Geplaatst Je stond te koop in de telegraaf, terwijl ik nooit in de krant kijk, het heeft zo moeten wezen. Ik heb gebeld en een afspraak gemaakt om naar je te kijken. Ik was op slag verliefd, zeker na het rondje bos! Ik heb de knoop door gehakt en je gekocht zonder je te laten keuren, want ik wist gewoon dat het goed zat.
Wat hebben we een fijne jaren gehad, totdat het in 2007 fout ging. Je raakte hoefbevangen. Wat was je ziek, toch wilde we allebei niet opgeven en heb ik er alles aan gedaan je weer gezond te krijgen. Mijn dierenarts wist het op een gegeven moment ook niet meer en heb ik de hulp gevraagd aan Eric Laarakker. Afram was zo ziek dat ik hem niet meer kon vervoeren zodat ze naar mij moesten komen. Ik heb het niet zo op " holistische geneeskunde" maar een kat in het nauw maakt vreemde sprongen.
Gelukkig knapte je langzaamaan een beetje op. We konden weer wat samen wat gaan doen. Om je niet te veel te belasten heb ik een "speedy" gekocht. Een tweewieler wagentje, ik heb je rustig aan laten wennen aan het lopen voor de sulky. Prachtig vond je het en pikte het snel op. Omdat ik niet veel wist van het mennen, heb ik in Kootwijkerbroek mijn koetsier-diploma behaald. Heel veel heb hier van opgestoken. Samen hebben we hiervan veel plezier beleefd. Ik lette extra op na je bevangenheid met je voeding, geen extra "snoepjes" meer en kocht hooi omdat er kuil werd gevoerd, geen wortels geen appels helemaal niks, Heel internet afgezocht naar hoefbevangen paarden wat ze wel en niet mochten. Graasmasker aangeschaft zodat je toch een paar uurtje het gras op kon. Je was na je eerste bevangenheid heel wat kilo's kwijt geraakt. Toch was je bevangen geraakt zonder dat je ook maar een grassprietje geproefd had, midden in de winter. Wat was er toch met je aan de hand? Je had je ups en downs... 2008 is redelijk goed verlopen. 2009 was een ramp, 2x bevangen dat jaar. Niemand weet waarom. Testen op insuline resitentie..... negatief.... Allebei je voorvoeten in het gips...maand box rust...
Wilde je het nagelen met nieuwe ijzers niet aandoen, alternatieven gezocht en gevonden, hoefschoenen gekocht, waarmee ik je liet lopen op het harde en in het bos deed ik ze af. . Hier heb je redelijk goed op kunnen lopen. Daarna kwamen de plakïjzers" Helemaal goed.
Elke dag voelde ik aan je voeten...warm pulsatie? Hoe loop je op het harde? Nooit meer na je eerste bevangenheid heb je lekker gelopen op het harde. Terwijl we vroeger lange stukken eindeloos konden tölten op harde ondergrond. Het liefste liep je op zachte ondergrond. Ik had totaal geen grip op je gezondheid. Alles alles heb ik geprobeerd om balans te krijgen in je stofwisseling. Ik dacht dat ik het had gevonden, helaas. In overleg met mijn dierenarts heb ik je elke dag in de winter een ascal gegeven om je bloed dun te houden, zodat je niet weer bevangen zou raken. Sober niets extra's ..... best sneu... geen worteltje, appeltje, broodje....het ging goed...dacht ik.
In oktober 2010 liep je niet helemaal rad...Natuurlijk kan dat een keer, verstapt in de wei? Even tijdje op rust... Komt goed. Hij was verder in goede doen, was vrolijk, alleen kreupel.
De winter verder goed doorgekomen, naar mijn idee door de ascal, konden sowieso weinig doen door de gladheid en sneeuw. Maar nog steeds kreupel. Na ruim anderhalve maand rust, nog steeds niet rad. Dierenarts er maar weer bij, ja kreupel maar waar komt het vandaan? Uit verdoofd vanaf de hoef en dan steeds hoger. We kwamen uit op de kogel. röntgenfoto's was het volgende. Oke, prima. Op de foto's geen afwijkingen te zien. Ja, wat nu? Echo? moet dat toch in de weke delen zitten? Oke, echo... peesschede ontsteking was duidelijk te zien. Rust en rust, dan moest het goed komen. Na 6 weken nog geen verbetering. Dierenarts wist het ook niet, zet hem 4 maanden op de wei en als het dan nog niet beter is ja dan houdt het op....
Ik heb hem 2 maanden op rust gezet en nog steeds was het bar en bar slecht met hem. Totaal geen verbetering.
Ik wilde weten wat er met hem aan de hand was en het een second opinion aangevraagd.
Zo kwam ik na wederom diverse röntgenfoto's er achter dat er toch een "sinker" was. Het hoefbeen was dus danig gezakt dat hij daarom zo slecht liep. Maar ook deze dierenarts wilde hem nog een kans geven ! ik ook natuurlijk! Hij kreeg weer een ander beslag. Dit moest met met 3 á 4 weken resultaat geven. Hij heeft heel even een opleving gehad samen met zijn grote vriend tinker diego.
Maar ook dit was van korte duur.
Op bokt las ik dat er hoefbevangen paarden gezocht werden op de faculteit in Utrecht. Hier werden we op uitgenodigd.
In de tijd dat ik me had aangemeld en de tijd die er tussen zat is Afram zo snel achteruit gegaan dat ik al "van binnen" afscheid aan het nemen was. Zo kon het niet langer.
De dag dat we naar Utrecht moesten, kwam ik 's morgens om 08.00 uur op stal aan. je lag....ik deed de stal deur open....je bleef liggen...nee, dit is niks voor jou....halster om.....nog steeds bleef je liggen...mijn hart kromp ineen...Afram neeeeee kom op....Ik moest je echt omhoog trekken... kom kom.....Met veel moeite kwam je ( voor mij) overeind....
Wat we normaal gesproken in een halve minuut doen, deden we nu een kwartier over. Alle stallen ging je langs en liet je je neus voorbij gaan...Niet alleen om al je vrienden te ruiken, maar ook omdat het lopen gewoon niet ging. Stapje voor stapje liepen we naar de deur.Moet ik je in deze staat nog meenemen naar utrecht?
Ik heb je in de trailer kunnen krijgen...Gelukkig is het niet zo lang vanaf amerfoort naar utrecht. De trailer is de ingang ingereden omdat ik je niet meer wilde laten lopen en je kon het ook niet meer...
Daar eenmaal binnen wilde ik dat je eerst een geweldige pijnstiller zou krijgen. Gelukkig hebben ze dat ook gelijk gedaan.
Je stal daar was helemaal goed. Ik wist al dat je niet meer mee naar huis zou nemen... Dit kon ik je niet meer aandoen. Utrecht had ik al op de hoogte gebracht met mijn besluit. Na het eerste onderzoek kwam er al uit dat hij aan vier voeten bevangen was. Ondanks de pijnstiller was het al heel moeilijk voor hem om naar de stal te lopen. Voetje voor voetje liepen we richting stal. Daar mocht hij eten wat hij wilde... heerlijk hooi en wortels! Die had hij lang niet geproefd! Genoten heeft ie..dat weet ik zeker. Nog steeds had hij vreselijke pijn...Flemen met elke pas..... dansen op elke voet diagonaal stond hij op 2 voeten, om de andere twee te ontlasten....
Het onderzoek heeft hij nog wel mee gemaakt...plaatselijk verdoofd om de naald zo min mogelijk de voelen. De waardes waren hoog heel hoog.....deze waardes waren ze nog niet tegen gekomen... kramp in de spieren en pezen die aan het hoefbeen trekken... aan alle vier de voeten....
De tijd was aangekomen om definitief afscheid te nemen....Het is snel en pijnloos gegaan...Hij heeft er niets van gemerkt en is rustig heen gegaan, ze hebben het heel netjes en prima gedaan....dank dokters en medewerkers van de faculteit!
Het is moeilijk en vreselijk, nog steeds na een maand... leeg, en stil, je ritme is verstoord...al je verzamelde spullen ophalen..je stal is inmiddels alweer bezet door een ander...alsof ie nooit bestaan heeft.....
voor mij zit hij in mijn hart en ziel...en als aandenken laat ik een tatoeage zetten komende week....
vaarwel lieve geweldige prachtige ijslander van me....ik zal je nooit nooit vergeten....
dit is een foto van "de laatste dag" ...De fries Willem nam afscheid van Afram...
