Ik vroeg op Facebook aan mensen om me niet to condoleren, maar een herinnering aan hem op te halen. Wat waren dat er veel! Van grootste momenten zoals een echt vikingpaard dat heeft tot hele kleine onbetaalbare indrukken.
Het is ergens een opluchting, verzorgen is ook zorgen maken. Warm genoeg? Emmers slobber klaarzetten, sliep hij wel, heeft hij pijn? Wanneer is mager te mager. In het oudjes topic hier lees je dat zat over. Die zorgen zijn nu weg voor mij. Het was daarmee niet makkelijk om te beslissen en helemaal niet om erbij te zijn. Maar wel weer om te zien hoe de rest van onze kudde ermee omging.
Het gemis zal nog wel even blijven in allerlei vormen. De eenheid die we waren qua rijden ook vooral miste ik al jaren. Zo’n blije hoofd als ik de stal inliep omdat het dan kwart voor slobber was mis ik wel.
Hierbij wat beelden van zijn laatste dag en een fractie van de momenten die we samen maakten in de afgelopen 21 jaar. ( Blizz was ongeveer 28)
De stoerste met zijn 1.38
‘ hij oogt groter’
Helemaal los als eenhoorn door een festival lopen
Liggen op ‘commando’ vol overgave
Met zijn grote vriendin (1.68) op de trailer chillen
Zijn laatste fotoshoot alweer 3 jaar geleden
Foto @ Mariett (Berber Maarsingh)
De laatste emmer slobber afgelopen woensdag
En dan nog steeds goed vierkant staan
De zon brak door terwijl de kudde afscheid nam
Grote vriendin Twist als eerste..
De jonkies (6)
En mijn ‘nieuwe’ man Brisingr ging als laatste bij hem weg.
Ik mailde het stamboek om zijn paspoort op te sturen en kreeg dit terug:
“Ondanks de prachtige leeftijd, toch een icoon die is overleden.”
. Mooie woorden van het stamboek.
