Lief dat jullie allemaal zo meeleven met ons.
Zal nog even de dag vertellen:
Vanmorgen stond hij natuurlijk niks(???) vermoedend in zijn stal..gewoon eten gegeven en hem nog even gepoetst. Iets waar hij echt een hekel aan had
Daarna samen met Donna los gezet op een stuk gras zodat ze samen nog even hadden...wat foto's genomen van hun en om 10 uur kreeg ik een telefoontje dat de da erover 20 min zou zijn.
Nou de tranen gingen toen al stromen hoor.
Mijn verzorgster Fallon heeft Donna naar de wei gebracht en ik ben voor helion een overdosis slobber gaan maken met ingredienten die hij het lekkers vind. Nou hij moet echt gedacht hebben waar heb ik dit aan te danken?
Toen de da er was heeft hij mij eerst heel goed verteld hoe hij het ging doen en ik heb mijn grootste angst verteld dat ik zo bang ben dat hij zou gaan vechten tegen het omvallen.
Hij vertelde mij dat dit nooit voorspelbaar is maar hij had het zelf nog niet mee gemaakt zoals ik hem vertelde.
We zijn naar het plekje gelopen waar we hem wilde hebben en hij heeft daar zijn eerste prikje gekregen onder het genot van zijn lievelingskoekjes speculaas!
De sedatie werkte vrij snel en stond mijn vriend met zijn hoofd naar beneden en iets wat te wankelen op zijn benen. Mijn dochter Melissa en ik zijn de hele tijd bij zijn hoofd geweest en hem bedankt voor alles wat hij voor ons betekend heeft. Dikke tranen kan ik je vertellen.
De da vroeg of we er klaar voor waren voor de prik waarbij hij omvalt en die heeft hij toen gegeven.
Het duurde max 5 min denk ik toen hij eerst door zijn achterbenen zakte en door wat sturing van de da zakte hij rustig in. Het was niet eng en het ging allemaal heel rustig. Zware ademhaling van Helion betekende hele diepe slaap en op de vraag of hij de "fatale" mocht geven zeiden wij ja.
Niet heel lang duurde het voor dat hij klinisch dood was. Alleen zijn hartje bleef nog kloppen maar zoals de da het zei dat is een apart motortje in het lichaam wat in dit soort gevallen pas als laatste er mee stopt.
Heb samen met zijn verzorgster Larissa, mijn dochter Melissa de vezorgster van Donna Fallon, een stal genootje en mijn man zitten huilen. Wat een inpacked geeft dat zeg!
Toen we er klaar voor waren heeft Melissa zijn staart ingevlochten en afgeknipt. Ik ben zijn dekens gaan halen en klaar gelegd. Daarna zijn we zijn weidemaatjes gaan halen waaronder Donna.
Nou en die vond het toch spannend en best wel eng. Heel groot was ze en ze bleef maar "snurken"!
Uiteindelijk durfde ze te ruiken en heeft ze na iedere keer een aarzeling overal aan hem geroken.
Daarna haar op stal gezet en een klein beetje eten gegeven.
Heli afgedekt met de dekens en gezorgd dat ze niet kunnen wegwaaien.
Toen ik Donna weer in het land wilde zetten wilde ze zelf nog een keer langs Helion. Dat hebben we gedaan en weer wat snurkend heeft ze weer aan hem geroken en ik heb gewacht tot ze zelf weg gelopen is.
Nu ligt hij daar nog. Ik ga zo nog even naar stal, want de gedachten dat hij daar zo ligt geeft me een naar gevoel. Ik haal Donna naar binnen en misschien wil ze nog even kijken bij haar vriend.
Ben opgelucht dat het achter de rug is uiteraard wel met een rot gevoel. Ben nog heel verdrietig en schrijven gaat me nu makkelijker af dan praten.
Hier nog een paar foto's van vanmorgen.
Samen nog even grazen..

Lekker genieten van de mega bak slobber

Hier nog lekker genietend van de speculaas en de eerste prik is gegeven.

De rest van mijn foto's staan op http://www.mijnalbum.nl/index.php?m=upl ... y=LJNICB84
Let wel op het is niet heel erg schokkend maar kan me voorstellen dat je ze liever niet wil zien
Verder moet ik nog zeggen dat ik het al die tijd over mezelf gehad heb maar ik mag mijn dochter Melissa zeker niet vergeten zij is er net zo verdrietig van als ik en dat was ook zeker mijn bedoeling niet toen ik dit topic opende om haar niet te noemen. Sorry Mel!
Fal, Isa, Larissa Bedankt voor de steun vandaag en Gerard (onze da) je hebt hem een mooi einde gegeven beter had ik niet kunnen bedenken.....Frits Madelon en Melissa