Geplaatst Ongeveer anderhalf jaar geleden zette ik dit topic op bokt:
https://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=151&t=1887888
Het verlies van Elfried heeft veel voeten in de aarde gehad. Ik heb toen alles van me af geschreven en dat heeft me echt geholpen.
Sinds anderhalf jaar ben ik onderdeel van een kleine en gemoedelijke stal. Ons motto is lol met je knol.
Toen ik daar net kwam was Zara er ook net gekomen. We noemen haar Zaar.
Zaar heeft bij haar vorige eigenaar Z1 dressuur gelopen en door de lichte artrose kon ze de zware dressuur sport niet meer aan. Onze staleigenaar zocht voor haar opleiding een revalidatie paard en Zaar fungeerde hier goed voor.
Zaar heeft een vergroot sesam beentje in haar achterbeen dus we wisten wel dat dit ooit eens mis kon gaan. Maar we dachten meer in jaren.
In het begin sloot ze zich volledig af voor alle mensen. Ze was alle stress en ellende van de wedstrijden enzo aan het verwerken leek het. Ze wilde niet dat je bij haar in de buurt kwam. We hebben haar maar even een maandje gelaten. Langzaam aan kwam ze wat meer naar je toe. Ineens werd ze ontzettend hengstig en dit was het omslag punt. We wilden met haar aan de slag, en ik mocht op haar rijden. We hadden nog geen zadel voor haar dus hebben we de eerste tijd met een bareback pad gereden.
1e keer op Zaar
Hierna ging het snel. Ze voelde zich goed en ik ging vaker op haar rijden. Ik kreeg les en we leerde elkaar te begrijpen.
Vooral de bosritten hebben we beide erg van genoten. Ze was zo goed als verkeersmak en was een heerlijk paard om het bos mee in te gaan. En vooral voelde ik me heel veilig en zelfverzekerd op haar rug.
Zaar was heel sensibel en eerlijk. Ik heb vooral op freestyle gebied heel veel van haar geleerd. Ik ben veel zekerder geworden door haar en ik heb haar laten zien dat rijden niet altijd stom hoeft te zijn. Ze mocht onspannen en lang en laag. Ze heeft bij ons dik een jaar gewoon paard mogen zijn. Het is gewoon ook een lomp en hilarisch paard die het altijd voor elkaar kreeg om spullen te slopen.
Gisteravond kreeg ik telefoon van de eigenaresse dat Zaar vreselijk snel achteruit is gegaan. Ze stond in een hoekje in stal en ze staat alleen maar met haar been omhoog en deze kan ze ook niet meer belasten. Ze staat al het houtwerk heel driftig op te vreten omdat ze pijn heeft. Ze is onrustig en staat veel te trillen. Al haar andere spieren trekken samen om dat ene been te compenseren. Ik ben er net even geweest en ik schrok enorm van haar toestand. Morgen word ze uit haar lijden verlost.
Alles van de laatste periode van Elfried komt keihard weer boven. Zaar en Elfried waren beide paarden waarmee ik kon lezen en schrijven en die echt een toevoeging waren aan mijn leven. Ik heb van d'r genoten.
Dag lieve Zaar. Doe je de groetjes aan Elfried daar boven?
Bedankt voor alles Merrie!!!
