Bedankt voor alle lieve berichtjes en pb's!
We kunnen gewoon nog steeds niet echt geloven dat hij er niet meer is. De keren dat ik vandaag naar stal ging verwachtte ik hem nog gewoon met zn koppie uit zn luik. Maar dan kom je daar en dan zie je alleen zijn moeder levenloos voor haar uit staren
Gelukkig heeft ze haar maatje Luna nog, waar ze nu dan ook mee samen staat. Daar heeft ze nog wel een beetje steun aan. Vandaag een uur met ze wezen wandelen, zodat ze nog enige afleiding had.
Hoe dit alles heeft kunnen gebeuren is een raadsel, stalhouders vonden hem smorgens vroeg op 3 benen in de box. Toen had hij al heel veel pijn, de dierenartsen gaven hem gewoon geen kans meer (anders hadden we er echt alles aan willen doen). Als we hem zouden vervoeren zou hij zeker weten vallen en zou het waarschijnlijk een open breuk worden met alle gevolgen vandien. Ons mannetje had zoveel pijn (ik hoor dat geluid nog de hele dag door...
) dat het voor hem gewoon het eerlijkst was om hem te laten gaan. We zijn er met zn allen bij geweest, hij stond graag in de belangstelling, dus denk dat het voor hemzelf zo ook 'goed' geweest is. Hij is gelukkig heel rustig ingeslapen, nu heeft hij geen pijn meer
We zullen hem nooit, nooit maar dan ook nooit vergeten....