ik had haar nog geen 4 weken toen ik op vakantie ging met mijn vader kreeg ik het slechte nieuws tehoren bayca is ingeslapen het eniste wat ik nog van haar heb ik het naambordje en het hoofdstel wat ik nu voor mijn andere paarden gebruik
het bordje licht naar de verhuizing bij mijn moeder op de slaapkamer nu ik er aan denk ga ik het van de week maar eens ophangen ik kon het paard al 7 jaar en toen heeft mijn moeder bayca over gekocht helaas maar 2 weken plezier van haar mogen hebben
mmm, nee luguber kan ik het niet vinden... Vind het wel een hele mooie nagedachtenis. Ook al is het een tijdje geleden, gecondoleerd...
Mijn maatje stierf in mei 1998 (dit jaar alweer 10 jaar geleden en ik mis hem nog steeds!!!) en ik heb direct na zijn dood zijn vlecht afgeknipt en die heb ik nog steeds. Waarschijnlijk ga ik daar binnenkort tassels van laten maken.
En ik heb 2 jaar geleden een tattoo laten zetten. Ik wilde al heel lang een tattoo ter nagedachtenis, maar wist nooit wat. Eerst wilde ik Bobo (hij heette Bobo Buitenzorg, vandaar ook mijn boktnaam) in het chinees vertaald hebben, maar ze kennen geen namen, dus zou het de betekenis baas worden... Toen zag ik het chinese teken voor paard en dat lijkt ook nog eens op een E (ik heet Esther) en toen was de keus snel gemaakt.
Ter herinnering aan Bobo heb ik het chinese teken voor paard laten tattooeren op mijn rechterkuit (buitenkant).
Het lijkt me nogal veel ruimte in je huis innemen, zo'n opgezet paard. Een beetje zo van 'er staat een paard in de gang...' en dan kun je er nog eens op gaan zitten ofzo? Nee begraven lijkt mij veel meer respectvol. Jij wilt na je dood toch ook niet bij je familie in huis komen te staan als zijnde een paspop?
Ik vind het raar de hele staartwortel etc. te hebben. Krijg er een griezelig gevoel bij. Ik heb een foto aan de muur & heb haar in mijn gedachte. Ze zit in mijn hart en kan haar elke dag bekijken en met haar praten. Al zou ik nog een keer mij arm om haar heen willen slaan. Als ik me niet fijn voel kijk ik in mijn hart en daar staat diegene die mij begrijpt.
de aanvraag voor de ring is weg. Ik heb een mooie pluk staart uitgekozen om in de ring te laten vlechten. Ben heel erg benieuwd naar het eindresultaat! Ik zal een foto heir neerzetten, als ik hem binnen heb Maar dat duurt nog wel een paar weken...
Ik heb een stukje staart van Pancho, vorige week issie ingeslapen. Ga het inlijsten met een foto erbij. De pluk ligt nu nog op de kast en pak het dagelijks even beet. Ik vind het niet luguber wat je hebt gedaan, net wat je zegt,daarna komt ie bij de rendac. Nu heb je toch een mooi aandenken. Sterkte ermee.
bedankt sandeman. diegene die de staart hier in het echt zien,vinden het best mee vallen tot zelfs echt mooi en uniek! vauit de stoel aan de pc,kan ik hem zien hangen,en geeft me de kracht om de andere paarden hier netjes te verzorgen en aandacht te geven ,net of ze wil het zo.
Ik vind de staart er wel mooi uitzien maar zou het zelf zo niet willen.Gisteren is onze leasepony ingeslapen, mijn dochter heeft een pluk van haar manen gekregen en heeft het halster meegekregen. Elke keer als ik erlangs loop schiet ik weer vol want het hoort daar niet te hangen maar d`r koppie hoort er gewoon in.
ik heb bij mn pony der voorpluk 2 plukken manen en 2plukken staart afgeknipt. rest van de spulle heb ik ookallemaal nog. heb 2 stalle en moest iets anders bijkomen. der vriendje mn nu nog paard is in haar stal komen te staan. andere paard in de stal van mn eigen paard. der zal nooit een vreemd paard in der stal mogen komen
in tjes haar stal staat nu farenca haar halfzus,en in de nieuwe stal die we aan het bouwen zijn komt in de box die voor haar voorzien was,haar eigen dochter!
Ik heb zelf een fotoboekje met vele foto's! Ik heb ook een stukje van de staart. Ik respecteer dat je het mooi vind die staart, maar mij zou het te veel aan m'n paard doen denken en ik zou het niet over m'n hart krijgen om het afteknippen.
Toen ik het voor het eerst zag had ik iets van ehhh... hmn.. béétje luguber. Maar aan de andere kant, het is wel netjes gedaan! En inderdaad, net of ze in volle galop door de muur is geknald en dan net als in de tekenfilm alleen een stukje staart uit de muur steekt.
Ik heb er ook over gedacht om mijn paard te laten looien als hij sterft (en een jasje van hem te maken) maar hij leeft nog, dus hij mg zijn eigen jasje nog even houden, en volgens mij is het nog best lastig om een looier te vinden als je paard eenmaal is overleden.
Mijn zus en haar verzorgstertje hebben beide een stuk van haar staart, ze wilden wat tastbaars hebben want zij hebben, in tegenstelling tot mij, niet goed afscheid kunnen nemen. Ik was er de hele tijd bij en heb haar nog gedag kunnen zeggen. Zij konden er helaas niet bij zijn, er was geen tijd meer om op ze te wachten.
Ik wil heel graag een tattoo laten zetten van de letter V, ik moet m nog ontwerpen, maar hij komt op mijn rechter enkel. Ook ga ik een fotoboek maken met een (bestaand) verhaal die gaat over de paarden die de zonnekoets trekken (Ludo and the starhorse).
Verana hebben we 20 juni 2008 in laten slapen, nu pas ga ik het me realiseren en weet ik wat ik allemaal wil doen.
zo zie je dat ieder een andere manier heeft van afscheid nemen,verwerken,en herrinneringen. van tjessy wil ik nog wel een pastel tekening laten maken,en het bedrijfs logo waar ik toen al aan werkte zal dus ook van haar bont patroon worden. Ook is de stalkleur wijnrood ,daar was ze het mooist mee.
Was er een verband tussen de rozenboom en je paardje? Spatter,je foto raakte me enorm,zit dus weer met water ogen achter de pc. Mooi gedaan. Ik kon van tjessy geen afscheidfoto's nemen,omdat ze een totale buikscheur had en alles vol bloed lag,en ze is snel ingeslapen,ik kon der niet bij zijn,omdat ze dan een half uur langer moest afzien. Het was alles behalve een fraai zicht,alhoewel de dierenartsen hun best hadden gedaan om het nog zo mooi mogelijk te maken. Maar haar ogen stonden opengespert van angst!
Dat vind ik eigenlijk heel erg moeilijk om uit te leggen. Mijn merrie is gestorven door een trailerongeluk en heeft haar nek gebroken. Ze is in mijn armen gestorven. Op die plek hebben we toen witte rozen gelegd en sindsdien associeer ik die onbewust met haar. Het is ook de bloem van onschuld en hoop, en zo was ze zelf ook.
Heel moeilijk uit te leggen en het zal ook wel vaag klinken, maar voor mij is het heel duidelijk