Readers Choice, geboren 15 juni 1992, gestorven vrijdag de dertiende januari 2006..
Readers Choise was een ierse Volbloedmerrie uit de moeder Buckshee Devil VII en vader Lapierre.
Ze is opgroeid in Ierland in het zuiden, in Cloyne en is als driejarige naar Cork gegaan alwaar ze werd ingereden en een behoorlijk hete en felle donder was, dondertje beter gezegd; ze was maar 1.60m...
Ze is als renpaard point to points gaan racen en was een puller; ze stortte zich brutaal met al haar hebben en houwen in haar werk, zowel tijdens trainingen als races en deed het niet onverdienstelijk...
Toen ik naar Ierland vertrok ben ik via allerlei werk bij haar terecht gekomen op de renstal Pinegrove Stables van Colman Hennessey; ik was groen als gras en Readers Choice was toen 8...
Na roadwork begon ik met hillwerk (het echte werk) met de braafste merrie Merry Riot . Readers Choice zadelde ik al wel maar deed verder niks met haar; op stal was ze vrij neutraal en ongeinteresseerd....
Mijn collega moest haar op een dag trainen omdat de vaste jockey stopte... Mijn collegaatje was echter de zoveelste die ze uit het zadel trok en die was haar helemaal zat dus bleef ik als enigste over..
Ik werd geinstrueerd en zat enigszins gespannen op dit zogenoemd lastige dier onder zadel... Achter de big boss aan de heuvel op; als ze aan de kletter zou gaan moest ik haar links de volte opzetten.. Ik praatte tegen haar, zei:"Such a good girl, take it easy"...Ze zette de oortjes er op en bleef keurig bij me, tot stomme verbazing van mijn baas; ik reed tenslotte als een zak aardappelen..
Vol trots kwam de trainer thuis en vertelde mijn collega wat ik had geflikt, hij was stomverbaasd; ze stond al jaren in zijn yard maar zoiets had hij nog niet gezien."If she can ride this one she can ride them all"... Nou, zo simpel werkt het ook niet vind ik. maar goed..
Vanaf die dag mocht ik haar trainen en binnen drie dagen stond ze - na jaren ongeinteresseerd in d'r box te hebben gestaan- te schreeuwen als ze het bit hoorde, ja te knikken en me overal te volgen; ze sloeg zelfs tegen de deur:'' Hey, gaan we er weer tegenaan?"....
Eigenlijk was ze qua rijden (roadwork had ik al gedaan emt haar) al heel speciaal, ze gaf me een kick, hoe onzeker ik ook was, vanaf moment een. We zaten meteen op elkaars level...
Ik heb haar maanden getraind en vlak voor een race in Ballybunion werd ze voor de generale repetitie door een jockey met een zeer goeie naam gereden, ik was tenslotte groen en hij reed in heel Europa; maar mevrouw trok hem zelfs over de baan, zo heet en fel als ze was. Hij werd er niet goed van, gaf haar en zei:"She does it better for you then for me"...
Ik bloosde.
Op de grote dag in Ballybunion vertroetelde ik haar, heerlijk penny en zei:"You can do it, go for it!"... 12 Paarden liepen mee, de baan was erg zwaar, 3.5 km lang met hurdles van 1.20m... Voor de finish waren r 9 die verzuurden en aftaaiden maar mijn meisje liep nog mee en trok nog een sprintje en liet de grote paarden achter zich.. Ik joelde en was intens gelukkig! Ze was bekaf maar haar ogen glommen... Toen de race erna werd omgeroepen door de megafoon werd ze weer wakker, neusgaten wijd open en zwaar hijgend stak ze d'r staart in de lucht om weer te gaan.. Het malle dier..Het was er zo een die liep tot ze er bij neerviel...
Toen ik na het raceseizoen naar Nl terugging miste ik haar...Toen ging de telefoon. Readers Choice had haar schouder geblesseerd tijdens een race en werd te koop gezet; ze dachten meteen aan mij, ze noemen haar al mijn paardje daar in Ierland; ik twijfelde niet en liet haar overkomen. Ze was na een zware reis behoorlijk ingevallen maar het wederzien was prachtig, ik huilde in haar manen en ze volgde me als een hond naar de stal..
In de wei was ze erg onder de indruk van het fenomeen fiets en showend denderde ze door het gras en blies ze naar hartelust.
Bij HJ Lozeman heeft ze een paar jaar gestaan, hij hielp me met het omscholen want dat vond ik erg lastig; ze kon enorm hectisch zijn, driftig, en fanatiek en was super om mee te springen en crossen; ze kende geen angst maar door haar fanatisme vond ik dressuurrijden (met mijn beperkte ervaring) best moeilijk. We zijn echter een heel eind gekomen.
Toen mijn vriend en ik een boerderijtje vonden hebben we Readers Choice (inmiddels Muts) meegenomen. Ik heb enorm veel plezier gehad met haar, kon haar zadelloos zonder bit in het bos rijden, ze deed alles voor me, volgde me los over het erf en kon gewoon losstaan. Ook heeft ze enorm veel warmte gegeven aan autisten waar ik mee werkte, ze was als was in hun handen.
Met rijden was het een ander verhaal; ze accepteerde maar een paar ruiters en ongeacht het nivo liet ze mensen die druk gebruikten heel duidelijk zien dat ze niks pikte. Die konden echt geen drol met haar. In die zin was ze erg eenkennig.
Ze was inmiddels 13 en vanwege onze enorm sterke band wilde ik een veulentje bij haar fokken. Ze was meteen drachtig van Bachelor, een NRPS- hengst.
Op een dag, inmiddels 9 maanden drachtig vond ik haar in de wei, liggend en kreunend en ik riep haar.. Ze schreeuwde en kwam overeind, op 3 benen en ze wilde naar me toe maar ze kon het niet..Haar been was dwars door midden.. Mijn vriendin heb ik gezegd haar vast te houden, heb de arts gebeld en druppels meegenomen.. Bij mijn vriendin was ze weer onrustig geworden maar toen ik het overnam bedaarde ze. Ik functioneerde compleet kalm, als in een roes, sprak haar in het Engels toe en hield haar omhoog tot de arts kwam, mijn vriend kwam en ik was helemaal gebroken toen de arts kwam met het dodelijke infuus.. Mijn vriend nam het over van me, ik was gesloopt met 500 kg leunend op mijn schouder maar toch zo vol vertrouwen, alhoewel in shock..Toen ze zowat ging liggen liep ik weg; ik dacht dat ze van de wereld was; echter zag ze me nog gaan en werd weer onrustig, vocht tegen het middel en wilde achter me aan...
Ze kreeg de dubbele dosis en sliep in, samen met haar kindje...
Muts, je kaarsje brandt nu bij jouw boompje, een treurbeukje. Ook staat jouw foto er en straks draag ik mijn gedicht weer aan je voor die ik maakte toen je was heengegaan...
Hey gorgious girl, take care of yourself and your baby, wherever you are. You were the only soulmate I ever had.
We'll see eachother again, wherever..
All my love.
Wilma