Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-09-11 14:43

na dat mijn paard overleden is ben ik me zelf niet meer

Geplaatst door de TopicStarter : 19-09-11 14:43

IK zit met probleem die ik mischien zelf wel moet oplossen maar mischien weet iemand er wel wat op.
het zit namelijk zo dat ik me zelf niet meer ben zins de dood van mijn paard.
Ik mis hem gewoon zo erg ik denk elke keer hij komt weer 1 keer naar huis, maar dat kan niet dat weet ik zelf ook maar
elke keer als ik naar wei ben denk ik, ik ben een paard vergeten naar binnen te halen.
iK denk gewoon de heele dag aan hem hij was alles voor mij nu nog steeds, maar de band die ik met hem had heb
ik nog niet eerder met een ander paard van mij gehad
ik heb ook geen zin om wat leuks te doen met vriendinnen wat ik normaal gesproken wel leuk vond om te doen
Ik heb hem moeten laten inslapen omdat hij zo veel pijn had dat wij niks meer voor hem konden doen
Ik heb mooi aan denken van hem gekregen , waar ik wel super blij mee ben en ik kijk ook elke dag naar die fotos van ons twee
Maar ik kan het gewoon niet los laten dat hij er niet meer is .

**Geplaatst**: 19-09-11 14:49

Geplaatst: 19-09-11 14:49

Geef jezelf de tijd...het is nog maar heel kort geleden! Ik denk niet dat iemand van je verwacht dat je meteen vrolijk verder gaat alsof er niets gebeurt is hoor...je mag best rouwen, het was je vriend!
Je zal over een tijd merken dat je nog wel aan je paard denkt, maar er minder verdrietig van word, dat je steeds meer terugdenkt aan de leuke dingen met een glimlach, dat je over hem kan vertellen zonder meteen heel verdrietig te worden...maar dat kan weken, misschien maanden duren. Ook het idee dat je vergeten bent hem binnen te zetten word minder...ik schrok ook iedere keer van de lege box toen mijn pony net was overleden...dan was ik haar kwijt...die dingen gaan vanzelf over, maar niet binnen een paar dagen.

**Geplaatst**: 19-09-11 14:49

Geplaatst: 19-09-11 14:49

Sterkte ermee!! Hoe lang is het geleden? :(:)

Ik ben een half jaar van de kaart geweest na het overlijden van mijn vorige paard. Was nergens meer vrolijk voor te krijgen, stress, depri, raakte echt in een dal.

Wilde niet naar stal (mijn moeder heeft ook een paard). Het deed me te veel pijn. Ik keek uren naar mooie foto's en had mijn armbandje, gemaakt van haar staartharen, constant om.

Wilde niks meer met paarden te maken hebben, bang voor wederom dit verdriet. Maar ik kwam er achter dat niets me blijer maakt dan de paarden. Toen ik daar eenmaal achter was durfde ik voorzichtig aan weer wat meer naar stal te gaan.
Ik ging op zoek naar een verzorgpaard, uiteindelijk heb ik een paard gekocht, maar dat was niet mijn intentie. Ik werd weer vrolijk, kon weer lachen en vond het heerlijk me weer met die gekke beesten te bemoeien.
Ik mis m'n lieve paardje nog elke dag, maar de rauwe randjes van het verdriet zijn er vanaf. Ik denk liever aan de mooie tijden terug en ben haar heel dankbaar voor alles wat ze me geleerd heeft!

Soms, bijvoorbeeld op haar sterfdag, dan komt alles weer even boven en heb ik het weer even zwaar... Dat zal altijd zo blijven ben ik bang.

Heel veel sterkte nogmaals. Je komt hier doorheen!

**Geplaatst**: 19-09-11 15:17

Re: na dat mijn paard overleden is ben ik me zelf niet meer

Geplaatst: 19-09-11 15:17

Geef jezelf de tijd. Heb je gewoon nodig. Ik dacht dat ik wel gewoon door kon gaan met de normale dingen en leefde gewoon na het inslapen van mijn paard door alsof er amper iets gebeurd was. {moest ergens ook wel want heb nog 10 andere paarden en die kan je niet ineens gewoon laten staan}. Maar ja....lichaam en geest schijnen echt samen te werken blijkbaar, want al snel kreeg ik heel erg last van mijn rug. En daarna van mijn nek tot mijn billen kompleet verkrampt. Wist niet meer hoe ik moest staan zitten of liggen. Totdat ik na een maand of 2 in gesprek kwam met de fysiotherapeut die mij bij mijn werk moest begeleiden {ivm rugklachten dus, was iemand van de arbo}. Die prikte er zo doorheen en had direkt in de gaten dat mijn klachten helemaal niet het gevolg waren van verkeerd tillen. Ik heb mijn ogen uit mijn kop gejankt tijdens dat gesprek en schaamde me dood {ben niet zo'n jankerd.....}. Maar goed, volgende dag eindelijk na 2 maanden helemaal van mijn rugpijn af! Ik val dus duidelijk in de catergorie binnenvetter! Je hebt gewoon recht op je verdriet hoor. Het is gewoon enorm ingrijpend en gewoon doorgaan alsof er niets aan de hand is, kan ik je echt ten zeerste afraden. Probeer alleen jezelf niet volledig te verliezen in je verdriet. Ook al heb je er misschien geen zin in, ga toch af en toe even wat leuks doen met vriendinnen ofzo. Puur voor de afleiding. Je moet jezelf ook niet {onbewust} verbieden om leuk dingen te gaan doen! Dat mag ook gewoon hoor.
Sterkte in ieder geval.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-09-11 17:04

Geplaatst door de TopicStarter : 19-09-11 17:04

bedankt allemaal voor jullie lieve berichtjes :(:)

Ik hoop ook dat ik hier over heen ga komen.
Alleen zou dat wel heel moeilijk worden denk ik.
Maar ik ga daar wel mijn best voor doen, vergeten doe ik hem nooit hij
hij Zit voor altijd in mijn hart, maar om het een plek te kunnen geven zou ik wel fijn vinden.

**Geplaatst**: 19-09-11 17:16

Geplaatst: 19-09-11 17:16

met sommige paarden heb je een band en dat doet zeer als die verbroken word door ziekte
ik hem mijn Cheyenne van haar 4 tot bijna 9 jr gehad en het is nu bijna 2.5 jr geleden maar het gemis blijft
ik heb een leuk nieuw paard maar toch slijt het verdriet langzaam
ik weet dat het beter was voor haar,maar er zijn zoveel maren........en had ik maars........
ik heb 2 mooie tassels laten maken van haar staart en deze hangen aan de barlampen en een schilderij die ik de winter ervoor had laten maken hangt in de woonkamer en ook staan er veel foto`s van haar.
meer nog dan van mijn nieuwe paard.
ik heb best al veel paarden gehad in mijn leven ,maar die Appaloosa merrie was het

vanaf dag 1 waren we maatjes,en dat is moeilijk te vergeten.

ik heb gelukkig mensen om me heen gehad waar ik terecht kon als ik het ff moeilijk had zoals met de laatste rekening van de kliniek en het condoleance kaartje van de kliniek

het slijt wel maar het gemis en verdriet blijft maar het word het draagbaar.

en je moet jezelf over een tijdje een schop onder je kont geven, je hebt het beste voor hem gedaan en ook het inslapen was het beste ,en dan denken aan de mooie dingen dan komt vanzelf de glimlach weer.
en je mag best rouwen om je dier,en ook zeker doen.
heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 19-09-11 17:18

Geplaatst: 19-09-11 17:18

Heel veel sterkte!!
Verder ga ik mee met de anderen, gun jezelf de tijd!

**Geplaatst**: 19-09-11 17:18

Geplaatst: 19-09-11 17:18

Ik heb bewust een maand of 3 alle foto's en alle andere dingen die me aan Nunique deden denken weg gehaald.
Ook stond er na 1,5 week een nieuw paard in de stal wat mij destijds zó heeft geholpen!

Ik ben maandenlang ontzettend verdrietig geweest tot ik een reading heb gedaan, dat stukje gaf me de bevestiging dat het goed was, ze had genoeg gevochten.

Ik ben verder gegaan met mijn leven, niemand beloofd je een morgen dus leef met de dag, ik geniet extra van mijn 'huidige' paard.

Veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-09-11 22:57

Geplaatst door de TopicStarter : 19-09-11 22:57

JoycexLynn12
Hoe ziet een reading er precies uit ?

**Geplaatst**: 19-09-11 23:24

Re: na dat mijn paard overleden is ben ik me zelf niet meer

Geplaatst: 19-09-11 23:24

De reading is bij mij op mijn pad gekomen, ik had toen der tijd contact met iemand die met overleden dieren kon praten.
Klinkt heeeeel zweverig maar het was zo bijzonder!

Ze bekeek mijn fotoboek en wist bij iedere foto iets te beschrijven wat alleen ik wist.
Zo waren er nog heel wat andere dingen die zij met geen mogelijkheid kon weten.

Je hebt op bokt ook heel veel mensen die aan de hand van een foto een paard kunnen readen, pas wel goed op met wie je kiest, sommige zijn niet betrouwbaar!

Het verdriet om je paard zal nooit weggaan, dat is iets wat je je hele leven meedraagt maar de pijn kan wel lichter worden, en dat klinkt nu voor jou misschien onmogelijk maar met verloop van de tijd ga je het een plekje geven!

Je bent overigens welkom in ons topic!
[HK] *Met een traan en lach herdenken wij onze maatjes*

**Geplaatst**: 20-09-11 19:29

Re: na dat mijn paard overleden is ben ik me zelf niet meer

Geplaatst: 20-09-11 19:29

Meis het is nog maar net krap twee weken geleden dat je je paardje hebt moeten laten gaat. Het heeft gewoon tijd nodig.

Mijn kat is inmiddels al weer 4 maanden geleden overleden, maar als ik een foto van hem zie krijg ik zo weer een brok in mijn keel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-09-11 15:26

Geplaatst door de TopicStarter : 21-09-11 15:26

annepaardoes.
Het is inderdaad twee weken geleden gebeurt, maar ik heb er gewoon erg veel last van.

**Geplaatst**: 21-09-11 15:31

Re: na dat mijn paard overleden is ben ik me zelf niet meer

Geplaatst: 21-09-11 15:31

Lardo is 30 september 2 jaar overleden, maar daar heb ik ook nog steeds moeite mee.. Geef jezelf de tijd!

**Geplaatst**: 21-09-11 15:35

Re: na dat mijn paard overleden is ben ik me zelf niet meer

Geplaatst: 21-09-11 15:35

Ik herken het.. Mijn pony is in april overleden en ik mis haar nog iedere dag. het voelt voor mij ook alsof ik mezelf niet meer ben, alsof er een stukje van mij mist.. maarja, ik weet ook geen andere oplossing dan het tijd geven..

**Geplaatst**: 21-09-11 15:49

Geplaatst: 21-09-11 15:49

Net wat iedereen zegt, geef het de tijd. Je mist niet alleen je maatje maar ook je routine.
Het is heel bekend als je jaren je paard verzorgt en je paard gaat op vakantie/opleiding en jij dus de zorg niet hebt de moeheid eruit komt. Denk je een hoop te kunnen doen krijg je zo'n dip.

Je zit dus met 2 dingen, je verdriet en je dip. Probeer niet met man en macht hier doorheen te breken iemand hierboven melde al wat het kan doen voor je lijf.
En het gemis en verdriet moet gewoon slijtendat heeft tijd nodig, weg stoppen lukt toch niet.

Heel veel sterkte de komende tijd.

**Geplaatst**: 21-09-11 15:59

Re: na dat mijn paard overleden is ben ik me zelf niet meer

Geplaatst: 21-09-11 15:59

Heel veel sterkte meid!!
Ik ken het, ik heb mijn paardje 4 weken geleden laten inslapen.
En ja het doet pijn... maar de tijd moet het slijten.

**Geplaatst**: 21-09-11 16:03

Geplaatst: 21-09-11 16:03

2 weken is ook nog maar heel kort geleden, ik was na 4 weken ook nog wel een wrak en na 2 maanden ook.. Ik heb haar 12 jaar gehad en ben echt met haar opgegroeid, heb haar nog een paar jaren pensioen kunnen geven en toch was haar overlijden heel erg onverwachts, 's ochtends was ze nog helemaal gezond en om 4 uur smiddags is ze ingeslapen op de kliniek van Utrecht. Ik heb een periode helemaal niks met paarden te maken willen hebben, maar ben me eigenlijk pas beter gaan voelen toen ik mijn tweede paardje kocht en weer veel buiten was, afleiding had, etc.
Het is nu ruim 1,5 jaar geleden en ik mis haar nog steeds heel erg, maar het wordt inderdaad draagbaar. De band met het paard dat ik nu heb is lang niet zo sterk, hoewel ik met haar ook wel een bijzondere band heb. Dat geeft niet, ik heb haar ook niet gekocht als vervanger.
Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 21-09-11 16:15

Geplaatst: 21-09-11 16:15

Een rouwperiode duurt meestal minimaal 1 jaar............

Waarom ? Omdat je dan alle feestdagen, herinneringsdagen ( b.v. een jaarlijkse wedstrijd die je anders met je paard mee reed )en de sterfdag doorgemaakt heb zonder je paard. ( geld trouwens ook voor andere dieren hoor en zelfs voor mensen )
Het gemis gaat nooit helemaal over maar je zal steeds meer de leuke herinneringen ophalen .

Geef jezelf de tijd, het is nog maar zo kort geleden en een ingrijpende gebeurtenis in je leven.

Sterkte er mee hoor :(:)

**Geplaatst**: 21-09-11 17:41

Re: na dat mijn paard overleden is ben ik me zelf niet meer

Geplaatst: 21-09-11 17:41

Ik heb een jaar geleden afscheid genomen van mijn pony. En heb er nog steeds last van..
Kan het er niet over hebben of aan haar denken zonder enorm verdrietig te worden. Soms huil ik het er gewoon uit..

Het is niet zomaar iets waar je afscheid van neemt.. Het is een maatje.. En daar mag je best de tijd voor nemen..

Heel veel sterkte meid! :(:)

**Geplaatst**: 21-09-11 18:38

Geplaatst: 21-09-11 18:38

donnie13 schreef:
annepaardoes.
Het is inderdaad twee weken geleden gebeurt, maar ik heb er gewoon erg veel last van.

Daarom is het ook nog logies dat je zoveel verdriet voelt.

**Geplaatst**: 22-09-11 10:06

Re: na dat mijn paard overleden is ben ik me zelf niet meer

Geplaatst: 22-09-11 10:06

MW => IM

**Geplaatst**: 22-09-11 10:39

Re: na dat mijn paard overleden is ben ik me zelf niet meer

Geplaatst: 22-09-11 10:39

Het verdriet slijt écht
geef het de tijd en geniet van alle herinneringen

sterkte :(:)

**Geplaatst**: 23-09-11 16:46

Re: na dat mijn paard overleden is ben ik me zelf niet meer

Geplaatst: 23-09-11 16:46

Het heeft tijd nodig :(:)

Vergeet niet te denken aan de mooie dingen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-09-11 16:55

Geplaatst door de TopicStarter : 23-09-11 16:55

passieAppel schreef:
Het heeft tijd nodig
Vergeet niet te denken aan de mooie dingen

ja dat ga ik ook proberen.

**Geplaatst**: 24-09-11 14:42

Geplaatst: 24-09-11 14:42

Toen mijn leasepaard net was ingeslapen, ik was mezelf ook niet meer.
Ik was snel gefrustreerd om alles. Ook mocht ik een paard van een vriendin rijden, maar zij is alles anders, dan dat mijn lease-paard was. Dat kon ik eerst ook niet hebben, ook voelde ik me heel erg schuldig.
Het is nu zo'n 3 maand geleden, nog steeds voel ik me wel schuldig, maar als de sterren aan de hemel staan, kijk er naar en weet dat ze het nu goed heeft.
Ik heb ook nog een armbandje van een stuk van haar staar laten maken (foto staat in profiel), zodat ze toch nog bij me is.
Heel veel sterkte meid. :(:)