Bokt.nl

marillion schreef:

Een geest zo sterk als een beer
Een lichaam uiteindelijk toch zo teer
Een wijsheid niet te evenaren
Een wilskracht niet te bedaren
Maar het vuur in je ogen is uitgeblust
Ik heb je nu al zoveel gemist
Nu ik weet dat je er niet meer zal zijn
Doet dat ongelofelijk veel pijn

MoniekJ schreef:

marillion schreef:

Ik voel me gevangen,
In een web van verdriet.
ik wil het niet uiten,
en dat niemand het ziet.
Mijn hart die krimpt samen.
een brok in mijn keel.
Ik probeer het te dragen,
maar het wordt me teveel.
Het liefst zou ik huilen,
dus mijn hart gaat op slot.
Want zou ik het uiten,
dan ga ik kapot.

Slik

Valerie__ schreef:

ik weet niet of deze er al staat..
maar deze was verwerkt in een filmpje op youtube die ik van een vriendin kreeg..
ik moest de tekst wel over typen..

Als ik bang was of verdrietig,
kon je me aan kijken vol begrip.
Met je warme bruine ogen,
met je rustgevende blik.
Als ik onzeker was of bang,
gaf je me vertrouwen en moed.
We konden iedereen aan,
al was dat niet voorgoed.
Want opeens was je weg,
de horizon achterna vliegensvlug.
Ik mis je o zoveel,
kom nu maar terug.
We hebben moeten overwinnen,
om te worden wat we nu waren.
En uiteindelijk waren we het ultieme koppel,
wat ik nu weer moet laten varen.
Nu je er opeens niet meer bent,
voel ik me zo schuldig over alles.
Ik had veel dingen anders moeten doen,
moeten leven met de dag.
Ik keek elke dag zo naar je uit,
voelde me een koningin op jouw rug.
Ik deed zoveel ik kon voor jou,
en je gaf me daar zoveel voor terug.
Nu ben ik je kwijt,
was nu nog even bij me gebleven.
Had ik je nou nog maar kunnen aaien,
al was het maar heel even.
Ik voel me zo leeg van binnen,
over mijn wang rolt steeds een traan.
Ik voel een groot gemis,
waar geen woorden voor bestaan.
Ik zal je nooit vergeten,
dat heb ik je beloofd.
Je kunt nu lekker slapen,
zonder zorgen aan je hoofd.
Maar ik wil nog wel duidelijk zeggen,
dat ik zoveel van je heb geleerd.
Je hebt me over hobbels gedragen,
je deed voor mij nooit iets verkeerd.
Ik heb van je gehouden,
zoals ik van geen ander deed.
En ik zal van je blijven houden,
als je dat maar niet vergeet.
Je was mijn grootste trots,
mijn liefde, mijn alles.
Ik hield van je,
ik hou van je.

VeraW schreef:

Bij deze na een lange poos weer een gedicht van mij
Een titel weet ik niet voor dit gedicht dus als iemand
nog tips heeft zeg het maar:

Ik heb in de ogen van een paard gekeken,
het leek net of dat ze wilde zeggen het gaat niet meer.
Het leek net of de ogen wilde smeken,
en wilde zeggen alles doet me zeer.
Het leek net of die ogen wilde zeggen:ik en mijn ziel willen nog wel,
maar mijn lichaam niet die is op.
Daardoor zat het paard met zichzelf in de knel,
het wist niet wanneer die moest zeggen zo is het genoeg: ik stop.
Het paard wilde nog langer met zijn baasje doorbrengen,
maar de tijd ging te snel en het paard kreeg meer pijn.
Het paard wilde dat hij de tijd nog even kon verlengen,
maar dicht mocht helaas niet zo zijn.

bello schreef:

vera heeft dit gedicht geschreven voor mijn paard , die sinds gisteravond er niet meer is .
Vera heel erg bedankt voor al de mooie foto's die je van sticky (mystic ranger ) hebt gemaakt . Dit gedicht klopt echt wat jij beschrijft . Dit was ook zo , hij liet vaak zijn hoofd hangen in mijn armen en dan keek ik in zijn ogen en dan was het net alsof hij zei dat het goed was zo .

bello schreef:

vera heeft dit gedicht geschreven voor mijn paard , die sinds gisteravond er niet meer is .
Vera heel erg bedankt voor al de mooie foto's die je van sticky (mystic ranger ) hebt gemaakt . Dit gedicht klopt echt wat jij beschrijft . Dit was ook zo , hij liet vaak zijn hoofd hangen in mijn armen en dan keek ik in zijn ogen en dan was het net alsof hij zei dat het goed was zo .