[naam] over een Facebook berichtje. Het was jouw baasje en ze zochten een ander
plekje voor jou, omdat het stilstaan je geen goed deed.
Ze zochten vriendjes en iemand die weer lekker met je aan de slag zou gaan.
En ik was na de eerste keer rijden op jou ook meteen om; je was hier meer dan welkom.
1. Proefrijden.
De eerste 2 maanden waren nog wat onwennig, je moest je plaats in de kudde nog leren.
Toch heb je in de 9 maanden bij ons veel taken in de kudde op je genomen:
- Jij was degene die zorgde dat [naam] stopte met rouwen om haar [ras]'papa'.
- Jij was degene die met Elske naar binnen liep, wachtte tot ze klaar was met drinken
en weer mee naar buiten liep. - Jij was degene die de ukkies uitdaagde iets stouts te doen, om ze vervolgens te corrigeren.
- Jij was veiligheid, geborgenheid, stabiel, nuchter en o zo'n heer met een engelengeduld!
2.
Voorzichtig pakten we je op, lekker strekken en later wat meer oppakken.
Steeds meer begon het echt ergens op te lijken en we probeerden allerlei
nieuwe dingen uit.
Vrijspringen, bitloos, tuigloos, vrijheidsdressuur... in het begin spannend,
later vond je het fantastisch!
Je vond je plek al gauw en leek je hier compleet thuis te voelen.
Ik zou het niet weer willen meemaken, maar tuigloos in galop door de wei was wel een bijzondere ervaring.
Ook de schriktraining in de bak en veel later nog in de paddock deed je voorbeeldig. Nergens bang voor!
3.
4.
5.
En stiekem droomden we van een B-wedstrijdje, van lange buitenritten, van
genieten in de wei. We waren al aan het oefenen om de 3 km naar de manege toe te rijden.
We kwamen daarbij luidruchtige crossbrommers tegen, een hele hoop hardlopers en
een omroeper voor een evenement. Het was spannend maar je had vertrowen en bleef braaf,
zelfs toen die brommer maar een paar meter van ons vandaan was en je je eigen passen op
de brug goed kon horen.
Jij zou ervoor zorgen dat de ukkies leerden wat ze wel en niet konden doen.
Je zou ze zien opgroeien.
En als je dan 30 was, zou je in onze wei je laatste adem uitblazen.
6.
7.
8.
9.
Helaas was dit jou en ook ons niet gegund.
In Februari zag [naam] je heel minimaal onregelmatig lopen tijdens het longeren.
Het was zo subtiel dat niemand anders het zag.
Maar begin Maart was het plotseling wel heel duidelijk; je had pijn...
Een hoefzweer, was onze eerste gedachte, hier had je vaker last van gehad.
We keken het nog even aan, maar je gaf aan dat de pijn erger werd.
10.
We lieten je onderzoeken en foto's maken van je been en van je rug...
Wat zou het zijn, een hoefzweer? Een peesblessure? Toch misschien verstapt?
Helaas bleek het erger... veel erger; je had artrose in je kogel, haken en
nog meer van dat soort termen.
De dierenarts die de foto's maakte, gaf ons advies om het twee weken aan te
zien op pijnstilling.
11.
12.
13.
Helaas kreeg je in de dagen erna steeds meer pijn, ontlastte constant je been.
We lieten de foto's nogmaals beoordelen door onze eigen dierenarts.
Zij vond de foto's i.c.m je gedrag reden genoeg om je te laten gaan als dit
langer dan een dag zou duren... de klap kwam hard aan.
Inspuiten in het gewricht was in dit stadium geen optie meer.
Wij wilden dit niet, wilden het niet geloven, wilden jou de zomer doortrekken.
Samen met je vriendjes nog 1x op de wei.
14.
Maar je liet ons merken dat het niet meer ging.
Je viel Elske en de ukkies aan en deed zelfs boos naar Kim.
Je werd humeurig naar ons, duwde in onze rug en had steeds eerder je
pijnstilling nodig.
Soms rende en bokte je nog en dachten we: "Het gaat beter, we geven nog niet op!"
Maar het andere moment stond je weer met je been naar voren.
Die blik in je ogen... het was duidelijk.
15.
Negen maanden en een dag nadat je bij ons bent gekomen, hebben we je moeten laten gaan.
Maar je hebt ons dingen geleerd die zo waardevol waren dat we ze nooit meer zullen vergeten.
En daar zijn we je meer dan dankbaar voor.
Ik hoop dat je, waar je nu ook bent, dikke vrienden wordt met Koekie en af en toe nog eens naar ons kijkt.
We zullen je missen, oude man.