Geplaatst: 09-02-09 22:07 We hebben bijna 19 jaar mogen genieten van [paard] en haar trouwe liefde voor mensen.
En dat ze van mensen hield was aan alles te zien.
Haar zachte glanzende ogen, haar fiere houding en haar statige uitstraling.
Geen enkel paard heeft ons zo weten te raken als alleen [paard].
Ze werd bij ons op stal geboren en we hebben veel liefde van haar mogen ontvangen.
Ze stond bij ons voor de huifkar en dat mocht ze graag doen.
Veel gehandicapten en kinderen hadden plezier als zij voor de huifkar liep.
[paard] genoot van de stralende gezichten.
Ze was een paard dat altijd wilde werken, ze werd blij als ze het tuig zag.
Op 16 jarige leeftijd kreeg ze last van haar pees en een lange revalidatie periode volgde.
Gelukkig herstelde ze helemaal maar toen ze vorig jaar een veulen kreeg raakte haar pees geïrriteerd.
Ze was zo gek van haar veulen dat ze hem overal op de voet volgde.
Toen op een dag schok ze in het land en vandaf dat moment was het echt goed mis met haar pees.
Toch hield ze zich sterk en liep ze niet kreupel.
Helaas had ze de afgelopen paar dagen pijn en zag je dit aan haar beweging.
We hebben besloten dat we dit onze parel niet konden aan doen.
Vandaag was dan het moment dat we afscheid moesten nemen.
We zijn de dag rustig door gekomen.
Druk bezig geweest met uitmesten en dat gaf ons wat afleiding.
[paard] hebben we om 12.00 uur in de box tussen [paard] en [paard] in gezet zodat ze nog even lekker kon snuffelen aan haar beide maatjes.
[paard] stond namelijk altijd in de eerste box ( dit is de grootste) en daar hadden we nu [paard] in gezet.
Om 15.00 uur hebben we haar op de poetsplaats neer gezet en heeft mijn vader haar voor de laatste maal gepoetst.
Agnetha heeft haar staart gevlochten en samen hebben we haar de stalbandages om gedaan.
Vervolgens kreeg ze haar leren halfster om en nam Agnetha haar mee naar de trailer.
De trailer ging ze niet ze snel op, ze nam haar tijd om nog even om te kijken en uiteindelijk met wat wortels en wat brok was ze bereid de trailer op te gaan.
Aangekomen bij de kliniek mocht ze daar eerst in een box.
We hadden de afspraak om 16.00 uur maar toen we aankwamen om 15.50 uur mochten we eerst uitgebreid afscheid nemen.
We hebben haar geaait en wortels gevoerd en lekker tegen haar lopen kletsen.
Ze was rustig en zat de omgeving wat te bekijken.
Om 16.30 uur kwam de dierenarts Reinder Schuurmans bij ons en hoorde rustig ons verhaal aan.
Hij legde ons de hele handeling uit en vroeg of we er bij wilden zijn.
Dat wilden we graag.
Ik heb haar toen de stalbandages en haar zweetdeken afgedaan en haar ingevlochten staart afgeknipt.
Zo kreeg [paard] eerst een roesje in de box waar ze stond en nam Agnetha haar mee naar de narcose ruimte.
Daar zaten we weer uitgebreid tegen haar te kletsen en haar te knuffelen.
Mijn vader had dit niet eerder meegemaakt en had het er behoorlijk moeilijk mee.
Agnetha en ik zagen voor het eerst mijn vader huilen.
Ook mijn vader streek haar over haar hoofd en toen stonden we alle drie te huilen.
[paard] keek ons rustig aan en bleef rustig kijken als of ze zeggen wilde "het is goed zo".
Vervolgens kreeg ze een spuitje waarmee ze onder narcose werd gebracht.
Doordat wij er bij bleven bleef [paard] rustig en zakte ze met begeleiding van de dierenarts langzaam door haar achterbenen.
Terondersteuning had ze eerst een deuren wand tegen haar lichaam en die haalde de dierenarts langzaam weg zodat [paard] zachtjes op haar zij terecht kwam.
Op dit moment kregen we de tijd om met [paard] alleen te zijn en vervolgens kreeg ze het spuitje wat haar hart zou laten stoppen.
[paard] sliep rustig en ik zag haar buik steeds langzamer op en neer gaan.
Ik heb haar toen voor de laatste maal een kusje gegeven op haar zachte neus.
We zijn bij haar gebleven tot ze geen enkel teken van leven meer gaf en tot het einde toe zijn we geen van drieën van haar zijde geweken.
De hele tijd hebben we haar geaait en geknuffeld.
Haar verteldt dat ze veel voor ons betekende en dat ze altijd speciaal voor ons zou blijven.
Op het allerlaatst zei mijn zusje dat [paard] een traan in haar ogen had en het leek of ze hiermee liet zien dat ze ons ook zou missen.
Ze is rustig heen gegaan.
Terug op stal hebben we [paard] nog even lekker geknuffelt.
De herinnering aan [paard] blijft leven in ons kleine pareltje
