
Zo hik ik al dagen, weken en intussen bijna twee maanden tegen een topic aan op IM. In Memoriam.... daar hoor jij nog helemaal niet thuis lieve Rebel..... Ik kan nog helemaal niet beschrijven hoeveel jij voor mij betekend, wat jouw verlies met mij doet, hoe oneerlijk dit is voor jou, jij die zoveel voor mij hebt gedaan.... Ik zou zo graag willen beschrijven waarom jij echt een geweldige vriend bent geweest en wat jou nou zo bijzonder maakt. Jouw hart zo groot is dat het echt met geen pen te beschrijven is... en ergens heb ik niet de kracht iemand te overtuigen dat jij meer dan geweldig bent... geweest....
Maar jij hebt veel meer verdient dan maar 17 jaar te worden, waarvan wij 10 jaar hebben mogen genieten. Van al je liefs, van al je streken en van al je rust en overtuigende goedheid.... jij gaf mij het vertrouwen terug, in paarden en in het leven. En ondanks dat ik ervan overtuigd ben dat jij mij, maar ook ons, veel meer had willen geven ben ik nu al dankbaar voor alles wat je hebt gedaan.
Lieve Rebel, ik mis je met heel mijn hart en ziel en zal je werkelijk nooit genoeg kunnen bedanken voor al je moois....
Nooit meer Rebel maar voor altijd in mijn hart....
