Dank je wel allemaal. Morgen is het weer 4 weken geleden. Ik mis m echt heel erg. Dr gaat geen dag voorbij dat ik aan m denk. Maar ik ben ook heel dankbaar met de enorme mooie herinneringen en heel veel lieve mensen om me heen die me ook nu nog blijven steunen. Mn merrie, zn maatje word het nu stilaan gewoon. Het is erg raar maar het lijkt wel of ze nu veel meer op mij bouwt en me vertrouwd. Ik heb haar ook al vanaf jaarling (12 jaar). Ze is rustiger geworden met het rijden en wat makkelijker, alsof ze dr nu meer voor open staat. Heel raar alllemaal. Of heeft mn lieve oude Bento mischien toch altijd wel tussen ons in gestaan. Hij zit in elk geval nog steeds heel diep in mn hart en zal daar ook altijd blijven wonen.
Ik had dat ook met Zwart. De dag dat servantus dood ging was de eerste keer dat Zwart naar mij kwam om te kroelen. Het was net voor de zomer en ik wilde niet meer rijden. Ik heb zwart uitgeleend voor de ponykamp en en ben pas na 2 maanden ofzo weer gaan rijden. Het heeft lang geduurd voordat ik er een soort van rust in had dat hij er niet meer was. Ik voelde een voortdurende leegte omdat ik hem miste. Nu ben ik er aan gewend dat hij er niet meer is. Maar als er iets rots gebeurt denk ik nog steeds: en nu? Hoe los ik dit op? Want als ik even aan hem ging hangen kwam er altijd een plan. Nu ben ik een soort van opgelucht dat hij is gevonden. Ik heb geen aftakeling mee hoeven maken waarbij je je steeds afvraagt wanneer het moment is gekomen. En met Zwart ben ik ook veel closer. Volgens een klasgenoot kwispelen ze nog net niet als ze me ziet....
Ja raar hé Bianca, je kan dat moeilijk verklaren. Er zei ook iemand dat ik wrs mij nu pas onbewust kon openzetten voor Zozo, dat Bento dr altijd tussenin is blijven staan. Endat Zozo dit ook zo gevoeld had. Dr is een soortvan rust over mij maar ook over haar heen gekomen terwijl het inderdaad ook een enorme leegte is.
Irene2
Berichten: 5235
Geregistreerd: 16-01-03
Woonplaats: Enschede
Geplaatst: 13-01-17 15:20
Wat moet hij een geweldig paard geweest zijn...
Heel veel sterkte, TS. Zo te zien waren jullie voor elkaar gemaakt.
3timesmom
Berichten: 1364
Geregistreerd: 10-02-07
Woonplaats: België
Geplaatst door de TopicStarter: 13-01-17 20:31
Dank je wel. Het gemis is groot en ook het besef hoe bijzonder hij en onze band was
Helen63
Berichten: 2
Geregistreerd: 16-01-17
Geplaatst: 16-01-17 22:17
zo lang bij elkaar en dan houdt het op ... wat erg. Maar wat hebben jullie het geweldig gehad samen. Heel heel veel sterkte dit gaat niet in je koude kleren zitten.
3timesmom
Berichten: 1364
Geregistreerd: 10-02-07
Woonplaats: België
Geplaatst door de TopicStarter: 17-01-17 10:50
Na een dikke maand nog steeds reactie's in dit topic. Erg Fijn en geeft steun, want natuurlijk zijn we hem nog lang niet vergeten. Het gewone leven gaat weer zn gang... al is het nu zonder mn maatje, dat blijft vreemd aanvoelen.
Neon
Berichten: 5235
Geregistreerd: 03-07-06
Geplaatst: 17-01-17 10:56
Dat zal ook vreemd aan blijven voelen... ik dacht dat ik het een plekje had gegeven... totdat ik gisteren weer in huilen uitbarste... en dat terwijl Neon 31 augustus ingeslapen was... denk dat het echt een hele lange tijd nodig heeft om er echt vrede mee te hebben na zo een lange tijd...
Agnes
Berichten: 2158
Geregistreerd: 01-11-02
Woonplaats: Stiens (frl)
Geplaatst: 17-01-17 11:01
Ook ik zit dit met tranen in de ogen te lezen. Heeeeeeel veel sterkte! Gelukkig heb je heel veel mooie herinneringen en heel veel jaren samen gehad. Geweldig die foto dat je drie kinderen er zo zonder hoofdstel of niets op zitten!
3timesmom
Berichten: 1364
Geregistreerd: 10-02-07
Woonplaats: België
Geplaatst door de TopicStarter: 17-01-17 11:02
Ik herinner me nog jou IM Neon. Ik denk ook dat het veel tijd vraagt, maar dat wil volgens mij alleen maar zeggen dat we ze zielsgraag zagen. Het is een rouwproces. En aangezien ik in 1 jaar tijd beide schoonouders verloren was aan kanker en dan nu mn maatje maakte het er allemaal niet makkelijker op. Maar stilaan vinden we weer een weg om verder te gaan.
Dat is ook zo... en zeker als je dan ook nog in dezelfde periode al mrt andere rouwprocessen bezig bent jeetje wat moet je een heftige tijd gehad hebben en nog steeds hebben...
Gelukkig maken de tranen van verdriet ook weer plaats voor de mooie herhinneringen want daar hebben we er genoeg van kunnen maken in die lange periode dat ze bij ons zijn geweest