
Ze was samen met mijn ander paard heel blij aan het galopperen tot plots het noodlot toe sloeg... Ineens stond ze stil. Ik zag van ver dat het niet juist was en liep naar de wei. Daar trof ik haar aan op 3 benen, het ander been dat ze omhoog hield hing van vanaf de kogel tot de hoef te hangen. Ik wist meteen dat het voorbij was

DA gebeld,die kwam binnen 30minuten. Ondertussen haar helpen ondersteunen zodat ze niet kon vallen...
De minuten leken wel uren...
Ondertussen stond mijn ander paard aan haar zijde, ze was er niet van weg te krijgen. Mijn merrie hield vol en wou vechten, ze hinnikten ook nog heel fier naar de anderen paarden

Maar ze werd slechter en slechter, haar ogen werden moe. Ze wou gewoon niet meer vechten, ze was op.
Toen de DA aankwam bevestigde hij mijn vermoeden: een gebroken kogel
Het was een explosiefractuur van minsten 20breukjes.
Helaas kunnen ze hier niet veel aan doen, enkel een dure operatie en een pijnlijke revalidatie van min. 10.000€ en een kleine kans op volledig herstel.
Heb de knoop toen moeten doorhakken en het besluit genomen om haar in te slapen

Ze was pas 11jaar en hadden nog zoveel dromen waar te maken! Samen zijn we tot M springen, L eventing en L1 dressuur gegaan. Ik heb met haar mijn eerste internationale en nationale ervaringen op gedaan. Ik had haar 7jaar

Calling, ik ga je missen! Het ga je goed daar boven!
RIP Calling
21-03-2002 - 06-04-2013