Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-11-15 10:36

Verloren door een complicatie..

Geplaatst door de TopicStarter : 04-11-15 10:36

Ik werd wakker met een lichtelijk zenuwachtig gevoel. Nee, niet alleen om dat tentamen wat ik om half vijf moest maken, maar ook omdat vandaag de dag was dat mijn meisje geopereerd zou worden. Mijn knappe 2 jarige merrie, die al oh zo mooi werd ondanks haar lange slungelige grote lichaam.

Om half elf werd ik gebeld: ze gingen beginnen. Ik in de tuutuut naar de kliniek, om de OCD operatie bij te wonen. Waar ik wel aan moest wennen was het idee dat Paella voor dood op de operatietafel lag, aan een beademingsapparaat, volledig onder narcose. En wat leek ze groot op die tafel. Mijn knapperd. Ik kreeg een lichtelijk naar gevoel, maar misschien is dat ook omdat ik tijdens de operatie drie keer bijna flauw viel. Terwijl ik juist zo nieuwsgierig was en wilde kijken.

De operatie ging goed: 4 OCD'tjes werden verwijderd uit beide sprongen. Haar sprongen werden mooi in een verbandje gelegd, en waren nauwelijks open omdat de operatie plaats vindt door maar twee kleine gaatjes op de betreffende plek te maken. Hierdoor zou het herstel sneller gaan. Paella werd naar de bijkomkamer gebracht. Aan vier benen wordt je paard dan in de lucht getild, wat eigenlijk een beeld is wat je liever niet ziet. Met alle voorzichtigheid werd mijn lieverd neergelegd op de dikke rubberen vloer. Met mijn gekke hoofd kwam ik nog op het idee om haar oren uit te scheren: nu ze toch voor pampus lag kon dat immers mooi! Dus ik met een assistent haar oortjes knap bijgeschoren, want het was me toch een oerwoud daarbinnen. Wat was ik trots op haar.. En wat zag ik er naar uit om na mijn tentamen langs de kliniek te gaan, haar te roepen op de manier waarop ik het altijd doe en haar vervolgens te horen hinniken.. Maar niks was minder waar.

Vrolijk en optimistisch reed ik naar school. In de auto nog met mijn moeder gebeld dat alles goed was gegaan. In een studeerkamertje op school zat mijn vriendin te leren, en ik ging bij haar zitten om ook nog even te leren voor het tentamen. Eerst vertelde ik haar het hele verhaal: hoe goed het was gegaan, hoe groot de OCD'tjes waren (had ze ook meegekregen in een zakje), en hoe trots ik op mijn meisje was. Hoeveel zin ik had om lekker met haar bezig te zijn met de revalidatie, en vervolgens haar in het voorjaar zadelmak te maken. Ze was al anderhalf jaar van mij, waardoor we al een fijne band op hadden kunnen bouwen. Bij het minste geringste zicht of geluid dat ze van mij kreeg, begon ze al te hinniken. Op het weiland kwam ze altijd gelijk naar me toe stappen, draven en soms zelfs galopperen. Heerlijk.

Nadat mijn verhaal was verteld gingen we samen verder leren. Ik keek op een gegeven moment op mijn telefoon, en zag een gemiste oproep van mijn vader. Die wil vast weten hoe het gegaan is. Ik belde hem terug, om vervolgens mijn wereld voor me te zien instorten.

'Hoe laat ben je klaar met school?' Uur of zes, zei ik twijfelend. Wat is er dan? Maar op die vraag reageerde papa eerst niet. Hij bleef stil. Nogmaals herhaalde ik mijn vraag, enigszins onzeker lachend. 'Kom dan eerst maar hier heen..' Waarheen? Waarom? Was mijn reactie. 'Naar de kliniek. We moeten haar in laten slapen..'. Op dit moment brak mijn hart, wat is dit? Waarom? Ik kon alleen nog maar huilen, wat een pijn voelde ik op dat moment. Mijn tentamen kon een eind oprotten, mijn vriendin heeft me opgevangen en naar de kliniek toegebracht. Waar ik mijn liefste nog steeds op de grond van de bijkomkamer aantrof.

Ze kwam niet goed uit de narcose. Haar voorkant gaf reactie, haar achterkant bleek verlamd. Verlamd, doordat bij het neerleggen op de operatietafel een wervel verschoven bleek te zijn, waardoor ruggenmerg was beschadigd. Verlamd, om zoiets stoms. Verloren, door een simpele operatie.

Ze was flink versufd, omdat ze anders in paniek zou raken. Omdat ze niet meer kan opstaan. Omdat ze niet meer haar hele lichaam kan gebruiken. Wat moet ze gevoeld hebben.. wat een schok moet het voor haar zijn geweest om haar achterkant niet meer te voelen, niet meer te kunnen gebruiken..
Het was een verloren zaak. Ik ben gelijk bij haar neergeknield, en heb haar een uur lang vastgehouden, geknuffeld, gezoend, verteld dat ik van haar hield. Dat het me speet.. Mijn tranen vielen op haar wangen, en af en toe als ik zachtjes lieve woorden tegen haar zei zag ik haar ogen naar me toe draaien. Ze ademde gestrest, we moesten actie gaan ondernemen.. Eerst werd ze weer onder narcose gebracht. Ik stond net niet te schreeuwen van het huilen, in zon korte tijd onverwacht afscheid nemen is hel. En van zo'n jonge en onwijs knappe en lieve schat..

Nadat ze haar laatste spuitje heeft gehad, stopte haar hart al snel. Ik ging op haar schouders liggen, streelde haar overal. Mijn meisje was niet meer. Ze heeft niet lang van het paardenleven mogen genieten, maar ik hoop zo dat ik de jaren die ze heeft mogen genieten zo mooi mogelijk heb gemaakt..

03-11-2015

Mijn Paella
Mijn plezier
Mijn hart

Te quiero mi amor

Laatst bijgewerkt door iloveDreamer op 04-11-15 10:51, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-11-15 10:39

Geplaatst: 04-11-15 10:39

Ach wat vreselijk verdrietig, heel veel sterkte Y;(

**Geplaatst**: 04-11-15 10:39

Geplaatst: 04-11-15 10:39

Sterkte!

**Geplaatst**: 04-11-15 10:40

Geplaatst: 04-11-15 10:40

Wat een afschuwelijk verhaal, ik wil je heel erg veel sterkte wensen :(:)

**Geplaatst**: 04-11-15 10:40

Geplaatst: 04-11-15 10:40

Wat een nachtmerrie! Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 04-11-15 10:42 · **Anoniem** **Geplaatst**: 04-11-15 10:42 Heel veel sterkte. Wat een verlies

Geplaatst: 04-11-15 10:42

Heel veel sterkte. Wat een verlies

**Geplaatst**: 04-11-15 10:42

Re: Verloren door een complicatie..

Geplaatst: 04-11-15 10:42

Wat een vreselijke manier om je paard te verliezen.

Heel veel sterkte en een dikke knuff!

**Geplaatst**: 04-11-15 10:42

Geplaatst: 04-11-15 10:42

Vreselijk.... heel veel sterkte Y;(

**Geplaatst**: 04-11-15 10:44

Re: Verloren door een complicatie..

Geplaatst: 04-11-15 10:44

Poeh wat een nachtmerrie. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 04-11-15 10:45

Geplaatst: 04-11-15 10:45

Vreselijk heftig! Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 04-11-15 10:45

Geplaatst: 04-11-15 10:45

Oh wat vreselijk naar :-( Heel veel sterkte

**Geplaatst**: 04-11-15 10:46

Geplaatst: 04-11-15 10:46

Gat wat een ellend. Na alles wat goed was gegaan dan zo iets. Ik ben er zelf ook vaak huiverig voor en laat ze tijdens de operatie extra verzekeren. Dat maakt het verlies er echt niet minder om

Heel veel sterkte met je verlies.

**Geplaatst**: 04-11-15 10:46

Geplaatst: 04-11-15 10:46

Och wat verschrikkelijk!
Heel veel sterkte de komende tijd.

**Geplaatst**: 04-11-15 10:47

Geplaatst: 04-11-15 10:47

niet met woorden te omschrijven hoe erg ik het voor je vind. Ik wil je heel veel sterkte wensen met het verwerken van dit bizarre verlies. Dikke knuffel...

**Geplaatst**: 04-11-15 10:50

Geplaatst: 04-11-15 10:50

Veel sterkte met het verlies... Woorden schieten te kort...

**Geplaatst**: 04-11-15 10:52

Geplaatst: 04-11-15 10:52

Kennisje van me heeft paar jaar geleden ook zo iets gehad, paard moest dacht ik worden geopereerd aan een schieffel en dat was goed gegaan bij het uit narcose komen viel hij en brak dacht ik zijn been.

Ik wil je heel veel sterkte wensen, lijkt me heel zwaar om je paard op deze manier te moeten verliezen