Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-06-13 23:37

Mijn kleine meisje is niet meer...

Geplaatst door de TopicStarter : 23-06-13 23:37

Ik moet het even van me af zetten...

Op donderdag 20 juni hebben wij onze 12-jarige welshpony in laten slapen door een heel stom ongeluk.

Martin (eigenaar van stageplek) wordt door mijn moeder gebeld, of ik héél snel naar stal toe wilde komen, want het was foute boel met mijn pony.
Ik mama gebeld, aangezien ik van niks wist en eigenlijk dacht dat ze een grapje maakte... Huilende mams aan de telefoon: Bep had met haar voet in de draad gehangen en haar hoef bungelde er maar een beetje bij...
Ik op de fiets, met een lekke achterband, over het bospad, naar stal toe. Dierenarts was onderweg.
Zie ik Bep staan en het eerste wat ik zag was een been met een bot... Ongeveer een stuk van 10 centimeter, waardoor het leek op een afgezakte sok, de huid was daar gewoon weg!

Dierenarts was er snel bij, heeft eventjes gekeken en zag het somber in: 4 van de 5 pezen waren helemaal afgescheurd en de 5e pees zat nog maar voor 1/3e aan het been vast. Hij wilde kijken of het gegipst kon worden, zodat Bep nog als grasmaaier kon rondhobbelen, heeft hiervoor even met zijn baas overlegt... Onmogelijk aangezien er geen huid was en de huid DIE er nog was, zou gaan afsterven... Ze konden het in het verband zetten, maar dit zou driekwart jaar gaan duren. Driekwart jaar pijn, stress een een trauma voor het leven, waarna het niet eens zeker was of ze ooit nog zonder pijn zou kunnen leven, ging ons te ver. Ook de beide dierenartsen vonden dat euthanaseren de beste en eerlijkste oplossing was voor ons kleine Bepje... Mijn allereerste paardje wat helemaal van mij alleen was, die we aan haar verzorgstertje verkochten omdat ik geen tijd had voor 2 paarden, en halverwege april dit jaar weer terugkochten, ging dood...
Gekregen toen de pony net een week 6 jaar oud was, (her)opgevoed bij ons, want het was een draak, en zoals Bep en ik hadden afgesproken, is ze bij ons gestorven.

Maar dit was niet de afspraak, Bepke! Je zou hier mijn neefjes en nichtjes over 15 jaar moeten leren rijden, je moest al je tanden bij mij verliezen en ik zou met liefde iedere dag je slobber maken, en je appels en wortels pureren!
Je zou je eerste grijze plekken bij mij krijgen, je eerste ouderdomskwaaltjes met mij doorstaan en je zou in goede gezondheid op je 40e verjaardag in je warme stalletje waar ik iedere dag een extra dik pak stro neerlegde, in je slaap overlijden... En ik zou er meer vrede mee hebben dan dat ik nu heb, want het zou je tijd zijn. Na veel lieve kindjes alles te leren wat jij weet! Want je weet veel... Té veel eigenlijk... Dit was NIET de afspraak! Jij hoorde NIET zo dood te gaan meisje... Niet zo en zeker niet zo vroeg!

Lieve Beppie, of BeppoBeppoflux zoals mam en ik je liefkozend noemden, ik hoop dat je bij al je vriendjes bent, dat je lekker zoveel kan eten als je zelf wilt zonder ooit ziek te worden, en ik hoop dat jij net zo aan mij denkt daarboven, als dat ik aan jou denk, hier beneden...
Bep, het ga je goed!!!