Geplaatst Je had een hele geschiedenis achter je en toen ik aankwam op de stal waar je stond,
in november 2008, stond je daar met een mega wond.
Vele van jullie 'kennen' Philly van dit topic:
[MD] Grote wond geneest dankzij MESITRAN (verslag+foto's)
Onder de behandeling hebben wij een mega band opgebouwd,
ze was mijn beste maatje geworden en we deden alles samen.
Ik heb zovaak momenten gehad dat ik zo trots was,
dat ik het jullie graag wilde laten zien.
Helaas heeft dit nooit gekund door haar verleden,
door het feit dat ze was achtergelaten door de "eigenaresse".
Ook dit topic heb ik bij twijfel gemaakt,
maar ik wil het toch ergens kwijt & vele van jullie kennen haar nog door de enorme wond op haar been.
Samen zijn we in de dressuur ver gekomen, gewoon thuis op training,
je liep fantastisch, iedere keer wist ik het; jij was een dressuurkrack.
Altijd ging je voor je werk, nooit liet je me zitten, je was er altijd voor me, dagen dat ik me minder voelde, vrolijkte jij me altijd op en gaf me iedere keer weer verbazing over hoe goed je liep.
Helaas ben je nooit echt heel gezond geweest, vaak had je 'koliek' en nooit wisten we waardoor het kwam. Vaak hebben we gedacht dat je het niet zou halen, maar mijn zijn twee vochten we altijd door en kwam je er weer boven op. We hebben zoveel genoten van elkaar.
Springen met jou was iedere keer weer feest, je kon niet goed springen, het was een wonder hoe ik iedere keer op je rug bleef zitten, maar je vond het zo leuk, en daar deden we het voor.
Hoevaak we wedstrijdjes hebben gedaan op het land, hoe rustig jij aan het begin ging, omdat je niet wist dat je vooruit mocht, en hoe hard je ging toen je het eenmaal door had.
We genoten van elkaar, ik had net na 3 maanden weer 3x op je gezeten, tot ik gister gebeld werd dat je ziek was, heel ziek. Ik dacht; Nu gaat het even heel slecht en dan ineens staat ze weer op en is er niks aan de had, zoals je altijd had. Helaas had ik het fout, je lag lang uit in het land, reageerde op niks of niemand, maar toen ik bij je aankwam gingen je oren naar voren en tilde je je hoofd op mijn schoot. Wat heb ik tegen je gepraat en gehuild, gehoopt dat je er weer boven op kwam.
Maar helaas, uiteindelijk ben je op jezelf naar de binnenbak gelopen, wetend dat het daar frisser was. Toen ben je in mijn armen ingeslapen, je tilde je koppie op toen de dierenarts aan kwam en hinnikte, je wist zelf ook, het is beter zo.
Lieve Philly, mijn allerbeste vriendin, mijn prinsesje en vooral mijn leerpaard, wat hebben wij genoten van elkaar en wát zal ik jou missen meisje, niks is hetzelfde zonder jou.
Je bent 26 jaar geworden, een respectabele leeftijd, maar wat had ik jou graag nog bij me gehad. Ik zal je missen, van de zomer racen in het land, zonder jou. Onderlinge wedstrijden op stal waar we bijna altijd eerste werden, zonder jou. Liggen zonnen in het land, zonder jou. Ik kan het niet beseffen meis, we hoorden gewoon bij elkaar...
Je hebt je rust meer als verdient meisje, geniet ervan.
bedankt voor al onze momenten, voor het vertrouwen wat je in me had & wat je me allemaal gegeven hebt, ik mis je zo erg meisje.
Dit is het enige wat ik heb kunnen doen om je verdere ellende te besparen, als je er uit eindelijk opgekomen was, hoe vaak had je het dan nog moeten krijgen? Het spijt me meisje...
en heeft ze haar laatste jaren heerlijk doorgebracht.
Wat sneu..
