Geplaatst I'm in love with our memories 
Dankjewel voor de 8 jaar die ik voor je heb mogen zorgen lieve Fancy,
voor alles wat je mij hebt geleerd, het geduld dat je mij hebt leren hebben, de liefde voor mini's,
alle uren die ik bij je in de wei heb doorgebracht met jou zachte neusje in mijn nek,
alle momenten waarop je weer klaarstond met je lage zachte hinnik,
je goeie zorgen voor Chara en haar veulens, als het haar te zwaar was om steeds een veulen achter zich aan te hebben dan nam jij ze over, beschermde ze, voedde ze op..
En je prachtige dochters Chara en Djune, ik zal goed voor je meiden zorgen.
Dag lieve Fancy, omaatje, knuffelbeer, met je grote glanzende ogen.
Ik heb Fancy 8 jaar lang verzorgd, ze was een grasmaaier/fokmerrie voor de eigenaren, maar voor mij was ze zoveel meer. Ik begon met het fotograferen van haar, en daarna het natekenen van foto's die ik van haar of haar veulens had gemaakt. Dit ging zo goed dat ik mijn tekeningen kon verkopen, en zo mijn geld kon verdienen. Allemaal dankzij Fancy, daarom ook de naam FancyArt, en dat zal nooit veranderen..
Het laatste jaar ging Fancy langzaam achteruit, ik heb de laatste paar weken regelmatig om de dierenarts gevraagd omdat ik merkte dat ze zichzelf niet was, ze raakte in zichzelf gekeerd, maar de eigenaren zagen het niet. Ik heb tot de laatste dag alles voor haar geprobeerd, maar op geen manier mocht ik iets voor haar doen. Uiteindelijk heb ik een stalletje voor haar gebouw bij de hooiberg met strobalen, het was buiten rotweer en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen haar buiten te laten staan, ookal stond ze al jaren 24/7 buiten.
Daar heb ik nog een paar uur samen met haar gelegen, verteld hoe geweldig dankbaar ik haar was en hoe graag ik meer voor haar had willen doen. Enkele uren later, rond middernacht op 15 oktober, op 22 jarige leeftijd, is ze in haar slaap overleden.
Hierna gebeurde wat ik al dacht, de eigenaren wilden niks meer met de pony's ze moesten er maar uit, dat zou betekenen dat ik ook Chara kwijt zou raken, de dochter van Fancy die in het eerste jaar was geboren dat ik Fancy verzorgde.. En ook haar 3 maanden oude veulentje Rebel..
Ik kreeg hulp aangeboden van veel mensen om mij heen, dankzij al deze hulp heb ik Chara en Rebel enkele dagen later opgehaald, vanaf dat moment waren ze van mij. Eindelijk kon ik beslissen over Chara, ze was 7 en liep al met haar 5e veulen aan de voet, en moeder zijn was helemaal niet haar ding, geen veulens meer voor haar, ze mag eindelijk lekker jong zijn zonder veulen aan de voet.
Al was het wel bitterzoet en kon ik nog niet heel erg blij zijn, want Fancy kreeg ik er nooit mee terug..
Rebel genoot op het nieuwe plekje, omdat Chara heel erg bleef zoeken en roepen naar Fancy heb ik een shetlanderruintje mogen lenen van de eigenaresse van het land om erbij te zetten zodat hij wat afleiding kon geven en kon helpen met de opvoeding van Rebel. Ik kwam dagelijks bij ze om even een knuffel te geven en de wei uit te mesten, verder wilde ik ze nog even lekker de tijd geven om te wennen.
Maar op zondagavond 1 november gebeurde weer iets wat je helemaal niet verwacht, Rebel lag met heftige koliek in de wei.
In 15 minuten was de dierenarts er, we hoorden nog heel veel darmgeluid, dus dat gaf goede hoop, want hij waarschuwde al wel dat als dat er niet was het bij zo'n kleine verschrikkelijk lastig kan worden..
Dus snel pijnstilling en een darmontspanner er in, hij moest binnen een halfuurtje opknappen en ontspannen blijven staan. Dit was gelukkig zo.
Maar na twee uur lag hij alweer op zijn rug in de wei, beentjes tegen zijn buik aangeklemd, duidelijk ontzettend veel pijn.. Deze keer was de dierenarts er binnen 10 minuten. Nog steeds veel darmgeluid, waar kwam het dan vandaan..?
Weer pijnstilling en darmontspanner en even stappen.. De eigenaresse van het weitje bood een van haar stalletjes aan om ze in te zetten zodat hij nog beter in de gaten kon worden gehouden.
We moesten een klein stukje over de weg lopen, de dierenarts is toen met zijn auto achter mij, Chara en Rebel aangereden. Zodra we hem los lieten in de stal ging hij meteen weer op zijn rug liggen, dat was niet goed, helemaal niet goed...
Met de hoeveelheid medicatie die hij had gehad had een grote pony ontspannen en zonder pijn moeten kunnen staan, maar zijn pijn ging er dwars doorheen. Toen is de dierenarts een echo van zijn buik gaan maken, kijken of we konden vinden hoe en wat precies, hij vond wat hij niet wilde zien...
Een dunne darm die was gedraaid / in de knoop zat.
Zijn enige hele kleine kans zou een operatie zijn geweest, maar ik wilde het hem niet aandoen nog op de trailer te moeten met deze pijn, bovendien leek niks opgewassen tegen zijn hoeveelheid pijn, en de overlevingskans was minimaal.
Samen met de dierenarts heb ik toen besloten hem meteen in slaap te brengen, ik heb toen nog een tijdje met hem op schoot afscheid kunnen nemen, en daarna heeft hij het laatste spuitje gekregen en was hij definitief weg.. Rebel heeft maar 3 maandjes oud mogen worden
Sorry kleine jongen.. Waarom moest jou dit nou overkomen, je had nog zoveel meer van de wereld moeten ontdekken, nog veel meer mensen voor jou lieve brutale oogjes moeten laten vallen, en al je gekke bekken..
We hebben de hele wei afgezocht, maar hij kan niks hebben gegeten dat de koliek heeft veroorzaakt, de dierenarts gaf aan dat dit verschrikkelijke pech is, een foutje binnen het lichaam waarbij de darm net heeft kunnen draaien, iets was bij ieder paard had kunnen gebeuren, en al hadden we de echo bij het eerste bezoekje gemaakt, dan was het vervolg hetzelfde geweest..
Never thought missing you would hurt so much
Fancy en Rebel waren vanaf het begin al dol op elkaar, in het weiland was Rebel altijd meer bij Fancy te vinden dan bij Chara, ze nam zoals ze vaker deed bij veulens van Chara de opvoeding helemaal op zich, nu heeft ze haar kleine vriendje weer bij zich.. Zorg goed voor het kleine brutale aapje Fancy, en wees een beetje lief voor je oma klein aapje..
Ik sta ook vaak op t punt om 'ik ga naar fancy en chara' te zeggen als ik naar Chara ga. Fancy kwam altijd voor Chara, ik zei altijd Fancy en Chara, het is nog zo'n automatisme dat ik wel vaker zo ga zeggen.. 
