
Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
aveline schreef:Lieve TS. eind 2015 lag mijn paard op sterven door een hoefzweer en zware hoefbevangenheid. Het was verschrikkelijk. Ik heb 2 nachten bij haar doorgebracht omdat ik haar niet alleen kon laten in haar doodstrijd. Alles komt nu terug en ik heb je verhaal met tranen in mijn ogen gelezen. Ik leef met je mee en ik ben ZO dankbaar dat ik mijn Dakota nog heb. Ik begrijp wat je doormaakt. Als het zoveel moeite kost om de ziel van een paard te krijgen, is het zo moeilijk om haar te laten gaan. Ik heb heel veel respect voor je, dat je je verhaal zo mooi hebt kunnen schrijven en wens je heel veel kracht om de toekomst tegemoet te gaan zonder je geliefde paard.
smileydees schreef:Het verhaal was niet moeilijk of te lang te lezen. Er spreekt zo'n liefde uit. Wordt verdrietig van jouw verdriet. Heel veel sterkte. Voel je niet schuldig met andere gedachten. Je hebt gedaan wat je kon, wat in jouw macht lag. Zij gaf zelf aan het is goed zo. En geloof me, onze pony is er nu 5 jaar niet meer, de pijn gaat weg, maar het gemis blijft ook al is het op de achtergrond.
jesuisRooos schreef:Jeetje Shauni wat heftig om te lezen!
Ik weet zó goed hoe je je voelt helaas.. de paniek en verdriet die ik zelf heb (gehad) komt gewoon terug tijdens het lezen van je verhaal. Mijn allergrootste vriend heb ik ook tijdens de koliekoperatie moeten laten gaan. Het is zo heftig ook al vooraf dat je daardoor eigenlijk niet goed/geen afscheid neemt omdat je ook 100% hoopt en wil geloven dat ze goed door die operatie komt.
Heel mooi dat je die foto hebt dat je bij haar afscheid neemt. Er zit zoveel emotie in die foto en inderdaad de liefde is zo goed zichtbaar! Je gaat nog heel veel hebben aan die foto. Het is voor mij inmiddels 4 jaar geleden en nog altijd als ik er aan denk voel ik de complete paniek die er door me heen ging toen ik afscheid kon nemen. Ik voel soms meer het echt hartverscheurende verdriet en dat ik hem letterlijk echt niet los kón laten dan dat ik terug kan denken aan de jaren daarvoor omdat het afscheid zo heftig was. Hopelijk gaat deze foto je daar bij helpen omdat je hier ook goed de liefde/jullie band op ziet.
Ik wil je als tip geven wat je hier hebt geschreven ook op te slaan in een bestandje, met foto's er bij zodat je het altijd zelf hebt. Je hebt het zo mooi beschreven, daar gaan in de loop van de tijd nog meer dingen bij komen denk ik en die kan je dan nog er bij vastleggen in je eigen overzicht.
Ik wens je heel erg veel sterkte. Overhaast niks, huil tot je niet meer kunt en dan toch nog een beetje meer als dat nodig blijkt te zijn. Het laat alleen maar zien hoe mooi jullie band was.
Kabayo schreef:Jij ook heel veel sterkte...
Helaas slijt het veelste langzaam