Hier nog teveel verdriet om die kleine lieve schat..........
Als er iemand bij me weg ging, Was het even slikken en gewoon weer doorgaan, Dat deed me weinig
Maar om jou ben ik zo intens verdrietig Zonder jou ben ik zo’n nietsnut
Je blik die in mijn hoofd blijft zitten De geur die me geen moment met rust laat En ik kan er niet mee omgaan, Ik kan er echt niet meer mee omgaan
Waarom nou jij ?? Want ik hoor bij jou, en jij hoort bij mij Want jij bent ik, en ik ben jou… Als ik je nodig had was je er voor mij, Ik hou van jou Ik hoor bij jou, jij hoort bij mij
En ik zou wel willen smeken Als ik wist dat dat nog zin had. Maar de dagen worden weken, En de weken worden straks jaren…….
Dit gevecht konden wij niet winnen, Het zat allemaal veel te diep van binnen.. WAAROM NOU JIJ ?
Ik hou je vast in mijn gedachte, Ik zie nog hoe je naar mij verwachte Ik mis je zachte hoofdje op mijn benen Het beeld dat nooit meer zal verdwijnen…
Ik vertrouw erop dat jij de weg wel weet, Maar stiekem wil ik hem met je samen volgen…
Lieve schat, zodra ik alleen ben ga ik stuk Heb ik het juiste gedaan ? Ben je zonder pijn gegaan ? Ik ben ontdaan,.. Ik kan er gewoon niet aan… Ik mis je om me heen….
JoyCiej007
Berichten: 17463
Geregistreerd: 27-02-06
Woonplaats: omg. Deventer
Geplaatst: 02-06-16 23:34
Meer dan dit kan ik eigenlijk niet zeggen. Het was moeilijk, is moeilijk, zal moeilijk blijven. Toch..... het verdriet zal blijven, het gemis ook. Maar het zal slijten. Echt waar. Ook voor jou Je hebt de juiste keuze gemaakt. Je hebt zijn welzijn verkozen boven jou intens verdriet en gemis. En dat is enorm knap en moedig van je geweest, ookal voelt dat voor jezelf niet altijd zo, en twijfel je soms. Het is het enige en het juiste wat je voor hem nog hebt kunnen doen.
Ondanks het grote verdriet om het gemis van Buckje, en daarin snap ik je helemaal want het was je maatje en je beschermengel, mag je ook best een beetje trots zijn op jezelf. Dat is momenteel verdomd lastig, maar ik denk echt dat Buck hier klaar was. Dat jij er klaar voor bent om op eigen benen te staan en verder te gaan. Met Buck in je hart en Amadeus in je leven.
Ik kan geen shetlander zien, als ik in de omgeving shetlanders zie vosjes met blonde manen dan walg ik gewoon... Niks kan op tegen mijn Buckje, en het zien van andere doet zeer. Alles vergelijk ik, niks staat er goed genoeg bij dat ik langs rij op de scooter en zeg he dat is leuk nog zo'n verzorgde mini. Nee hier staan de meeste met lange verwaarloosde haren in de knoop, hoeven te lang en vacht door elkaar. Het doet me zo herinneren aan Buck zijn jeugd...
Amadeus probeert nadat hij eerst zelf ook 2 weken heeft moeten bijkomen mij op te peppen wel lief van hem..
Hoewel het heel goed te begrijpen is dat jullie hier nu weer reageren willen we toch graag reacties naar aanleiding van het gebeurde beperken tot het topic op LZP (leven zonder paarden) die daarvoor bedoeld is. Uit respect voor de TS sluit ik dit topic om bovengenoemde reden. Bedankt voor jullie begrip.