Geplaatst ik verzorg samen met mijn vriendin 12 paarden. maar 1 daarvan (walzer) is heel speciaal..
we mogen haar als eigen paard beschouwen. we mogen er alles mee doen en in ruil daarvoor helpen we de eigenaresse met alles.
op 10 april vorig jaar is Walzer geinsemineerd. wij waren helemaal blij! een veulen van onze allerliefste schattigste Wallie!
we konden niet wachten tot het zo ver was en hadden allemaal plannen! als het een merrie was gingen we een roze halstertje kopen, heel het internet werd afgezocht naar namen en walzer werd helemaal plat geknuffeld en vertroeteld..
ongeveer 2 maanden voor de uitgerekende datum, kreeg walzer al uier en die werd zo groot dat de melk er zelfs al uitkwam!
dat was geen goed teken. als het veulen geboren zou worden, zou het niet overleven!
na een paar dagen stopte de melk weer en haar uier werd weer klein. helemaal opgelucht waren we, geen dood veulen!
de uitgerekende datum, 17 april was voorbij. het veulen had nog geen zin om al te komen.. 21 april kegelde walzer wel, maar de dag er na was het al weer weg. na die dag heeft ze eigenlijk niet echt meer gekegeld.
zaterdag moest de eigenaresse op een begrafenis, mijn vriendin was aan het werk en ik was bij de paarden aan het werk samen met 2 meisjes van 12 die ook altijd op zaterdag komen. walzer haar uier was eigenlijk best klein, en ook had ze verder geen tekenen dat ze zou gaan bevallen. dus we hebben ze nog lekker buiten gezet. op het stoepje met een schuilstal met vlas.
we kwamen van de paarden vandaan die een eindje weg bij ons op de wei staan en we wilden even de harken gaan pakken die thuis bij de paarden lagen. maar toen keken we naar walzer!
die was aan het bevallen! ze wilde net gaan liggen, het vlies stak er al uit. ik had nog nooit een paardenbevalling meegemaakt. ik ben er naar toegerend en probeerde de eigenaresse te bellen. die nam niet op! de buren hebben ook paarden, maar die waren ook niet thuis! een nummer van de dierenarts had ik ook niet in mijn telefoon en voor de rest woont er niemand in de buurt die kon helpen.
uiteindelijk heb ik de moeder van de eigenaresse gebeld, die op vakantie was. die heeft naar de dierenarts gebeld, en mijn nummer gegeven. de dierenarts heeft mij toen gebeld en mij telefonisch begeleid. het veulen zou er namelijk allang zijn als zij er was. dit ging sneller..
de bevalling schoot niet op. het ene voorbeentje zat dubbel. ik heb eerst het vlies kapot gemaakt, zodat het neusje in ieder geval vrij was om te ademen. daarna heb ik het voorbeen recht kunnen trekken. dat zat toen goed. maar toen kwam er tegelijk met het voorbeentje ook een achterbeentje mee! van de dierenarts moest ik de merrie op laten staan en dan zou het veulen wat terugzakken en dan moest ik het beentje terug duwen. maar dat lukte me niet, ik kreeg het niet terug geduwd. ik was heel bang dat het fout zou gaan, dat walzer dood zou gaan, of het veulen! omdat ik het beentje niet terug kreeg, mocht de merrie weer gaan liggen van de da en dan moest ik het er zo voorzichtig uittrekken. Walzer was doodop, maar na een paar keer persen van haar met trekken van mij was het veulen geboren!! ik was helemaal blij! het was er uit en walzer had het overleefd!
maar toen ik naar het veulen keek, was mijn blije gevoel gelijk weg.. er kwam geen leven in. dus ik heb koud water over de oren gegooid, zodat het zou gaan ademen. dat hielp ook niet. ik moest voelen of ik het hartje voelde kloppen, dat voelde ik ook niet..
het veulen was dood..... weg veulen, weg plannen, weg roze halstertje, een dood veulen, dat hadden we!
toen dat tot me doordrong was ik helemaal in een soort van shock. ik dacht dat het mijn schuld was en dat ik het allemaal verkeerd had gedaan! helemaal kapot was ik! had ik dat maar gedaan, dan had het misschien nog geleefd, of had ik het maar aan zien komen, dan kon ik de da op tijd waarschuwen! dat ging alleen maar door mijn hoofd..
Walzer was helemaal doodop. ze lag nog een poos plat. toen ze een beetje overeind kwam, heb ik het veulentje naast haar gelegd. dat was zo zielig om te zien, dat ging echt als een steek door mijn hart. zodra ze het veulen zag hinnikte ze heel blij, maar het veulen deed niks. walzer snapte het niet. ze beet wanhopig in de benen , in het neusje van, kom op! leef, en sta op!! na een tijdje stopte ze er mee. ze gaf de moed op.. samen met de 2 meisjes die er waren heb ik het veulen in plastic zakken gedaan en in de kruiwagen gelegd. dat wil ik echt nooit meer doen, dat vond ik zo erg! het veulen was zo mooi en zo volmaakt en dat moest dan als afval in een kruiwagen.. maar er zat niks anders op, het moest weg.
achteraf bleek dat het veulen doodgeboren was. gelijk met het veulen is de nageboorte er ook afgekomen, wat dus niet mag.
het veulen is dus inwendig gestikt doordat de placenta al losliet (waarschijnlijk door een ontsteking) en daarna is de bevalling op gang gekomen. het veulen lag dus al in doodshouding, en daardoor kwam het achterbeentje gelijk mee. ik was wel blij dat we een oorzaak hadden, dat nam een groot deel van mijn schuldgevoel weg..
ik heb toen het veulen in de kruiwagen lag nog heel veel met haar geknuffeld, ze was zo lief, het was alsof ze sliep. het was niet of ik een dood veulen aaide, ik was er helemaal verliefd op. ik heb een halstertje van madeliefjes en boterbloemetjes gemaakt en dat op haar hoofdje gelegd.
samen met mijn vriendin heb ik haar edelweiss genoemd. de bloem die zo mooi is, en waar we zo op gehoopt hadden, maar die verwelkte..
sorry voor het lange verhaal, ik moest het even kwijt!! ik heb het zo even allemaal op een rijtje gezet.
ik heb nog een foto's gemaakt van haar, ze kunnen schokkend zijn!!!
net geboren
een eind opgedroogd en in de kruiwagen, wat is ze toch mooi..
mijn vriendin kwam ook afscheid nemen..
melinda en daphne die er ook bij waren
ze was zo lief, maar we mochten er niet van genieten.. we hebben afscheid genomen en morgen wordt ze opgehaald.
edelweiss, R.I.P.
)