeite om aan de goede dingen te denken en niet steeds die gruwelijke beelden voor me te zien. Maar het slijt wel, dat wel. Ik kan ook weer lekker met mijn andere paarden Lexie en Tigo bezig zijn, maar vergeten, dat nooit.
Jij heel veel sterkte gewenst in de komende tijd!

**Geplaatst**: 16-01-08 16:39

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 16-01-08 16:39

Ik heb mijn merrie in 2005 verloren en het blijft een gevoelig deel van mij. Met haar had ik alles, een speciale band en een echt gevoel. Als ik aan haar denk kan ik zo weer in tranen uit barsten, ze betekende een hele hoop voor mij. Ik houd haar altijd ik mijn hard en denk nog vaak aan haar terug. Toch wordt het verdriet minder, je weet dat je alles maar dan ook alles voor haar hebt gegeven en dat wist zij ook. De band en herinneringen zullen nooit gaan. Je moet het een plekje geven om het te laten rusten.

Ik heb zelf ook aantal maanden na haar overlijden weer een paardje gekocht die dus echt de tegenstelling is van haar. Dit werkt wel eens tegen maar ook juist mee. Je moet accepteren dat zij er niet meer is en dat hij Hij is en niet haar. Dat is wel een lastig. Maar de band komt zeker daar heb ik vertrouwen in. Mijn liefde voor haar zal altijd blijven bestaan!

**Geplaatst**: 18-01-08 16:43

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 18-01-08 16:43

ik heb mijn reading van willem binnen... alles klopte gewoon wat er in stond..
er stond geen enkel ding in wat niet op waarheid is gebasseerd. heel appart...
eigenlijk dacht ik dat ik het al een plaatsje had gegeven.. althans... ik weet dat ik niets meer kan veranderen aan wat er gebeurd is... maar ik schrok wel toen ze me vertelde dat het hoe dan ook gebeurd was.. al dan niet een kuiltje of tijdens het rijden..

**Geplaatst**: 18-01-08 19:08

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 18-01-08 19:08

En helpt het je nu verder?
Ik ben ook aan het twijfelen er een te laten doen. Maar eigenlijk ben ik veel te nuchter voor zo'n dingen. Er is ook best wel wat over Aedan te vinden op bokt, dus zo iemand zou niet veel werk hebben.
En anderzijds ben ik ongelofelijk bang. Dat ik alles vervormd heb in mijn hoofd zodat het mooi in mijn plaatje zou passen. En dat ik geen goed baasje was voor Aedan...

**Geplaatst**: 18-01-08 19:14

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 18-01-08 19:14

Ik sta er echt van te kijken dat zo veel mensen zo verschrikkelijk lang verdriet hebben om een gestorven dier!
Ik heb dat zelf helemaal niet. Wel verdriet...op het moment zelf...he is altijd erg als je een dier waar je om geeft moet missen...maar het is realiteit en als je jezelf daar zo in verliest...dan ben je de realiteit een beetje kwijt (zo voel ik dat voor mezelf).
Dus ik raap mezelf altijd heel snel weer bij elkaar...een beetje afhankelijk van de omstandigheden: bij een oud dier dat schoon opgeleefd is, is dat bijv. na 10 minuten...maar bij een jong dier, door een ongeluk is dat een paar dagen. Maar dan is het ook klaar. Gedane zaken nemen geen keer...aan alles komt een einde....en je herinneringen heb je voor altijd.
Zo sta ik daar in... ik ben kennelijk erg nuchter, als ik alle reacties hier zo lees.

**Geplaatst**: 18-01-08 19:20

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 18-01-08 19:20

ik heb satour 4nov verloren door een taxusvergiftiging en soms lees ik de berichten die hier stonden nog eens terug en dan nog springen de tranen me in mijn ogen.
afgelopen zaterdag heb ik voor het eerst weer op een paard gezeten en dat ging wel.

**Geplaatst**: 18-01-08 20:20

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 18-01-08 20:20

@ Polly, je kan toch netzoveel, of meer van een bep. dier houden dan van een mens.
Voor een mens vind je het waarschijnlijk niet gek dat andere daar lang verdriet om hebben?

@ GK, fijn dat je reading zo goed klopte, ik weet net als Eaden niet zo goed wat ik ervan moet denken, dus ik doe het niet.

@ Monique, fijn dat je weer op een ander paard gereden hebt.
Ik heb afgelopen zondag ook weer voor het eerst op een vreemd paard gezeten, en dat was wel heel raar moet ik zeggen.

**Geplaatst**: 18-01-08 22:11

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 18-01-08 22:11

Na een hele poos niet te zijn geweest ivm verhuizen wil ik iedereen die in deze tussentijd zijn/haar maatje is verloren heel veel sterkte wensen Ach gut

Ik ben pas geleden voor het eerst naar stal gegaan en oefffffff wat was dat hard. Ik dacht dat ik het wel kon,maar mijn wereld stortte op dat moment echt in Verdrietig

Alle paarden staan er behalve die van jezelf. Ik moet wel zeggen dat ik echt voor 100% weet dat ik de juiste beslissing heb genomen, maar het gemis wordt er niet minder om.

Nog steeds ben ik het aan het verwerken en heb zo m'n goede en slechte dagen, die ook jullie zeker zullen herkennen.
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en ik wil van de zomer toch op het gemakje op zoek gaan naar een nieuw paard. Dit paard zal nooit mijn Diablo kunnen vervangen, maar ik hoop wel een nieuwe start te kunnen gaan maken en net zoveel plezier van dit paard te gaan beleven als wat ik met Diablo heb gedaan.

**Geplaatst**: 18-01-08 22:20

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 18-01-08 22:20

Ik zit momenteel volop in de ontkenningsfase. En 's nachts krijg ik mijn klop..
Ik hou me heel de tijd bezig. Studeren of gaan werken lukt me niet. Maar ik kan me wel met zijn foto's bezig houden. Ik zit de godganse dag achter mijn pc, foto's te verzamelen en te sorteren. Het is gewoon een obsessie geworden...

**Geplaatst**: 19-01-08 01:08

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 19-01-08 01:08

diddlmouses schreef:
@ Polly, je kan toch netzoveel, of meer van een bep. dier houden dan van een mens.
Voor een mens vind je het waarschijnlijk niet gek dat andere daar lang verdriet om hebben?

.

Ik heb nergens gezegd dat ik het gek vind. Ik sta er alleen van te kijken dat het er zovele zijn die het zo voelen en dat ik nauwelijks andere reacties lees. Ik verbaas me dan eerder over mezelf dan over al die anderen, want kennelijk ben ik dan een buitenbeentje. Zo was mijn reactie bedoeld.
Ook bij de mensen die ik verloren heb is het voor mij net zo. Ik zeg toch niet dat het gek is, of dat je minder verdriet hoort te hebben van een dier dan van een mens..?
Dat heb je mij niet horen zeggen. Ik heb alleen verwoord hoe het voor mij is.
Toen mijn vader zeer plotseling overleed had dat verdriet voor mij ook heel snel een plekje. Ik had een hele goede band met mijn vader, we waren echte maatjes. Ik mis hem dan ook nog steeds wel, maar zelfs niet op de manier zoals velen hier beschrijven dat ze hun overleden paard missen. Dat ze helemaal van de wereld zijn van verdriet. Dat alles stil staan...noem maar op. Nee...dat heb ik niet.
Anders zou het zijn, als ik mijn partner nu al zou verliezen of een kind (als ik die had).
Maar bij mijn vader had ik na het eerste heftige verdriet al heel snel een gevoel van dankbaarheid dat ik zo'n vader heb gehad. Velen hebben nog steeds een vader, bijvoorbeeld, maar daar hebben ze niks aan, of sterker nog...daar hebben ze alleen maar ellende van. En velen hebben hun vader op veel jongere leeftijd dan ik moeten verliezen... dus in dat kader ben ik dan dankbaar voor wat ik heb (gehad).
En zo is het ook met dieren (honden, paarden etc.). Ik ben blij om wat ik heb gehad. Even intens verdrietig en dan krijgt het heel snel een plek. Dat wil niet zeggen dat ik er nooit meer aan denk...of dat ik het niet mis...integendeel....maar er om huilen of om te zeggen dat mijn wereld is ingestort...nee...ik ben dan slechts dankbaar om de herinneringen.
De tekst van een liedje van The Euythmics luidt: Better to have lost your love, then never to have loved at all.... En dat is mijn motto. En daarom voel ik dat zo.
Maar nogmaals...ik oordeel echt niet over anderen die het anders voelen, maar in dit topic werd gevraagd hoe je er mee om gaat...nou...zo werkt het dus voor dit nuchtere kalf hier. En meer wilde in er niet mee zeggen.

**Geplaatst**: 19-01-08 09:36

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 19-01-08 09:36

Ik bedoelde het ook niet aanvallend hoor, meer als vraag.
Maar dat jij er zo mee om kan gaan, en ook met het verlies van je vader, dat vind ik heel knap en heel positief. Tuurlijk ben ik ook danknaar voor de tijd dat ik Ot gehad heb en alles wat we meegemaakt hebben, maar omdat je nog zoveel andere dingen had willen doen mis ik hem onwijs..

**Geplaatst**: 19-01-08 11:29

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 19-01-08 11:29

diddlmouses schreef:
Ik bedoelde het ook niet aanvallend hoor, meer als vraag.
Maar dat jij er zo mee om kan gaan, en ook met het verlies van je vader, dat vind ik heel knap en heel positief. Tuurlijk ben ik ook danknaar voor de tijd dat ik Ot gehad heb en alles wat we meegemaakt hebben, maar omdat je nog zoveel andere dingen had willen doen mis ik hem onwijs..

Ik had niet de indruk dat je het aanvallend bedoelde. Ik had de indruk dat je me verkeerd begreep. Dat ik anderen met hun verdriet niet zou respecteren. Het tegendeel is waar.

Weet je...mijn vader zat in een rolstoel. Als je ziet wat die man, ondanks zijn beperkingen klaar heeft gespeeld in zijn leven (hij speelde in een band, ging ieder weekend on tour zeg maar, deed vrijwilligerswerk, gaf muziekles, stond altijd voor anderen klaar...noem maar op), dan word je als dochter van zo'n man vanzelf positief.
Hij keek altijd naar wat hij wel kon, ipv wat hij niet kon.
Hij zei altijd: wees dankbaar om wat je hebt...en herinner je dat ook, als je het kwijtraakt...dat het al fantastisch is dat je het hebt gehad. Velen hebben die ervaring niet...die het wel graag zouden willen...jij hebt dat wel (dit zei hij oa toen mijn buurman de gezonde pony waar ik op reed zo maar naar de slager had gebracht en ik natuurlijk onwijs boos, verdrietig en teleurgesteld was).
Hij rekende zichzelf altijd rijk...terwijl sommige andere mensen hem "zielig" vonden omdat hij in een rolstoel zat. Hij keek altijd naar mensen die het nog slechter hadden. Een kennis van ons werd blind. In mijn vaders ogen was dat pas erg...want dan zag je de wereld om je heen niet meer....dat was pas een handicap...niet kunnen zien hoe je kinderen er uit zien...het alleen maar kunnen horen en voelen. Nee....dat je niet kunt lopen....da's vervelend....maar meer ook niet...dat valt best mee.
Dat was mijn vaders instelling en daar ben ik mee grootgebracht. Wellicht haal ik daarom vrij snel het positieve uit vervelende gebeurtenissen!

**Geplaatst**: 19-01-08 13:51

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 19-01-08 13:51

Jemig polly, wat knap van je hoor.
Ik heb ook de nodige tegenslagen in het leven gehad, maar desalniettemin laat ik nu nog steeds een traan als het woord "roos" alleen al in mijn gedachten zit.
Natuurlijk ben ik blij dat ik haar heb gehad en haar zo goed mogelijk heb kunnen verzorgen, maar het gemis is er niet minder om, mede doordat het allemaal verschrikkelijk snel is gebeurd.
Het verhaal staat wel in mijn profiel in een link Bloos

Maar ik ben nu wel heel erg positief ingesteld verder.
Ik leef onder het motto: van dag tot dag. Haha!

**Geplaatst**: 19-01-08 19:09

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 19-01-08 19:09

Ik ben gisteren mijn paard verloren...
Heb hem zelf met de mede eigenaresse weggebracht...
Voel me vreselijk, vooral door de manier waarop het allemaal is gegaan.
(te lezen bij Verzorgpraat - Stal in Driebergen, geld belangrijker dan lot van paard)

Brand nu voor de 2e avond een kaarsje voor hem bij een foto van hem en zijn pluk manen die ik heb meegenomen.
Dit is mijn manier waar ik me erg prettig bij voel...
Ik ben ontzettend verdrietig ook al weet ik dat dit het beste is.
Maar na 10 jaar voel ik me nu leeg.
Leeg omdat mijn allerbeste maatje er niet meer is.
Maar gelukkig voor hem hoeft deze schat niet meer te lijden...

**Geplaatst**: 19-01-08 19:41

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 19-01-08 19:41

Axdevil, ik heb je verhaal niet gelezen, maar de titel klinkt als een nachtmerrie. Verdrietig

Heel veel sterkte met het verlies.
Ik hoop dat je het een plekje kunt geven.

**Geplaatst**: 19-01-08 19:49

Re: Hoe gaan jullie met het verlies van je paard om ?

Geplaatst: 19-01-08 19:49

Axdevil, heb je verhaal net gelezen en je hebt het enige juiste gedaan. Sommige mensen verdienen geen paarden! Ik zou razend zijn geworden op die eigenaar...