Gisteren was de dag waarvan ik wist dat die zou komen, maar ik hoopte dat het nog heel erg lang zou duren...
Ik moest afscheid nemen van mijn beste vriend, mijn soulmate, mijn leraar, letterlijk een deel van mij.
Het is zo onwerkelijk, hij was al 15 jaar in mijn leven!
We zijn samen opgegroeid, en ik heb net zoveel van hem geleerd als hij van mij.
Als kleine gup van 13 op Menno, wat vond ik dat stoer zo'n grote fries!
We hadden fotoshoots, geïmproviseerd, maar wat was ik er blij mee!
Later werden het uitgebreidere shoots, we konden het zo gek niet bedenken, en hij deed vrolijk mee.
Met ALLES. Hij begreep het, mooi tuig betekende poseren.
Ik ben zo ongelofelijk blij met alle shoots die we gedaan hebben.
Alle gave foto's van ons samen, ik heb zoveel herinneringen om op terug te kijken.
Een van mijn favorieten is de op 'Game of Thrones' geïnspireerde shoot
Alles wat ik weet komt door hem, en ik had me geen betere leraar en partner kunnen wensen.
Altijd geduldig, altijd luisteren, zelfs als hij bang was vertrouwde hij mij, en ik hem voor de volle 100%.
Ik ben zo dankbaar voor alle geweldige dingen die we hebben gedaan,
voor alle herinneringen die we hebben gemaakt.
Lekker gek tijdens het warme weer, wat vond je dit ongelooflijk leuk!
En wat was je braaf, al zeker 15 jaar niet aangespannen gelopen
en je deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was!
Nu is het tijd om los te laten, maar het is moeilijk. Het is echt heel moeilijk.
Het voelt alsof een deel van mij weg is, en het idee dat ik hem nooit meer kan vasthouden,
een kus kan geven (of krijgen) of lachen om zijn grappen, maakt me zo verschrikkelijk verdrietig.
Dank je wel, LIEVE Menno, dat je gewoon jezelf was.
Je hebt en zal altijd dat hele speciale plekje in mijn hart hebben.
Ik hoop dat je rust hebt, want dat is wat je verdient. Ik hou van je!
Je bent het beste wat me ooit is overkomen. Bedankt voor alles, kanjer!
Dat je maar een heel helder lichtje mag zijn aan de donkere hemel...
Dag lieverd.
Menno zou over twee weken 25 jaar oud geworden zijn.