Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-09-14 09:31

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 01-09-14 09:31

wat een prachtig eerbetoon die armband! zo draag je hem niet alleen voor altijd in je hart bij je, maar ook nog tastbaar.

**Geplaatst**: 01-09-14 09:39

Geplaatst: 01-09-14 09:39

Pffff

...

Ik weet gewoon niet wat ik moet schrijven. Er zijn geen woorden...

Heel, héél veel sterkte met dit grote verlies.

**Geplaatst**: 01-09-14 09:46

Geplaatst: 01-09-14 09:46

Veel sterkte.. zit hier met tranen in men ogen van het te lezen. :(:)

**Geplaatst**: 01-09-14 09:55

Geplaatst: 01-09-14 09:55

Wat heb je dit mooi verwoord!
Ik zat helemaal in je verhaal, de tranen druppelen over mijn wangen naar beneden.. op zo'n manier afscheid nemen van je paard verdient niemand..
Wat hadden jullie een mooie band! Prachtig!
Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd! :(:)

**Geplaatst**: 01-09-14 17:08

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 01-09-14 17:08

Brr.. Kippenvel en tranen door je verhaal. Vreselijk dat jullie dit moest overkomen. Heel veel sterkte met dit enorme verlies!

**Geplaatst**: 01-09-14 17:13

Geplaatst: 01-09-14 17:13

Ahh, sneu, heel veel sterkte

.

**Geplaatst**: 02-09-14 07:35

Geplaatst: 02-09-14 07:35

Heel veel sterkte. Ook ik weet zo goed wat je voelt. Ik ben mijn paard in juni verloren aan koliek. Dagen gevochten, wel dag en nacht bij hem kunnen zijn. Door laten sturen naar Utrecht en daar was het zo mis, Indy z'n blinde darm was afgestorven, zijn dunne darm werd niet meer doorbloed en zijn dikke darm zat vol bloedingen. Kans op herstel was minimaal en het was ook nog maar de vraag hoe hij met dit in ons hoofd wakker zou woorden uit de narcose. En al zou hij wakker worden, dan mocht hij nooit meer op het gras, nooit meer hooi eten, hij zou nooit meer echt paard kunnen zijn.

Elke dag zonder hem is een lang leeg gat. Inderdaad mijn allerbeste vriend, mijn maatje, mijn dagboek, mijn rustpuntje van de dag, degene waardoor alles leuk was, raakte ik zomaar kwijt.
Indy is deze maand 3 maanden weg en nog elke dag huil ik omdat ik hem zo mis.

**Geplaatst**: 02-09-14 12:36

Geplaatst: 02-09-14 12:36

Lonneke ik heb met tranen in mijn ogen zitten lezen, het verlies spat van het beeldscherm af.
Meer dan een knuffel kan ik je niet geven, sterkte meid :(:)

**Geplaatst**: 05-09-14 07:01

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 05-09-14 07:01

Wat vreselijk om dit zo mee te maken en dan vooral de manier waarop!
Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 05-09-14 08:03

Geplaatst: 05-09-14 08:03

Jeetje wat heftig... Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 11-09-14 11:54

Geplaatst: 11-09-14 11:54

Ik zit met tranen in mijn ogen te lezen.... Recent ook een zeer dierbare kattenvriend verloren en ik herken je emotie zo enorm, die leegte, het huilen... Heel veel sterkte en ik hoop dat het je op den duur lukt om het gemis & verdriet om te zetten in prachtige herinneringen.... Ze zeggen dat dit ooit gaat gebeuren in het rouwproces... :(:)

**Geplaatst**: 11-09-14 19:57

Geplaatst: 11-09-14 19:57

Ik lees dit nu pas... met tranen in de ogen.
Ik ben niet zo goed met woorden...

Koester de mooie herinneringen samen.
Sterkte :-(.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-09-14 11:00

Geplaatst door de TopicStarter : 12-09-14 11:00

Dank. Ik leef nog steeds in een soort shock, een nachtmerrie. Ik werk nu weer, wat afleiding geeft, maar me ook enorm uitput, waardoor ik weer verdrietiger wordt. Ik mis hem elk moment van de dag zo enorm. Het is echt alsof ik een kind verloren heb.
Gisteren kwamen een paar stalgenoten mij een cadeau brengen names al mijn stalgenoten, hoefsmid en meer.

Afbeelding

Mooiste foto van onze band. Foto die monica brouwer ooit maakte tijdens een shoot. Uiteraard weer dikke tranen toen ik m kreeg, ik zit gewoon een doek te aaien, want dat komt het dichtste bij...

Zoals mn leidinggevende op t werk zei: dit gaat niet slijten, dit draag je voor altijd bij je. Dit verandert jou voor altijd. Maar met de tijd krijgt het een plekje, en kan je er beter mee omgaan. Het blijft je nog tijden overvallen, maar uiteindelijk ben je veerkrachtig, en zal je er sneller van herstellen.

**Geplaatst**: 12-09-14 11:01

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 12-09-14 11:01

Ik denk dat je leidinggevende gelijk heeft. Zo heb ik het ook ervaren.

**Geplaatst**: 12-09-14 11:07

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 12-09-14 11:07

Wat een verhaal, de tranen rollen over mijn wangen. Meis, wat wens ik je heel erg veel sterkte toe de komende tijd en de komende jaren.

**Geplaatst**: 12-09-14 11:29

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 12-09-14 11:29

Ik heb geen woorden, wat heb je dit prachtig geschreven. Ik kan niks anders zeggen dan je ontzettend veel sterkte te wensen met dit grote verlies!

**Geplaatst**: 12-09-14 11:54

Geplaatst: 12-09-14 11:54

Wat een prachtig kado Lon, die foto is ook geweldig van jullie samen

Naar om te lezen dat jouw nachtmerrie nog steeds net zo groot is als toen hij net overleden was, ik had je al wat meer rust gegund :(:)

Je werkgever slaat de spijker op zijn kop (wat fijn dat ze daar zo veel begrip voor je hebben, voor niet-paardenmensen is vaak moeilijk te begrijpen wat een paard voor je kan betekenen!), maar die weg daar naar toe is zo lang en zo rot hè...

Ik kwam vanochtend een klein gedichtje tegen, waaraan ik moest denken toen ik je bericht van net las:
Those we love don't go away,
they walk beside us every day.
Unseen, unheard but always near,
still loved, still missed and very dear.

Ik weet zeker dat Duncan het aaien merkt, ook al is het dan "maar een doek" wat je aait. De liefde ontgaat hem ook nu niet!

**Geplaatst**: 12-09-14 12:44

Geplaatst: 12-09-14 12:44

Wat een heftige gebeurtenis, dit is inderdaad de nachtmerrie van iedere paardeneigenaar. Ze hebben je wel een heel mooi cadeau gegeven en van al die foto's en filmpjes straalt jullie blijdschap en band af.

Het zal inderdaad een heel gemis zijn, je zult het inderdaad nooit vergeten. Maar dat jij zo dapper bent geweest om toch zo ver weg deze keuze te kunnen maken, dat siert je als mens. En niet vergeten is niet erg - je zult hem altijd bij je dragen.

Heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 13-09-14 06:41

Geplaatst: 13-09-14 06:41

wat een prachtig kado lon!!
heel lief van ze.
je leiding gevende heeft het mooi omschreven.
mijn patho is nu 5 weken dood, het begint nu langzaam een plekje te krijgen.
ik kan terug kijken op een zeer mooie tijd met haar, dat is het mooiste kado....

heel fijn dat ze op je werk zo begrip vol zijn.

veel sterkte xxx

**Geplaatst**: 13-09-14 07:45

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 13-09-14 07:45

prachtig lon en ook de woorden van je werkgever, denk dat hij het precies goed heeft benoemd.

**Geplaatst**: 16-09-14 18:01

Geplaatst: 16-09-14 18:01

pff.. nog steeds als ik terug keer bij dit topic krijg ik een brok in mijn keel.
en dan kom in hier in de paarden stal en dan voel ik me zo verdomt schuldig..
zou zelfs mijn paard aan je willen verkopen, gewoon omdat je een maatje verdient.
iedereen verdient dat!

**Geplaatst**: 16-09-14 18:12

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 16-09-14 18:12

Wat vreselijk... Heb met moeite mijn tranen in kunnen houden.
Sterkte..

**Geplaatst**: 17-09-14 16:49

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 17-09-14 16:49

Wat vreselijk, heb een brok in mijn keel en de tranen stonden in mijn ogen. Ik wens je enorm veel sterkte!!

**Geplaatst**: 21-09-14 19:20

Re: [IM]Mijn Duncan... Mijn alles...

Geplaatst: 21-09-14 19:20

Wat een verhaal van jullie, wat een onbeschrijfelijke band, wat een liefde.
Ik kan me zo ontzettend voor stellen dat je kapot en gebroken bent. Maar je leidinggevende heeft mooie woorden gezegd, uiteindelijk krijgt het een plekje in je hart.
Maar vergeten zal je het nooit.
Heel, heel veel sterkte. Tranen branden in mijn ogen.

**Geplaatst**: 21-09-14 22:01

Geplaatst: 21-09-14 22:01

Pffff zeer veel sterkte... Het is al rot dat je zoiets moet doen, maar dat het dan nog gebeurd dat je er niet bent pfffff kan ik me niet inbeelden hoe dat moet voelen. Probeer je sterk te houden aan de gedachten dat hij je liever blij en gelukkig zag, is een zielige troost maar trek je eraan op...
Nogmaals veel sterkte.