Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Aukelizzy schreef:Jeetje Meredith wat afschuwelijk voor je.
Ik kan me voorstellen dat je die momenten niet uit je geheugen kunt wissen, dat blijft terug komen.
Heel veel sterkte.
Voor jou ook Diddlmouses want wat is nou een jaar, het lijkt nog zo kort geleden.
Ik heb in maart mijn merrie in moeten laten slapen na een beenbreuk.
In het begin was er alleen maar verdriet en ongeloof.
Ik heb ondertussen een leuke nieuwe merrie die ik aan het inrijden ben maar het verdriet blijft.
De hele scherpe kantjes zijn eraf maar soms vliegt het me zomaar weer aan.
Het lijkt wel of het dan ineens weer keihard doordringt.
Ook ben ik (nog) bezorgder geworden om mijn andere paarden.
Ik weet nu dat het zomaar over kan zijn.
meredith schreef:wij hebben vanmorgen onze merrie in laten slapen.Ze had nog een veulen van 7 wk bij haar.Ze kreeg gisterenavond koliek en het ging zo snel dat we haar nog geeneens meer konden vervoeren.Ze wilde niet meer staan en bleef maar kreunen en rondrollen, ondertussen van die verschrikkelijke moedergeluiden naar haar veulentje te geven.Heb nog nooit zoiets heftigs meegemaakt. De da heeft haar zware pijnstillers gegeven maar het mocht haar niet helpen, ze bleef pijn houden.Vanmorgen lag ze met haar benen in de lucht zeer zwaar te kreunen en iedere keer als we haar goed wilden leggen rolde ze wild schoppend terug.Vanmorgen om half zes konden we haar toen ze even ging staan snel mee naar buiten nemen en daar plofte ze weer neer.We hebben de da gebeld en besloten om haar uit haar lijden te verlossen.Het beeld van de merrie die door haar pijn heen haar veulen stond te roepen zal ik nooit vergeten.Ik zit terwijl ik dit typ weer vol met tranen.Het veulen doet het gelukkig goed en drinkt van die pavo melk uit een afwasteiltje.
Heb nog geen idee wanneer ik hier overheen ben.
Claudia__ schreef:Ja, ik denk dat heel veel mensen die een paard hebben verloren nu wel beseffen dat je eigenlijk van elke dag moet genieten omdat het zomaar weleens de laatste kan zijn. Klinkt best hard, maar het is helaas wel de harde waarheid.
Snackie schreef:Claudia__ schreef:Ja, ik denk dat heel veel mensen die een paard hebben verloren nu wel beseffen dat je eigenlijk van elke dag moet genieten omdat het zomaar weleens de laatste kan zijn. Klinkt best hard, maar het is helaas wel de harde waarheid.
Dat heb ik ook wel een beetje.. Daarom vind ik het ook vreselijk als ik eens een dag niet kan..
Toen Kay die koliek had een maand geleden..ben ik me zo kapot geschrokken...
dat k 2x op een dag bij hem was..
_yvonne schreef:ik heb net foto's uit zitten zoeken voor een vriendin die gaat trouwen, kwam ook veel kopenhagen foto's tegen, hij was echt een super gaaf paard om te zien, en dam wat mis ik dat beest nog erg zeg.
Aukelizzy schreef:Ook ben ik (nog) bezorgder geworden om mijn andere paarden.
Ik weet nu dat het zomaar over kan zijn.
Claudia__ schreef:_yvonne schreef:ik heb net foto's uit zitten zoeken voor een vriendin die gaat trouwen, kwam ook veel kopenhagen foto's tegen, hij was echt een super gaaf paard om te zien, en dam wat mis ik dat beest nog erg zeg.
Het is nu alweer bijna een jaar geleden voor je, he?![]()
Ik vond het ook een erg gaaf paard, heel lief ook.
Claudia__ schreef:Snackie schreef:Dat heb ik ook wel een beetje.. Daarom vind ik het ook vreselijk als ik eens een dag niet kan..
Toen Kay die koliek had een maand geleden..ben ik me zo kapot geschrokken...
dat k 2x op een dag bij hem was..
Dat kan ik me heel goed voorstellen, had in jouw geval precies hetzelfde gedaan.
Gaat het nu weer helemaal goed met 'm?
Snackie schreef:Ja had het ook... gelukkig is hij er nog..
Had er niet aan moeten denken 2 paarden wegbrengen..
Snackie schreef:Ja had het ook... gelukkig is hij er nog..
Had er niet aan moeten denken 2 paarden wegbrengen..![]()
Ik zie idd in het memorian topic dat het 18 sept was.. ik dacht echt dat er veel meer tijd tussen Kopenhagen en Marlon zat.(die is 21sept. overleden)