Mijn verzorgpaarden stonden in een megaweiland met achterin een hek naar een volgend mega weiland. Als je het land in keek kon je alleen zien of ze vooraan, midden, achteraan en links of rechts stonden. Inschatten hoe ver was lastig. Wij kwamen en gingen eerst naar de shetjes die apart stonden. Maar terwijl we daar in dat kleine weitje lopen komt de jongste Fries met een noodgang naar ons toe galopperen. 'Nou, die wil graag mee zeker'. Wij blijven nog even in de kleine weitje en Fries blijft maar heen en weer lopen bij ons, bijna door de sloot, drukte maken, hinnikend. Uiteindelijk maar eens dat grote weiland in gegaan om ook de rest op te halen, Fries helemaal opgelucht en wij lopen gewoon naar achter, want daar stond de hele kudde.
Daar aangekomen, bleken ze het hek naar het volgende land omgegooid te hebben. 3 hadden besloten er wel overheen te gaan, dus moeder van Fries, oude kwpn-er en de shethengst stonden heel sip in het verkeerde land, anderen durfden niet aan de andere kant te komen en de drie durfden niet meer over het omgevallen hek heen. Was net of die Fries ons op had gehaald om die drie te 'bevrijden'. Blijf het bijzonder vinden
