Geplaatst De zaterdag ervoor is hij waarschijnlijk in de wei getrapt door een ander paard. Hij had een wondje en kon amper nog lopen. Dierenarts is direkt bij gekomen en die dacht dat het zwaar gekneusd was, danwel gebroken, maar omdat Lars er nog wel op stond en probeerde erop te lopen, dacht hij dat niet. We moesten het been goed koelen en rust geven. Zondags ging het nog niet veel beter. De dierenarts belde die avond nog om te vragen hoe het ging. Besloten werd om, als het maandag niet beter ging, dinsdag de mobiele röntgen te laten komen om te kijken wat er aan de hand was.
Wonder boven wonder ging het op maandag een stuk beter. Lars liep alweer wat makkelijker door de stal en toen ik de deur open deed wou hij zelfs wel even naar buiten toe lopen (wat uiteraard niet mocht).
Waarschijnlijk voelde hij zichzelf ook zo goed, dat hij dacht om van maandag- en dinsdagnacht wel even te kunnen gaan liggen.....
Helaas heeft dit hem een open botbreuk opgeleverd. Waarschijnlijk heeft er een scheur(tje) in het bot gezeten, wat de door kracht van zijn lichaam en het gaan liggen, toch is gaan breken...
Dinsdagochtend lag hij in de stal. Heb direkt de dierenarts weer gebeld, kon dit niet meer aanzien...
Heb de hele tijd lekker bij zijn hoofd gezeten en af en toe hinnikte hij zachtjes. Hij wist dat ik bij hem was en dat ik alles zou proberen om hem te helpen.
Ik ben erg blij dat ik bij zijn laatste moment heb mogen zijn. Het was geen leuk gezicht en het was wel erg moeilijk, maar ik weet zeker dat ik hem tot het laatst toe heb gesteund...Hij had in elk geval het gevoel dat hij niet alleen stond in zijn lijden...
Dit is de tweede keer dat ik door (eigenlijk domme pech) een paard verlies. Heb nu ook maar besloten niet weer opnieuw te beginnen en mijn laarzen aan de wilgen te hangen...
Lieve Lars, bedankt voor alles, bedankt voor die mooie tijd die je mij geschonken hebt, bedankt dat ik samen met jou in het Z mocht rijden, bedankt voor al jouw liefde. Heel veel plezier samen met je voorganger Kaprice op die eeuwige groene weiden......
. En inderdaad, domme pech 
. 
